چگونه تداخل فرد و تیم به بهره‌وری آسیب می‌زند؟

تحقیقات جدید: تعادل بین نیازهای تیم و نیازهای فردی

تحقیقات جدید نشان می‌دهد که بین نیازهای یک تیم و نیازهای افراد درون آن تیم تضاد وجود دارد و اینکه رهبران چگونه می‌توانند تعادل مناسبی برقرار کنند تا همه چیز به‌خوبی پیش برود. اگر یک تیم تنها بر روی رفاه و نیازهای خود تمرکز کند، ممکن است افراد در آن در معرض خطر خستگی و فرسودگی قرار بگیرند. این موضوع درباره عکس آن نیز صادق است: اگر افراد فقط به خودشان اهمیت دهند، رفاه تیم تحت تأثیر قرار می‌گیرد.

ایما نوردبک، استادیار دانشگاه هانکن، این نکته را مطرح می‌کند. این مطالعه که در نشریه رفتار سازمانی منتشر شده، ۶۹ نفر را در ۱۲ تیم در دوران کووید بررسی کرده است. شرکت‌کنندگان یک دفترچه کیفی نگه‌داری کردند و محققان همچنین از پرسشنامه‌ها برای اندازه‌گیری مشارکت فردی در کار و خطر فرسودگی، همچنین قابلیت تیم، رضایت تیم و کیفیت روابط بین فردی میان اعضا استفاده کردند.

زندگی کاری امروز که اختلالات به‌طور مداوم یکی پس از دیگری رخ می‌دهد، تفاوت‌های بین نیازهای تیم و نیازهای فردی را به وضوح نشان می‌دهد. بسیاری از شرکت‌کنندگان در این مطالعه، نیازهای خود را بدون توجه به رفاه تیم اولویت‌بندی کردند که این امر باعث کاهش روحیه و تعهد تیمی شد.

نیینا نورمی، استادیار دانشگاه آلتو، می‌گوید: «افراد دیگری نیز وجود داشتند که بقای تیم‌های خود را در اولویت قرار دادند و برای این هدف تلاش زیادی کردند، اما این کار به قیمت رفاه شخصی خودشان تمام شد و در نتیجه خطر فرسودگی آنها افزایش یافت.»

سازمان‌ها معمولاً نظرسنجی‌های زیادی درباره رفاه کارکنان انجام می‌دهند و مشارکت فردی را اندازه‌گیری می‌کنند، اما رفاه یک تیم تنها مجموع رفاه افراد آن نیست.

خطرات ارزیابی‌های رفاه فردی

نورمی می‌گوید: «خطر این است که نتایج نظرسنجی‌هایی که رفاه فردی را اندازه‌گیری می‌کنند، ممکن است واقعی و مثبت به نظر برسند، اما در عین حال، تیم‌ها ممکن است دیگر هیچ‌گونه همکاری نداشته باشند.»

رفاه از طریق تفکر

پاسخ‌ها همچنین نشان داد که استراتژی‌های مقابله‌ای افراد معمولاً به بهبودی آن‌ها کمک نمی‌کند. نوربک می‌افزاید: «افراد اغلب نمی‌دانند چه چیزی آن‌ها را تحت فشار قرار می‌دهد و چه کاری باید انجام دهند. به عنوان مثال، اگر شخصی احساس تنهایی کند، دویدن تنها در جنگل ممکن است بهترین راه‌حل نباشد. از سوی دیگر، اگر تیم شما بیش از حد در حال ارتباط باشد و شما احساس غرق شدن کنید، باید قوانینی برای ارتباطات ایجاد شود تا هم ارتباط برقرار گردد و هم زمان تمرکز فراهم شود.»

بر اساس این مطالعه، تیم‌هایی که به تفکر مشغول بودند، بهترین عملکرد را هم به عنوان فرد و هم به عنوان یک تیم داشتند. اعضای تیم به‌طور آزادانه تجربیات و نگرانی‌های خود را به اشتراک گذاشتند و سپس تیم و اعضا شیوه‌های خود را برای تضمین رفاه همه تطبیق دادند. اما طبق این مطالعه، این تیم‌ها در اقلیت هستند. نوربک ادامه می‌دهد: «زندگی کاری اکنون بسیار فردمحور شده است، به این معنی که ممکن است تیم به‌کلی فراموش شود. این موضوع بر پایداری سازمان‌ها در درازمدت تأثیر می‌گذارد.»

رهبران تیم باید اطمینان حاصل کنند که اعضای تیم در حال ارتباط و انجام مصالحه‌های آگاهانه با یکدیگر هستند تا هم رفاه فردی و هم رفاه تیم به اندازه کافی مورد توجه قرار گیرد.

به همراه نوربک و نورمی، تیم تحقیقاتی همچنین شامل جنیفر گیبس (دانشگاه کالیفرنیا)، مگی بویراز (دانشگاه ایالتی کالیفرنیا) و مینّا لوگمان (دانشگاه شهری نیویورک) بود. نورمی می‌گوید: «روابط بین افراد یکی از قوی‌ترین انگیزه‌های ماست. ما دوستان قدیمی هستیم و هر سال یک بار در یک کنفرانس به عنوان یک گروه تحقیقاتی پنج نفره ملاقات می‌کنیم. وقتی با هم تحقیق می‌کردیم، همیشه ابتدا بر روی مسائل رفاهی تمرکز می‌کردیم. همیشه ارزش دارد که زمانی را برای تفکر صرف کنیم.»