تنهایی در سالمندان آمریکایی: آمار نگران‌کننده و راه‌حل‌های فوری

تنهایی و گوشه‌گیری در میان سالمندان آمریکایی

یه بررسی سراسری نشون می‌ده که حس تنهایی و منزوی بودن تو بین بزرگسالای مسن آمریکایی، دوباره به وضعیتی رسیده که قبل از همه‌گیری کرونا وجود داشت. با این حال، این یعنی بیش از یه سوم آدمای ۵۰ تا ۸۰ ساله، احساس تنهایی می‌کنن و تقریباً به همین اندازه احساس دور افتادگی از بقیه دارن. بعضی از سالمندان، بخصوص اونایی که مشکلات جدی جسمی یا روحی دارن، هنوز آمار بالاتری از تنهایی و منزوی بودن رو تجربه می‌کنن.

این یافته‌های جدید که بر اساس بررسی شش سال داده‌های «نظرسنجی ملی درباره سالمندی سالم» (National Poll on Healthy Aging) به دست اومده، توسط تیمی از «مؤسسه سیاست‌گذاری و نوآوری در بهداشت دانشگاه میشیگان» تو مجله JAMA چاپ شده. این نظرسنجی از سال ۲۰۱۸، و مخصوصاً از اوایل امسال، از بزرگسالای مسن تو سراسر کشور پرسیده که چقدر احساس می‌کنن از داشتن رفیق محروم هستن (یعنی حس ذهنی تنهایی‌شون) و چقدر حس می‌کنن از بقیه جدا افتادن (تجربه انزوای اجتماعی).

این نظرسنجی با حمایت AARP و مرکز پزشکی دانشگاه میشیگان انجام شده. داده‌های جدید نشون میده که تو سال ۲۰۲۴، ۳۳٪ از بزرگسالای مسن، تو سال گذشته گاهی یا اغلب احساس تنهایی کردن؛ این تقریباً برابر با آمار ۳۴٪ تو سال ۲۰۱۸ هست. تو سال‌های بین این دو، تا ۴۲٪ از سالمندان این سطح از تنهایی رو تجربه کردن. به همین ترتیب، ۲۹٪ از سالمندان تو سال ۲۰۲۴ گفتن که گاهی یا اغلب احساس انزوا کردن که یه مقدار بیشتر از آمار ۲۷٪ تو سال ۲۰۱۸ هست.

تو ماه‌های اولیه پاندمی کووید-۱۹، ۵۶٪ از سالمندان گفتن که این سطح از انزوا رو تجربه کردن، اما این آمار هر سال کم شده. پریتی مالانی، پزشک و نویسنده اصلی این مطالعه، گفت: “از یه نظر، شاید این خبر خوبی باشه که به وضعیت قبل از همه‌گیری کووید-۱۹ برگشتیم. ولی اون شرایط اولیه‌اش هم خوب نبود، مخصوصاً برای بعضی گروه‌های از سالمندان که هنوز آمار خیلی بالایی از تنهایی و انزوا رو تجربه می‌کنن.”

مالانی، که مشاور ارشد این نظرسنجی هست و از سال ۲۰۱۷ تا ۲۰۲۲ اون رو هدایت کرده، اضافه کرد: “یکی از بزرگ‌ترین تفاوت‌ها الآن اینه که ما بیشتر به تأثیر تنهایی و انزوا رو سلامت، به‌ویژه با افزایش سن، توجه می‌کنیم.”

بالا رفتن تنهایی و انزوا تو بزرگسالای سال ۲۰۲۴

گروه‌های سالمندی که بیشترین آمار تنهایی رو تو سال ۲۰۲۴ داشتن، اینا بودن:

• افرادی که وضعیت سلامت روحی‌شون رو متوسط یا ضعیف ارزیابی کردن: ۷۵٪ (تو سال ۲۰۱۸ این عدد ۷۴٪ بود)
• افرادی که وضعیت سلامت جسمی‌شون رو متوسط یا ضعیف ارزیابی کردن: ۵۳٪ (افزایش از ۵۰٪ تو سال ۲۰۱۸)
• افرادی که شاغل نبودن یا حقوق از کارافتادگی می‌گرفتن (بازنشسته‌ها شامل نمی‌شن): ۵۲٪ (افزایش از ۳۸٪ تو سال ۲۰۱۸)

گروه‌هایی که بالاترین آمار انزوا رو تو سال ۲۰۲۴ داشتن، اینا بودن:

• افرادی که وضعیت سلامت روحی‌شون رو متوسط یا ضعیف ارزیابی کردن: ۷۷٪ (یه افزایش جزئی از ۷۹٪ تو سال ۲۰۱۸)
• افرادی که وضعیت سلامت جسمی‌شون رو متوسط یا ضعیف ارزیابی کردن: ۵۲٪ (افزایش از ۴۳٪ تو سال ۲۰۱۸)
• افرادی که شاغل نبودن یا حقوق از کارافتادگی می‌گرفتن (بازنشسته‌ها شامل نمی‌شن): ۵۰٪ (افزایش از ۳۶٪ تو سال ۲۰۱۸)

این آمار تو سال ۲۰۲۴ دو برابر یا حتی بیشتر از آمار تنهایی و انزوا تو بین بزرگسالانی هست که وضعیت سلامت جسمی یا روحی‌شون رو عالی، خیلی خوب یا خوب ارزیابی کردن، یا کسایی که شاغل یا بازنشسته هستن. دکتر جفری کلاگرن، مدیر نظرسنجی و استاد داخلی پزشکی تو دانشگاه میشیگان، می‌گه: “این روندها نشون می‌ده که دکترها باید تنهایی و انزوا رو به‌عنوان یه عامل مهم تو زندگی بیماران‌شون، به‌ویژه اونایی که مشکلات جدی جسمی یا روحی دارن، در نظر بگیرن.” اون ادامه می‌ده: “ما باید این مسائل رو تو بیمارهای‌مون بررسی کنیم و اون‌ها رو با منابع موجود تو جامعه‌مون، مثل خانه‌های سالمندان، گروه‌های کهنه‌سربازان، فرصت‌های داوطلبی و یا خدماتی که توسط سازمان‌های محلی ارائه می‌شه، مرتبط کنیم.”

بقیه‌ی یافته‌های کلیدی

در کل، بزرگسالای ۵۰ تا ۶۴ ساله بیشتر از افراد ۶۵ تا ۸۰ ساله گزارش کردن که تو همه‌ی سال‌های نظرسنجی، حس تنهایی یا انزوا دارن و آمارها تو سال ۲۰۲۴ برای گروه سنی ۵۰ تا ۶۴ ساله به سطح قبل از همه‌گیری کرونا نرسیده. به‌همین ترتیب، افرادی که درآمد خانوارشون کمتر از ۶۰,۰۰۰ دلار بود و کسایی که تنها زندگی می‌کردن، بیشتر از کسایی که درآمد بالاتری داشتن یا با بقیه زندگی می‌کردن، گزارش دادن که گاهی یا اغلب حس تنهایی یا انزوا می‌کنن. این یافته تو بیشتر سال‌ها ثابت بوده. با این حال، آمار تو سال ۲۰۲۴ برای افرادی که تنها زندگی می‌کنن، کمتر از کسایی بود که با بقیه زندگی می‌کردن.

بیشتر درباره تنهایی و انزوا در بزرگسالان

این مطالعه‌ی جدید بر اساس شواهدی هست که توسط دکتر ویک مرثی، جراح کل ایالات متحده و تیمش جمع‌آوری شده و تو یه مشاوره رسمی تو ماه می ۲۰۲۳ منتشر شد. بنیاد AARP یه ابتکاری به اسم Connect2Affect راه‌اندازی کرده که منابعی رو برای کمک به بزرگسالا تو مقابله با انزوا و تنهایی فراهم می‌کنه: https://connect2affect.org/. همچنین، مالانی و همکاراش تو ماه می ۲۰۲۴ یه صفحه بیمار تو JAMA درباره انزوا منتشر کردن که رایگانه و در دسترس هست و برای دکترها طراحی شده تا با بیماران‌شون به اشتراک بذارن: https://jamanetwork.com/journals/jama/fullarticle/2819153.

درباره نظرسنجی

داده‌های مقاله‌ی جدید JAMA از شش دوره نظرسنجی NPHA از سال ۲۰۱۸ تا ۲۰۲۴ به دست اومده که توشون از بزرگسالا خواسته شده تا گزارش بدن که تو سال گذشته، چند بار احساس کردن که رفیق کم دارن یا از بقیه جدا افتادن. نظرسنجی انجام شده تو ژوئن ۲۰۲۰ از شرکت‌کننده‌ها خواسته که به سه ماه گذشته فکر کنن. این نظرسنجی، طولی نیست و هر دوره، نمونه‌ی منحصربه‌فردی داشته. اندازه‌ی نمونه‌ی نظرسنجی بین ۲۰۳۳ تا ۲۵۶۳ نفر متغیر بوده و سازمانی که نظرسنجی رو اداره می‌کنه، از سال ۲۰۲۲ تغییر کرده. اطلاعات بیشتر درباره روش‌شناسی NPHA اینجاست: https://www.healthyagingpoll.org/survey-methods.

گزارش‌های NPHA درباره تنهایی و انزوا تو بین بزرگسالا رو می‌تونید این‌جا بخونید: https://www.healthyagingpoll.org/national-reports.

علاوه بر مالانی و کلاگرن، نویسنده‌های نامه‌ی تحقیقاتی جدید JAMA شامل اعضای تیم نظرسنجی اریکا سولوی، ماتیاس کیرچ، دیان سینگر و جی اسکات رابرتس هستن. مالانی سردبیر معاون JAMA هست، ولی تو فرآیند بررسی مقاله دخالتی نداشته.