مغزت چی میگه وقتی باهات حرف میزنن؟ کشف ارتباطات جدید برای درمان اضطراب و افسردگی

پژوهش تازه درباره‌ی فکر کردن اجتماعی و ارتباطات مغزی

هممون توی این موقعیت‌ها بودیم. لحظاتی بعد از تموم شدن یه مهمونی، یهو ذهن‌مون پر میشه از این فکرهای آزاردهنده درباره‌ی اینکه بقیه چی فکر می‌کنن. “نکنه فکر کردن خیلی حرف زدم؟” “شاید جوکم ناراحتشون کرد؟” “خوش گذشت بهشون؟” دانشمندا توی یه مطالعه‌ی جدید از دانشگاه نورث‌وسترن، دنبال این بودن که بهتر بفهمن چطور آدما این مهارت رو دارن که توی ذهنشون به این فکر کنن که بقیه‌ی آدما چی دارن فکر می‌کنن. نتایج این تحقیق می‌تونه توی آینده به درمان بیماری‌هایی مثل اضطراب و افسردگی کمک کنه.

رودریگو براگا، که سرپرست این تحقیق بوده، میگه: “ما کلی وقت می‌ذاریم تا به این فکر کنیم که ‘اون آدم چه حسی داره، چی داره فکر می‌کنه؟ یه چیزی گفتم که ناراحتش کرد؟'” اون اضافه می‌کنه: “بخش‌هایی از مغز که به ما این قابلیت رو میدن که فکر کنیم، توی قسمت‌هایی از مغز انسان قرار دارن که تازگیا توی روند تکامل ما بزرگتر شدن و این نشون می‌ده که این یه فرآیند جدید و تازه هست. در واقع، شما خودت رو توی ذهن یه نفر دیگه می‌ذاری و درباره‌ی اونچه که اون آدم داره فکر می‌کنه نتیجه‌گیری می‌کنی، در حالی که واقعاً نمی‌تونی بدونی.”

ارتباط بین بخش‌های مختلف مغز

این مطالعه نشون داد که قسمت‌های پیشرفته‌تر و جدیدتر مغز انسان که از تعاملات اجتماعی پشتیبانی می‌کنن— که بهش میگن شبکه‌ی شناخت اجتماعی — با یه بخش قدیمی‌تر از مغز به اسم آمیگدال در ارتباط دایمی و تعامل هستن. آمیگدال، که اغلب بهش میگن “مغزِ خزنده” ما، معمولاً با تشخیص خطر و پردازش ترس در ارتباطه. یه مثال معروف از کارکرد آمیگدال، واکنش‌های جسمی و احساسی آدم وقتی که یه مار می‌بینه: بدن شوکه می‌شه، قلب تند می‌زنه و دستا عرق می‌کنن.

اما براگا میگه که آمیگدال کارهای دیگه‌ای هم انجام می‌ده. اون اضافه می‌کنه: “مثلاً، آمیگدال مسئول رفتارهای اجتماعی مثل پدر و مادر بودن، جفت‌گیری، پرخاشگری و جهت‌گیری توی سلسله‌مراتب اجتماعیه.” براگا، که استاد نورولوژی در دانشکده‌ی پزشکی فاینبرگ دانشگاه نورث‌وسترنه، ادامه می‌ده: “مطالعات قبلی، هم‌زمانی فعالیت آمیگدال و شبکه‌ی شناخت اجتماعی رو پیدا کرده بودن، اما مطالعه‌ی ما جدیده چون نشون می‌ده که این ارتباط همیشه در حال اتفاق افتادنه.”

این مطالعه در تاریخ ۲۲ نوامبر در مجله‌ی Science Advances چاپ شد. اسکن‌های مغزی با کیفیت بالا نقش خیلی مهمی داشتن. توی خودِ آمیگدال، یه قسمت خاص به اسم هسته‌ی میانی وجود داره که برای رفتارهای اجتماعی خیلی مهمه.

تحقیقی جدید درباره‌ی ارتباط هسته‌ی میانی آمیگدال و شبکه‌های اجتماعی شناختی

این مطالعه اولین تحقیقیه که نشون می‌ده هسته‌ی میانی آمیگدال به مناطق جدیدی از شبکه‌های اجتماعی شناختی وصله که توی فکر کردن درباره‌ی بقیه نقش دارن. این ارتباط به شکل‌گیری کارکرد شبکه‌ی اجتماعی شناختی کمک می‌کنه و دسترسی به نقش آمیگدال در پردازش احساسات مهم رو فراهم می‌کنه. این امکان فقط به لطف تصویربرداری تشدید مغناطیسی عملکردی (fMRI) ممکن شد که یه روش غیر تهاجمی برای تصویربرداری از مغزه و فعالیت مغز رو با تشخیص تغییرات توی سطح اکسیژن خون اندازه‌گیری می‌کنه.

همکار این تحقیق از دانشگاه مینه سوتا و نویسنده‌ی همکار، کندریک کی، داده‌های fMRI رو از مغز شش نفر که توی مطالعه شرکت کرده بودن به براگا و نویسنده‌ی همکار دیگه، دونیسا ادموندز، ارائه داد. این اسکن‌های با کیفیت بالا به دانشمندا این امکان رو داد که جزئیات شبکه‌ی اجتماعی شناختی رو ببینن که توی اسکن‌های مغزی با کیفیت پایین‌تر دیده نمی‌شد. علاوه بر این، تونستن نتایجشون رو تا دو بار روی هر فرد تکرار کنن. ادموندز، که دانشجوی دکترای علوم اعصاب در آزمایشگاه براگا در دانشگاه نورث‌وسترنه، میگه: “یکی از جذاب‌ترین چیزها این بود که تونستیم مناطقی از شبکه رو شناسایی کنیم که قبلاً نمی‌تونستیم ببینیمشون.” اون اضافه می‌کنه: “این موضوع قبل از مطالعه‌ی ما اون‌قدر توجه نشده بود و ما تونستیم بهش برسیم چون داده‌های با کیفیتی داشتیم.”

احتمال درمان اضطراب و افسردگی

ادموندز می‌گه که هم اضطراب و هم افسردگی شامل فعالیت بیش از حد آمیگدالن که می‌تونه به واکنش‌های احساسی بیش از حد و اختلال توی تنظیم احساسات منجر بشه. الان، افرادی که یکی از این شرایط رو دارن، می‌تونن درمان تحریک عمقی مغز رو دریافت کنن، اما از اونجایی که آمیگدال توی عمق مغز و درست پشت چشم‌ها قرار داره، این یعنی انجام یه روش جراحی تهاجمی. حالا، با یافته‌های این مطالعه، یه روش خیلی کم‌تهاجمی‌تر به اسم تحریک مغناطیسی ترانس‌کرانیال (TMS) ممکنه بتونه با استفاده از اطلاعات درباره‌ی این ارتباط مغزی، درمان رو بهتر کنه.

ادموندز میگه: “از طریق این دانش که آمیگدال به مناطق دیگهٔ مغز وصله — که شاید بعضی‌هاشون به جمجمه نزدیک‌تر باشن و هدف قرار دادنشون آسون‌تر باشه — این یعنی کسایی که TMS انجام می‌دن، به‌جای اینکه مستقیماً آمیگدال رو هدف بگیرن، می‌تونن این مناطق دیگه رو هدف بگیرن.”

این مطالعه با عنوان “شبکه‌ی اجتماعی شناختی انسان شامل چندین ناحیه توی آمیگداله” منتشر شده. سایر نویسنده‌های همکار از دانشگاه نورث‌وسترن شامل کریستینا زلانو، جوزف جی. سالوو، ناتان اندرسون، مایا لاکشمن و کیاهوان یانگ هستن.