غذای پرکالری محبوب همه: نتایج جدید تحقیقات علمی

تحقیق درباره ترجیحات غذایی در افراد چاق و غیرچاق

مطالعه‌ای که در تاریخ ۱۷ دسامبر در مجله دسترسی آزاد PLOS Biology منتشر شد، نشان می‌دهد که افراد چاق و غیرچاق به غذاهای با کالری بالاتر ترجیح می‌دهند، حتی اگر طعم و بافت آن‌ها مشابه باشد. این تحقیق توسط آلبینو اولیویرا-مایا از بنیاد چامپالیماود در پرتغال و همکارانش انجام شده است.

خوردن غذا به مغز سیگنال‌هایی ارسال می‌کند که اطلاعاتی درباره محتوای انرژی غذا ارائه می‌دهد و این می‌تواند بر ترجیحات غذایی تأثیر بگذارد، صرف‌نظر از طعم. افراد چاق معمولاً در نواحی از مغز که دوپامین آزاد می‌شود، دچار اختلالاتی هستند که ممکن است به خوردن مرتبط با پاداش و ترجیح غذاهای پرانرژی غنی از چربی و قند منجر شود.

کاهش وزن ناشی از جراحی چاقی با نرمال‌سازی رفتارهای غذایی مرتبط با پاداش و تغییر ترجیحات به سمت گزینه‌های سالم‌تر مرتبط است، اما مکانیزم‌های پشت‌صحنه این پدیده به خوبی درک نشده‌اند.

در این مطالعه، پس از بررسی یک گروه بزرگ از داوطلبان سالم، محققان ترجیحات غذایی را در سه گروه مقایسه کردند: ۱۱ فرد چاق، ۲۳ بیمار پس از جراحی چاقی و ۲۷ فرد کنترل غیرچاق. آن‌ها به شرکت‌کنندگان ماست کم‌چرب شیرین‌شده‌ای با و بدون مالتودکسترین (یک کربوهیدرات که کالری را به ماست اضافه می‌کند بدون اینکه بر طعم یا بافت آن تأثیر بگذارد) ارائه دادند.

تأثیر مالودکسترین بر مصرف ماست در افراد چاق و غیرچاق

شرکت‌کنندگان ماست را در خانه مصرف کردند و بین ماست‌های حاوی مالودکسترین و بدون آن جابه‌جا شدند. جالب اینجاست که هر سه گروه بیشتر از ماست‌های حاوی مالودکسترین استفاده کردند، با اینکه هر دو نوع ماست را به یک اندازه خوشایند ارزیابی کردند. به طور غیرمنتظره، تأثیرات مالودکسترین بر مصرف ماست در افراد چاق مشابه با افراد غیرچاق بود.

این مطالعه همچنین از برچسب‌گذاری ید رادیواکتیو و توموگرافی انتشار فوتون واحد برای تجسم گیرنده‌های دوپامین در مغز استفاده کرد. مطابق با مطالعات قبلی، افراد چاق نسبت به گروه‌های غیرچاق، دسترسی کمتری به گیرنده‌های دوپامین داشتند. دسترسی به این گیرنده‌ها در گروه‌های جراحی و غیرچاق مشابه بود و با خوردن کنترل‌شده‌تر مرتبط بود.

این نتایج نشان می‌دهد که تغییرات مغزی مرتبط با چاقی ممکن است پس از جراحی چاقی معکوس شود و بر میزان مصرف غذا تأثیر بگذارد، اما لزوماً نوع غذاهای مورد علاقه را تغییر ندهد. نویسندگان همچنین اضافه کردند: «ما بسیار کنجکاو بودیم که در حالی که رفتار به سمت مصرف ماست‌های با محتوای انرژی بالاتر هدایت می‌شد، این به نظر نمی‌رسید که نتیجه انتخاب‌های صریح باشد، زیرا تغییرات مداوم در خوشایندی طعم‌های غنی‌شده با کربوهیدرات‌ها مشاهده نشد. نکته مهم این است که این رفتار در بیماران چاق و پس از جراحی کاهش وزن حفظ شد، حتی با وجود تفاوت‌های مهم در سیستم دوپامینرژیک مغز آن‌ها.»