تجربه استفاده از گوشی ساده: چطور تمرکزم را افزایش داد؟

تأثیرات اعتیاد به اسمارتفون و راه‌حل‌های آن

من به **اعتیاد** به اسمارتفون دچار نیستم، اما هر روز به نوعی به سمت گوشی‌ام می‌روم و نمی‌دانم چقدر بار این کار را می‌کنم. همچنین گاهی ساعت‌ها غرق در **اسکرول کردن** می‌شوم. آخرین باری که بررسی کردم، متوسط زمان استفاده از صفحه‌نمایش من بیش از ۳۲ ساعت در هفته بود. به نظر می‌رسد که گوشی **آیفون**م به محض بیدار شدن از خواب، عملاً به دستم چسبیده است.

دسترسی به تقریباً هر نوع اطلاعات با یک لمس، یک گزینه‌ راحتی است که باعث شده من خیلی راحت شوم و اجازه داده که تکنولوژی زندگی‌ام را کنترل کند. سعی کردم برخی اپلیکیشن‌ها مانند **TikTok** و **X** را حذف کنم تا تحریکات را محدود کنم، اما اراده‌ام تنها برای مدتی دوام می‌آورد و دوباره وسوسه می‌شوم که آن‌ها را دانلود کنم. دکمه “مزاحم نشوید” به نوعی می‌تواند حس چک کردن پیام‌ها و نوتیفیکیشن‌ها را کاهش دهد، اما گاهی فراموش می‌کنم آن را روشن کنم.

استرس ناشی از چک کردن مداوم گوشی

تجربه تغییر به گوشی تاشو

برای یک هفته، گوشی **آیفون**م را کنار گذاشتم و به گوشی تاشوی **نوکیا ۲۷۸۰** منتقل شدم تا تأثیرات آن را بر سلامت روان و رفاه خود بسنجیم. نتیجه چندان تعجب‌آور نبود و واقعاً تحت تأثیر قرار گرفتم.

عدم تمایل به اسکرول یا ارسال پیام

ویژگی‌های مینیمالیستی این گوشی من را به امکانات پایه—تماس و پیامک—محدود کرد. چند اپلیکیشن موبایل و دسترسی به اینترنت وجود داشت، اما بسته داده‌ام و **Wi-Fi** با گوشی تاشو سازگار نبود، بنابراین نمی‌توانستم به وب دسترسی داشته باشم.

اپلیکیشن‌هایی که می‌توانستم به آن‌ها دسترسی پیدا کنم—مانند **نقشه** و **موسیقی**—با کلیدهای بزرگ گوشی به سختی قابل استفاده بودند، بنابراین حتی به خودم زحمت نمی‌دادم. تمایلی به اسکرول کردن با صفحه‌نمایش کوچک گوشی، عمر کوتاه باتری و صفحه کلید کوچک نداشتم.

صادقانه بگویم، مگر اینکه نیاز به تماس یا ارسال یک پیام سریع داشتم، به ندرت به گوشی‌ام نگاه می‌کردم. واقعاً دیدم که کمتر پیامک می‌زنم چون نوشتن یک پیام در این گوشی بسیار زمان‌بر بود. وقتی نیاز به تماس با کسی داشتم، تقریباً همیشه از تماس تلفنی استفاده می‌کردم. از آنجا که از اپلیکیشن‌های دیگر گوشی استفاده نمی‌کردم، در حین مکالمات مانند معمول آن‌ها را چندوظیفه‌ای نمی‌کردم. نتیجه این بود که در مکالمات تلفنی حضور بیشتری پیدا کردم زیرا فرصتی برای اسکرول کردن در **اینستاگرام** یا چک کردن ایمیل‌ها نداشتم.

تقویت ارتباطات انسانی و بهره‌وری بیشتر

محدودیت‌های گوشی تاشو احساس ارتباط انسانی بیشتری را در من شکل داد. به جای چت مجازی با تیم خدمات مشتری یک شرکت، گوشی را برداشتم و تماس گرفتم. بیشتر به فروشگاه‌ها و رستوران‌های مورد علاقه‌ام سر زدم و به جای استفاده از **Instacart** یا **Uber Eats**، خودم خرید کردم. دسترسی محدود به بانکداری آنلاین باعث شد تا کمتر وسوسه شوم که برای هیچ دلیلی خرید کنم.

کاهش وابستگی‌ام به اپلیکیشن‌های موبایل همچنین تأثیر مثبتی بر بهره‌وری و تعادل کار و زندگی‌ام گذاشت. مثلاً دیگر در طول روز توسط نوتیفیکیشن‌های ایمیل حواس‌پرت نمی‌شدم. علاوه بر این، در غیاب اسمارتفون، بیشتر با دیگران ملاقات‌های چهره به چهره داشتم. فقط از نظر فیزیکی حاضر نبودم، بلکه بیشتر از نظر عاطفی نیز در دسترس بودم. چرا؟ زیرا گوشی‌ام حواسم را پرت نمی‌کرد. به دیگران به خوبی گوش می‌دادم و تماس چشمی برقرار می‌کردم.

تأثیرات اسکرولینگ آگاهانه بر سلامت روان

در چند روز اول بدون گوشی هوشمند، احساس **FOMO** (ترس از دست دادن) را تجربه کردم. دلم برای دسترسی به **TikTok**، **اینستاگرام** و سایر اپلیکیشن‌های محبوبم تنگ شده بود. نکته‌ای که درباره **FOMO** وجود دارد این است که تأثیر منفی بر سلامت روان شما می‌گذارد. **Mood** شما را بدتر می‌کند (مثل نگرانی از ندیدن اخبار) و به سمت اعتیاد به رسانه‌های اجتماعی سوق می‌دهد.

اما بعد از مدتی استفاده از گوشی تاشو، دیدم که این احساس کمتر و کمتر می‌شود. زندگی “آفلاین” با گوشی تاشو باعث کاهش استفاده از گوشی‌ام شد که این مسئله به بهبود روحیه‌ام و افزایش انرژی کلی‌ام برای زندگی خارج از اپلیکیشن‌ها کمک کرد. در نهایت، رابطه سالم‌تری با تکنولوژی برقرار کردم و یاد گرفتم که مرزهای سالم‌تری با گوشی‌ام ایجاد کنم و نسبت به اسکرول کردن آگاه‌تر باشم.

نکته: **اسکرولینگ آگاهانه** فقط به ساعت‌هایی که «آنلاین» هستید مربوط نمی‌شود بلکه به محتوایی که می‌بینید هم مربوط است. دکتر **لای بروسو** روانشناس بالینی، توصیه می‌کند «محتوا را به دقت انتخاب کنید». او می‌گوید «محتوای طنزآمیز و مرتبط با طبیعت ممکن است بیشتر مفید باشد» و «اگر [یک حساب] احساسات غیر سالمی را تحریک می‌کند، بهتر است به طور موقت از آن خارج شوید.»

آیا رسانه‌های اجتماعی شما را احمق کرده‌اند؟

گوشی تاشو به خواب و تمرکز من کمک کرد

تحقیقات نشان می‌دهد که با محدود کردن زمان اسکرول رسانه‌های اجتماعی به ۳۰ دقیقه در روز، می‌توانید رفاه خود را بهبود ببخشید و علائم افسردگی و تنهایی را کاهش دهید. و من با اطمینان می‌توانم بگویم که این تحقیق درست بود—انتقال به **نوکیا ۲۷۸۰** به من قدرت داد تا از لحظات حاضر زندگی لذت ببرم که این همچنین من را کمتر تنها و افسرده احساس کرد.

من بیشتر بر روی چیزهای مهم زندگی و با افرادی که برایم اهمیت دارند، وقت گذاشتم. نتوانستم تمام **TikTok**هایی را که خانواده و دوستانم برایم می‌فرستادند ببینم، اما زمان بیشتری برای فعالیت‌های آگاهانه مانند پیاده‌روی در طبیعت، **مدیتیشن**، سفر و کارهای عاطفی معنی‌دار داشتم.

از آنجا که گوشی **آیفون**م حواس‌پرتی‌هایی مثل موسیقی، پادکست و ویدیوهای **یوتیوب** نداشت، فضای ذهنی‌ام آزاد شد تا افکار واضح‌تری داشته باشم و برای مدت طولانی‌تری متمرکز بمانم. همچنین به راحتی توانستم زمان صفحه‌نمایش را در ساعات خواب کاهش دهم که کیفیت خوابم را بهبود بخشید.

نتیجه‌گیری نهایی

مزایای استفاده از گوشی بدون اسمارت‌فون بیشتر از **inconveniences** استفاده از گوشی تاشو بود. این موضوع باعث شد که به طور کلی کمتر وابسته به گوشی‌ام باشم و مجبور شوم بیشتر در فضای باز باشم و به ارتباطات انسانی وابسته‌تر شوم که برایم هوای تازه‌ای بود. این تجربه من را به یاد دوران‌هایی انداخت که ما انسان‌ها نزدیک‌تر بودیم و عشق و همدردی بیشتری نسبت به یکدیگر داشتیم.

خلاصه

سخت است که به طور کامل فناوری خود را **downgraded** کنم در حالی که دنیا در حال پیشرفت است. این غیر واقعی است که کاملاً گوشی هوشمند خود را کنار بگذارم در این دنیای مبتنی بر تکنولوژی که در آن زندگی می‌کنیم، اما با کمال میل از انجام سم‌زدایی دیجیتال کوتاه‌مدت به‌طور مکرر استقبال می‌کنم.

نمی‌خواهم کاملاً از **آیفون**م دست بکشم، اما ایده بازگشت به **نوکیا ۲۷۸۰** را برای تعطیلات و سفرهای خاص دوست دارم تا بتوانم از تمام چیزهایی که جلوی رویم است، لذت ببرم.