“آیا نرخ‌های وزنی بلیط، پروازهای سبزتری می‌آفریند؟”

تأثیر وزن بار بر قیمت بلیت هواپیما

تعطیلات به اوج خود رسیده و مردم در حال خرید، بسته‌بندی و آماده‌سازی برای دیدار با عزیزانشان هستند. به همراه هزینه‌های اضافی برای بار چک‌شده و ارتقاء صندلی، برخی از خطوط هوایی نیز به فکر قیمت‌گذاری بر اساس وزن هستند. یک مطالعه اخیر از دانشگاه نیوهمپشایر به بررسی احساسات مردم درباره وزن کردن بار و خودشان برای کمک به کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای پرداخته است. این مطالعه نشان داد که در حالی که بیش از نیمی از مسافران تمایلی به ایستادن روی ترازو ندارند، برخی از آن‌ها به این ایده باز هستند، به‌ویژه اگر با منافع شخصی‌شان در زمینه محیط زیست هم‌راستا باشد.

مارکوس شاکرت، استاد مدیریت مهمان‌نوازی، گفت: “ما می‌خواستیم بررسی کنیم که چگونه می‌توان سفرهای هوایی را پایدارتر کرد، به‌ویژه با توجه به وزنی که حمل می‌کنیم – هم وزن شخصی و هم بار که اغلب به‌طور مکرر جابه‌جا می‌شود.” او ادامه داد: “ما متوجه شدیم که آیا کاهش وزن به‌طور کلی می‌تواند به سفرهای هوایی سازگار با محیط زیست کمک کند و شروع به پرسش کردیم که آیا مسافران ممکن است قیمت‌گذاری‌ای را که این موضوع را منعکس می‌کند، بپذیرند.”

در این مطالعه که به‌تازگی در نشریه «تحقیقات حمل و نقل، بخش A: سیاست و عمل» منتشر شده، محققان بیش از ۱۰۰۰ مسافر هوایی آمریکایی را مورد بررسی قرار دادند تا نظر آن‌ها را درباره سه سیاست تعرفه‌ای بالقوه که گزینه‌های پرواز پایدارتر را ارائه می‌دهد، بسنجند. هرچه وزن هواپیما بیشتر باشد، سوخت جت بیشتری مصرف می‌کند و گازهای کربنی بیشتری تولید می‌شود. بنابراین، آن‌ها یک رویکرد چندسطحی طراحی کردند: یک سیاست استاندارد که در آن همه مسافران قیمت یکسانی پرداخت می‌کنند؛ یک سیاست آستانه‌ای که در آن مسافرانی که از وزن معینی فراتر می‌روند، هزینه‌های اضافی پرداخت می‌کنند؛ و یک سیاست مبتنی بر وزن بدن که در آن هزینه بلیت هر مسافر بر اساس وزن ترکیبی بدن و بار او محاسبه می‌شود.

سیاست استاندارد به‌عنوان قابل قبول‌ترین رویکرد در میان تمام گروه‌های جمعیتی شناخته شد و بیش از نیمی از پاسخ‌دهندگان آن را به‌عنوان گزینه‌ای اخلاقی‌تر ارزیابی کردند.

نگرانی‌ها درباره سیاست‌های مبتنی بر وزن در سفرهای هوایی

تقریباً ۶۰٪ از شرکت‌کنندگان نگرانی‌هایی درباره سیاست‌های مبتنی بر وزن ابراز کردند و به مشکلات احتمالی عدالت و خطر تبعیض اشاره کردند. این نگرانی‌ها به ویژه در مورد عواملی مانند تغذیه، درآمد و دسترسی که معمولاً بر وزن بدن تأثیر می‌گذارند، بیشتر احساس می‌شود. افرادی که بیشتر از سیاست‌های مبتنی بر وزن حمایت می‌کردند، معمولاً جوان‌تر بودند؛ به طوری که افرادی در بازه سنی ۱۸ تا ۳۵ سال تقریباً ۲۰ درصد بیشتر از مسافرانی که ۶۶ سال یا بیشتر داشتند، با قیمت‌گذاری مبتنی بر وزن موافق بودند. همچنین، مسافرانی که درآمد بالاتری داشتند یا وضعیت مسافر پروازی مکرر داشتند، ۲۵٪ بیشتر احتمال داشت که از سیاست‌های مبتنی بر وزن حمایت کنند نسبت به کسانی که در گروه‌های درآمدی پایین‌تر بودند یا به اندازه کافی سفر نمی‌کردند.

چالش‌های اخلاقی و محیط زیستی

ایده قیمت‌گذاری مبتنی بر وزن به برخی از نگرانی‌های کلیدی برای شرکت‌های هواپیمایی اشاره دارد؛ به ویژه، تعادل بین تأثیرات زیست‌محیطی و حریم خصوصی مشتریان. این مفهوم می‌تواند جنجالی باشد و هنوز نتوانسته است در میان اکثر شرکت‌های هواپیمایی به محبوبیت برسد به دلیل نگرانی‌های اخلاقی. محققان می‌گویند که این مطالعه به معنای تأیید چنین سیاست‌هایی نیست، بلکه از منظر تحقیقاتی منطقی است که بررسی شود آیا این ایده می‌تواند راهی برای کاهش انتشار گازها به منظور سفرهای هوایی پایدارتر باشد و آیا مسافران این تغییرات را می‌پذیرند.

شاکرت، یکی از محققان، می‌گوید: “این موضوع برای دهه‌ها به طور گسترده‌ای مورد بحث قرار گرفته، اما به طرز شگفت‌انگیزی تحقیقات کمی در این زمینه وجود دارد. برخی از شرکت‌های هواپیمایی سعی کرده‌اند یا به سیاست‌های مبتنی بر وزن فکر کرده‌اند، اما مانع اصلی نگرانی‌های اخلاقی است که حتی بحث درباره آن را دشوار می‌کند. اما اگر هدف ما ایجاد سفرهای هوایی پایدارتر باشد، باید بحثی باز داشته باشیم. این واقعاً هدف تحقیق است – گذاشتن همه چیز روی میز برای بررسی.”

پیشنهادات برای تحقیقات آینده

محققان می‌گویند که مطالعات آینده می‌توانند به دنبال راه‌های جایگزین برای تشویق به سفرهای سبک‌تر یا رویکردهای جدیدی برای پایداری باشند که از تبعیض جلوگیری کرده و هم از مسئولیت‌های زیست‌محیطی و هم اجتماعی حمایت کنند. نویسندگان این مقاله شامل لورنزو ماسیر و جودیت زولتان، هر دو از دانشگاه بولونیا، ایتالیا؛ دنیس تولکچ، دانشگاه جیمز کوک، استرالیا؛ استیون پرات، دانشگاه مرکزی فلوریدا؛ ماتیاس توئن یورگنسن، دانشگاه راسکیلد، دانمارک؛ و کای چان، دانشگاه پلی‌تکنیک هنگ کنگ هستند.