بچه ها از 4 ماهگی تقلید می کنن! 👶 کشفِ حیرت انگیزِ دانشمندا از بازی و یادگیری

بچه ها و قدرتِ فهمیدن و تقلید

تحقیقات تازه نشون می‌ده که نوزادها می‌تونن تقلید رو تشخیص بدن، و تقریباً نصف بچه‌ها در ۱۲ ماهگی هم خودشون شروع به تقلید می‌کنن. این پژوهش که توسط دانشگاهِ بریستول انجام شده، برای اولین بار نشون می‌ده که آگاهی و درک بچه‌ها از تقلید، تو شکل‌های مختلفش، از همون بدو تولد تا سه سالگی چجوری پیشرفت می‌کنه. پروفسور النا هوئیکا، که استاد روانشناسی آموزش تو دانشکده‌ی آموزش این دانشگاه هست، گفت: “یافته‌های ما نشون می‌ده که تقلید یه فرآیند پیچیده و در حال رشده که از سن‌های خیلی پایین شروع می‌شه و به پیشرفت توانایی‌های فکری و اجتماعی‌شون کمک می‌کنه.” و اضافه کرد: “تقلید یه بخش خیلی مهم از یادگیریه، از خلاقیت، دوست‌یابی و فهمیدن بقیه توی بچه‌ها. این پژوهش مراحل و انواع مختلفش رو ترسیم می‌کنه.”

این نتایج بر اساسِ نظرسنجی از ۹۰۰ والدین بچه‌های از بدو تولد تا سه سالگی (۴۷ ماه) توی کشورهایی مثل بریتانیا، آمریکا، استرالیا و کانادا به دست اومده. کمترین سنی که گزارش شده بچه‌ها تقلید رو می‌فهمیدن، چهار ماهگی بوده، و تا ۱۳ ماهگی، حدود نصفشون می‌تونستن تقلیدِ بقیه رو تشخیص بدن. همینطور، تقریباً نصف بچه‌های ۱۲ ماهه بطور منظم خودشون هم تقلید می‌کردن.

محقق‌ها ۱۸ مدل مختلف از تقلید رو شناسایی کردن که تو سال‌های اولیه ظاهر می‌شن و پیشرفت می‌کنن. تقلید بچه‌های یک‌ساله اول بیشتر شامل بدن خودشون می‌شد، مثلاً تظاهر به خوابیدن. اونا همچنین ممکنه اشیا و حرکات رو با حرکات دست نشون بدن، مثل مسواک زدن الکی با انگشت، یا وانمود کردن به استفاده از اشیا برای کارهای خاص، مثل خوردن از یه فنجونِ خالی.

پروفسور هوئیکا اضافه کرد: “این بعداً به این تبدیل می‌شه که یه شی رو به عنوان یه چیزِ دیگه نشون بدن، مثلاً وانمود کنن که یه موز، تلفنه. این مدل تقلید واقعاً حسِ بازی و خلاقیتشون رو باز می‌کنه، چون حالا می‌تونن هر چیزی که می‌خوان باهاش بازی کنن رو تصور کنن.”

تحقیقات جدید درباره‌ی بازی‌های خیال‌پردازی بچه‌ها

تحقیقات نشون داده که بازی‌های خیال‌پردازی بچه‌های دوساله **فکر کردنِ انتزاعی** بیشتری رو نشون می‌ده. این بچه‌ها موقع بازی، کارهایی رو انجام می‌دن که معمولاً تو **تجربه‌های روزمرّه‌شون** نیست، مثل وانمود کردن به پرواز با یه سفینه‌ی فضایی. تو این سن، بچه‌ها از کلِ بدنشون استفاده می‌کنن تا نقش‌های مختلف رو بازی کنن، حتی از اشیایی مثل درخت، حیوون‌ها یا آدم‌های دیگه.

این نقش‌ها می‌تونن شامل آدم‌هایی باشن که بچه می‌شناسه، و شخصیت‌های تخیلی مثل “مرد عنکبوتی” یا “پپا پیگ” هم باشن. پروفسور هوئیکا اضافه کرد: “و با پیشرفت زبونشون، این بچه‌ها می‌تونن به شکل‌های تازه‌ای تظاهر کنن و موقع بازی، داستان‌های پیچیده‌ای بسازن.”

در نهایت، گزارش‌ها نشون می‌ده که بچه‌های سه‌ساله **خیلی خلاقن** و اغلب موقعیت‌های عجیب و غریبی رو اختراع می‌کنن، مثل تقلید از کاراکترهای کارتونی که تو فضا پرواز می‌کنن. بعضی‌هاشون هم دوستای خیالی درست می‌کنن و باهاشون حرف می‌زنن. پروفسور هوئیکا گفت: “در حالی که بعضی از پدر و مادرها ممکنه در مورد فهمیدنِ تظاهر تو بچه‌های کوچیکتر، مخصوصاً تو سن چهارماهگی، اغراق کنن، سن‌هایی که پدر و مادرها این ۱۸ نوع تظاهر رو می‌بینن، به طور کلی با یافته‌های پژوهش‌های قبلی هم‌خونی داره.”

این پژوهش، اولین تحقیقیه که چگونگی و زمانِ تکامل تظاهر رو از شروع تا سن سه سالگی بررسی می‌کنه. پروفسور هوئیکا اضافه کرد: “مطالعات قبلی تو زمینه **تظاهر زودهنگام**، به صورت مشاهده‌ای یا تجربه‌ای بودن که تعداد بچه‌های شرکت کننده رو محدود می‌کرد.”

این روش جدید، یعنی نظرسنجی از پدر و مادرها، به محقق‌ها این امکان رو داده که تعداد زیادی بچه رو مورد مطالعه قرار بدن، که تو روش‌های مشاهده‌ای یا آزمایشی بی‌سابقه بوده. محقق‌ها امیدوارن که این پژوهش به پدر و مادرها و معلم‌های **دوران ابتدایی** کمک کنه تا انواعِ تظاهرهایی که تو سن‌های خاص، مناسبه رو بشناسن و بفهمن، و به یادگیری، خلاقیت و دوستی‌های بچه‌ها کمک کنن.

پروفسور هوئیکا گفت: “با تحقیقات بیشتر، این نتایج می‌تونن به عنوان یه ابزارِ تشخیصی برای تفاوت‌های رشدی تو سال‌های اولیه استفاده بشن. این می‌تونه در نهایت به پدر و مادرها، مربی‌های دوران ابتدایی و متخصص‌های پزشکی کمک کنه تا بهتر بفهمن چجوری با بچه‌ها، تو مراحل مختلفِ رشد، بازی کنن.”