باورنکردنی! وزن چمدان، راز گرون شدن بلیط هواپیما؟ ✈️🤔

تأثیر وزن چمدان بر قیمت بلیط هواپیما

فصل تعطیلات از راه رسیده و مردم مشغول خرید، بسته‌بندی و تدارک دیدن برای ملاقات با عزیزان‌شان هستند. در کنار هزینه‌های اضافی برای بار تحویلی و ارتقاء صندلی، بعضی شرکت‌های هواپیمایی نیز به فکر قیمت‌گذاری بر اساس وزن افتاده‌اند. یک پژوهش تازه از دانشگاه نیوهمپشایر به بررسی دیدگاه‌های مردم درباره وزن کردن بار و خودشان برای کمک به کم کردن انتشار گازهای گلخانه‌ای پرداخته است. این تحقیق نشان داد که با وجود اینکه بیش از نیمی از مسافران تمایلی به رفتن روی ترازو ندارند، جمعی از آن‌ها با این ایده موافق هستند، مخصوصاً اگر منافع شخصی‌شان در زمینه حفظ محیط زیست را هم در نظر داشته باشد.

مارکوس شاکرت، استاد مدیریت مهمان‌نوازی، گفت: «ما می‌خواستیم بفهمیم چطور می‌توان سفرهای هوایی را پایدارتر کرد، به‌ویژه با توجه به وزنی که حمل می‌کنیم – چه وزن خود مسافر و چه بار و چمدان‌ها که اغلب به‌طور مرتب جابه‌جا می‌شوند.» او اضافه کرد: «ما بررسی کردیم که آیا کاهش وزن به طور کلی می‌تواند به سفرهای هوایی سازگار با محیط زیست کمک کند و این سؤال برای‌مان به وجود آمد که آیا مسافران ممکن است قیمت‌هایی را که این مسئله را منعکس می‌کند، بپذیرند یا نه.»

در این مطالعه که به‌تازگی در مجله «تحقیقات حمل و نقل، بخش A: سیاست و عمل» منتشر شده، پژوهشگران نظرات بیش از ۱۰۰۰ مسافر هوایی آمریکایی را درباره سه طرح تعرفه احتمالی که گزینه‌های پرواز پایدارتر را ارائه می‌دهد، جویا شدند. هرچه وزن هواپیما بیشتر باشد، سوخت جت بیشتری مصرف می‌کند و گازهای کربنی بیشتری تولید می‌شود. بنابراین، آن‌ها یک روش چند لایه را طراحی کردند: یک سیاست استاندارد که در آن همه مسافران یک مبلغ را پرداخت می‌کنند؛ یک سیاست آستانه‌ای که در آن مسافرانی که وزن‌شان از حد مشخصی فراتر می‌رود، باید مبلغ بیشتری بپردازند؛ و یک سیاست مبتنی بر وزن بدن که در آن هزینه بلیط هر مسافر بر اساس مجموع وزن خود مسافر و بار او محاسبه می‌شود.

سیاست استاندارد به‌عنوان پذیرفته‌شده‌ترین رویکرد در میان تمام گروه‌های مورد مطالعه شناخته شد و بیش از نیمی از پاسخ‌دهندگان آن را به عنوان گزینه‌ای منصفانه‌تر می‌دانستند.

نگرانی‌ها پیرامون سیاست‌های مبتنی بر وزن در سفرهای هوایی

تقریباً ۶۰٪ از شرکت‌کنندگان، نگرانی‌های خود را در مورد سیاست‌های مبتنی بر وزن ابراز کردند و به مشکلات احتمالی در عدالت و خطر تبعیض اشاره نمودند. این نگرانی‌ها به ویژه در مورد عواملی مانند رژیم غذایی، درآمد و دسترسی که معمولاً بر وزن بدن تأثیر می‌گذارند، بیشتر به چشم می‌خورد. افرادی که بیشتر از سیاست‌های مبتنی بر وزن حمایت می‌کردند، معمولاً جوان‌تر بودند؛ به طوری‌که افرادی در محدوده سنی ۱۸ تا ۳۵ سال تقریباً ۲۰ درصد بیشتر از مسافرانی که ۶۶ سال یا بیشتر داشتند، با قیمت‌گذاری بر اساس وزن موافق بودند. همچنین، مسافرانی که درآمد بالاتری داشتند یا وضعیت مسافر پروازهای مکرر را داشتند، ۲۵٪ بیشتر احتمال داشت که از سیاست‌های مبتنی بر وزن حمایت کنند نسبت به افرادی که در گروه‌های کم‌درآمدتر بودند یا به اندازه کافی سفر نمی‌کردند.

چالش‌های اخلاقی و زیست‌محیطی

ایده قیمت‌گذاری بر اساس وزن، به برخی از نگرانی‌های اساسی برای شرکت‌های هواپیمایی اشاره دارد؛ به‌ویژه، توازن میان تأثیرات زیست‌محیطی و حفظ حریم خصوصی مشتریان. این مفهوم می‌تواند بحث‌برانگیز باشد و هنوز در میان اکثریت قریب به اتفاق شرکت‌های هواپیمایی به محبوبیت نرسیده است؛ این به دلیل نگرانی‌های اخلاقی می‌باشد. پژوهشگران می‌گویند که این مطالعه به معنای تأیید چنین سیاست‌هایی نیست، بلکه از نظر تحقیقاتی، بررسی این نکته منطقی است که آیا این ایده می‌تواند راهی برای کاهش انتشار گازها به منظور سفرهای هوایی پایدارتر باشد و آیا مسافران این تغییرات را می‌پذیرند.

شاکرت، یکی از محققان، می‌گوید: «این موضوع سال‌هاست که به طور گسترده مورد بحث قرار گرفته، اما به طرز عجیبی، تحقیقات کمی در این زمینه انجام شده. بعضی از شرکت‌های هواپیمایی تلاش کرده‌اند یا به سیاست‌های مبتنی بر وزن فکر کرده‌اند، ولی مانع اصلی، نگرانی‌های اخلاقی است که حتی بحث درباره آن را هم دشوار می‌کند. ولی اگر هدف ما ایجاد سفرهای هوایی پایدارتر است، باید یک گفتگوی آزاد داشته باشیم. این دقیقاً هدف تحقیق است – گذاشتن همه‌چیز روی میز برای بررسی.»

پیشنهادهایی برای پژوهش‌های آینده

پژوهشگران می‌گویند که مطالعات آینده می‌توانند به دنبال راه‌های جایگزین برای تشویق به سفرهای کم‌وزن‌تر یا روش‌های جدید برای پایداری باشند که از تبعیض جلوگیری کرده و هم از مسئولیت‌های زیست‌محیطی و هم اجتماعی حمایت کنند. نویسندگان این مقاله شامل لورنزو ماسیر و جودیت زولتان، هر دو از دانشگاه بولونیا، ایتالیا؛ دنیس‌ تولکچ، دانشگاه جیمز کوک، استرالیا؛ استیون پرات، دانشگاه مرکزی فلوریدا؛ ماتیاس توئن یورگنسن، دانشگاه راسکیلد، دانمارک؛ و کای چان، دانشگاه پلی‌تکنیک هنگ کنگ، هستند.