چطور مصرف مواد توسط والدین نگرش نوجوان را تغییر می‌دهد؟

تأثیر دیدگاه نوجوانان نسبت به مصرف حشیش والدین بر رفتارهای آنها

مطالعه‌ای جدید از دانشگاه ایالتی واشنگتن نشان می‌دهد که نوجوانانی که فکر می‌کنند والدینشان از حشیش استفاده می‌کنند، بیشتر احتمال دارد که نگرش مثبتی نسبت به این ماده داشته باشند و حتی به فکر امتحان کردن آن بیفتند. این تحقیق که در مجله مطالعات کودک و خانواده منتشر شده، همچنین نشان می‌دهد که نظارت والدین و نزدیکی روابط والدین و فرزندان، نقش‌های مهمی در دیدگاه نوجوانان نسبت به حشیش ایفا می‌کنند و این تأثیرات بسته به جنسیت والدین متفاوت است.

یافته‌های این مطالعه می‌تواند به والدینی که از حشیش استفاده می‌کنند کمک کند تا استراتژی‌های مؤثرتری برای گفتگو درباره خطرات بهداشتی این ماده با فرزندانشان پیدا کنند، به ویژه در ایالت‌هایی مانند واشنگتن که حشیش قانونی است و پیام‌های متناقض اجتماعی، بحث درباره مصرف مواد را پیچیده می‌کند.

استیسی جی. تی. هاست، نویسنده اصلی این مطالعه و استاد ارتباطات در دانشگاه ایالتی واشنگتن، گفت: «والدین باید درک کنند که مصرف آنها مهم است.» او افزود: «اگر نوجوانان تصور کنند که والدینشان از حشیش استفاده می‌کنند، چه واقعاً این کار را بکنند و چه نه، این می‌تواند پیامی باشد که این رفتار برای آنها نیز قابل قبول است، به ویژه بدون گفتگوهای صریحی که مرزها را برای نوجوان تعیین کند.»

جزئیات مطالعه

برای این مطالعه، تیم دانشگاه ایالتی واشنگتن از ۲۷۶ نوجوان در سنین ۱۳ تا ۱۷ ساله در ایالت واشنگتن درباره دیدگاه‌هایشان نسبت به مصرف حشیش والدین، نزدیکی به والدین و سطح نظارت والدین در زندگی‌شان نظرسنجی کردند. یافته‌های کلیدی نشان می‌دهد که ۳۲٪ از نوجوانان معتقد بودند که پدرانشان از حشیش استفاده می‌کنند، در حالی که ۲۵٪ فکر می‌کردند مادرانشان این کار را می‌کنند. این تصورات به شدت با کاهش نگرش‌های منفی نسبت به حشیش و افزایش تمایل به استفاده از آن مرتبط بود.

جالب است که این مطالعه نشان داد که تأثیر نزدیکی والدین بسته به جنسیت متفاوت است. نوجوانانی که به مادران غیرکاربر نزدیک بودند، تمایل کمتری به استفاده از حشیش داشتند.

تأثیر والدین بر نگرش نوجوانان نسبت به مصرف کانابیس

برعکس، نوجوانانی که مادرانشان به مصرف کانابیس نزدیک بودند، نگرش‌های مثبت‌تری نسبت به این ماده و نیت‌های قوی‌تری برای استفاده از آن نشان دادند. در مورد پدران، نزدیکی به فرزندان با نگرش‌های مثبت‌تر نسبت به مصرف کانابیس مرتبط بود، صرف‌نظر از اینکه آیا پدر خود کانابیس مصرف می‌کرد یا نه. محققان همچنین دریافتند که نظارت والدین می‌تواند یک عامل محافظتی قوی در برابر مصرف کانابیس در سنین زیر قانونی باشد، به‌ویژه برای پسران. پسرانی که سطوح بالاتری از نظارت والدین را گزارش کردند — که با آگاهی والدین از مکان و دوستانشان اندازه‌گیری می‌شود — نگرش‌های منفی‌تری نسبت به کانابیس نسبت به دختران تحت نظارت مشابه ابراز کردند.

هست گفت: “پرورش فرزندان به شدت تحت تأثیر جنسیت است.” او افزود: “این مطالعه روشن می‌کند که چگونه مادران و پدران به‌طور منحصر به فردی بر دیدگاه‌های فرزندانشان نسبت به کانابیس تأثیر می‌گذارند و نقشه‌راهی برای تحقیقات آینده فراهم می‌آورد تا این تفاوت‌ها بیشتر بررسی شوند.”

هست و جسیکا ویلاوبی، استاد ارتباطات در دانشگاه WSU و همکار نویسنده این مطالعه، گفتند که پیام کلی برای والدین این است که بحث‌های باز و صادقانه درباره کانابیس، همراه با نظارت مستمر، می‌تواند به کاهش احتمال نگرش مثبت نوجوانان به این ماده یا نیت‌هایشان برای استفاده از آن کمک کند. آن‌ها توصیه می‌کنند که والدین کانابیس را به‌عنوان یک تصمیم بزرگسالانه، مشابه الکل یا تنباکو، مطرح کنند و بر خطرات آن تأکید کنند.

ویلاوبی گفت: “والدین باید در مورد چگونگی صحبت کردن درباره مصرف خود با فرزندانشان دقت کنند. آن‌ها باید روشن کنند که کانابیس محصولی است که برای بزرگسالان طراحی شده و خطرات بالقوه آن، به‌ویژه برای مغزهای در حال توسعه نوجوانان، را منتقل کنند.”

در آینده، محققان قصد دارند بر اساس این مطالعه، بررسی کنند که والدین چگونه با نوجوانان خود درباره مصرف مواد صحبت می‌کنند. کارهای آینده به موضوعاتی مانند نقش گرمی و نزدیکی والدین در ایجاد گفتگوهای مؤثر درباره کانابیس و دیگر رفتارهای مرتبط با سلامت خواهد پرداخت.