!باکتری‌های خطرناک در دوش‌های آنتی‌باکتریال نفوذ می‌کنند

تأثیر سر دوش‌های حاوی نقره بر میکروبیوم آب

برای جلوگیری از پاتوژن‌های مضر موجود در آب، بسیاری از مصرف‌کنندگان، از جمله مدیران مراکز بهداشتی، سر دوش‌های حاوی نقره آنتی‌میکروبیال نصب می‌کنند. اما در مقاله‌ای که در نشریه ACS ES&T Water منتشر شده، محققان گزارش می‌دهند که این تجهیزات به هیچ وجه یک «راه‌حل جادویی» نیستند. در شرایط واقعی دوش گرفتن، بیشتر میکروب‌ها به اندازه کافی در معرض نقره قرار نمی‌گیرند تا از بین بروند.

با این حال، ترکیب میکروب‌های نادر در آب این سر دوش‌ها بسته به نوع تجهیزاتی که آزمایش شده، متفاوت است. جریان قطرات و مه ریزی که در حین دوش گرفتن تشکیل می‌شود، می‌تواند استنشاق یا بلعیده شود. نصب سر دوش‌های حاوی نقره — که یک فلز آنتی‌میکروبیال طبیعی است — یک روش مقرون به صرفه برای محافظت احتمالی در برابر پاتوژن‌های مرتبط با آب آشامیدنی (DWPIs) به شمار می‌آید. DWPIs، مانند سویه‌های Pseudomonas و Legionella، می‌توانند باعث عفونت در افرادی شوند که سیستم ایمنی ضعیفی دارند.

با این حال، محققان قبلاً گزارش داده‌اند که کاهش DWPIs با افزودن مس و نقره به سیستم آب یک ساختمان برای از بین بردن باکتری‌ها و ویروس‌ها (که به آن یونیزاسیون مس-نقره گفته می‌شود) یک راه‌حل موقتی یا جزئی است. نتایج مطالعه یونیزاسیون مس-نقره نگرانی‌هایی را در جامعه علمی به وجود آورده است که قرار گرفتن در معرض نقره در کوتاه‌مدت در سر دوش‌ها ممکن است به تقویت میکروب‌ها منجر شود و خطر مقاومت آنتی‌میکروبی را افزایش دهد، به جای اینکه آن را کاهش دهد.

بنابراین، سارا-جین هیگ و همکارانش خواستند ببینند که سر دوش‌های حاوی نقره چگونه بر ترکیب میکروبی آب تأثیر می‌گذارند. این تیم دو سر دوش معمولی ساخته شده از پلاستیک یا فلز را با سه تجهیز حاوی نقره مقایسه کردند — یکی با مش نقره‌ای درون سر دوش، دیگری با مش مسی پوشش داده شده با نقره در سر دوش و شلنگ، و سومی به عنوان یک کامپوزیت پلیمری حاوی نقره.

نتایج آزمایشات بر روی سر دوش‌ها در آزمایشگاه هِیگ

سر دوش‌ها در آزمایشگاه تمام‌مقیاس هِیگ که برای شبیه‌سازی شرایط واقعی طراحی شده بود، مورد آزمایش قرار گرفتند. برخلاف ادعاهای ضد میکروبی تولیدکنندگان، نقره نتوانسته است غلظت‌های کلی DWPIs یا تعداد باکتری‌ها در نمونه‌های آب را در آزمایشگاه دوش این محققان کاهش دهد. هِیگ و تیمش بر این باورند که این نتیجه به تفاوت‌های شرایط آزمایش آنها با شرایط تولیدکنندگان برمی‌گردد.

به‌طور خاص، در این مطالعه آب به‌سرعت از سر دوش خارج می‌شد، همان‌طور که در هنگام دوش گرفتن اتفاق می‌افتد. اما آزمایش‌های استانداردی که تولیدکنندگان استفاده می‌کنند، میکروب‌های کشت‌شده را به مدت 16 تا 24 ساعت تنها در معرض ماده نقره قرار می‌دهند. تیم تحقیقاتی معتقد است که این زمان مناسب یا سناریوی واقعی نیست.

اگرچه غلظت کلی پاتوژن‌ها در نمونه‌های آب بین سر دوش‌های استاندارد و نقره‌ای تفاوتی نداشت، ترکیب میکروبیوم متفاوت بود. جمعیت‌های میکروبی برای هر یک از وسایل حاوی نقره متفاوت بودند که نشان می‌دهد نحوه ادغام نقره در سر دوش‌ها اهمیت دارد و میکروب‌های نادر بیشتر تفاوت‌ها را توضیح می‌دهند.

آزمایش‌های بیشتر تیم نشان می‌دهد که میکروب‌ها در سر دوش‌های حاوی نقره ممکن است بیشتر در معرض تشکیل جوامع میکروبی به نام بیوفیلم‌ها در پاسخ به محیط استرس‌زا باشند. علاوه بر این، بیوفیلم‌ها ممکن است ارتباط بین تعداد گونه‌های مختلف و سن سر دوش را توضیح دهند، زیرا این جوامع مخازن DWPIs هستند.

هِیگ می‌گوید: «این یافته‌ها نیاز به استانداردهای آزمایش بهبود یافته، ارزیابی عملکرد در شرایط واقعی و راه‌حل‌های نوآورانه برای کاهش خطرات میکروبی در سیستم‌های آب را تأکید می‌کند که به نفع مصرف‌کنندگان و جمعیت‌های آسیب‌پذیر است.» نویسندگان از حمایت مالی بنیاد ملی علوم قدردانی می‌کنند.