تنهایی سالمندان: بازگشت به قبل از پاندمی، اما هنوز بالا

افزایش تنهایی و انزوا در میان سالمندان آمریکایی

تحقیقات جدید نشان می‌دهد که تنهایی و انزوا در میان سالمندان آمریکایی به طور کلی به سطوح پیش از پاندمی بازگشته است. با این حال، این به معنای آن نیست که همه چیز به حالت عادی برگشته؛ هنوز بیش از یک سوم افراد ۵۰ تا ۸۰ ساله احساس تنهایی می‌کنند و تقریباً به همان میزان احساس انزوا دارند. این مطالعه ملی که توسط تیمی از مؤسسه سیاست‌گذاری و نوآوری در بهداشت دانشگاه میشیگان انجام شده، بر اساس شش سال داده از نظرسنجی ملی درباره سالمندی سالم منتشر شده است.

این نظرسنجی که از سال ۲۰۱۸ آغاز شده و اخیراً در اوایل امسال انجام شده، از سالمندان در سطح کشور درباره احساس انزوا و تنهایی پرسش‌هایی به عمل آورده است. این نظرسنجی به بررسی این موضوع می‌پردازد که سالمندان چقدر احساس می‌کنند که از هم‌نشینی محروم هستند (احساس ذهنی تنهایی) و چقدر احساس انزوا از دیگران دارند (تجربه انزوا اجتماعی). این نظرسنجی با حمایت AARP و مرکز پزشکی دانشگاه میشیگان انجام شده است.

نتایج جدید

بر اساس داده‌های جدید، در سال ۲۰۲۴، ۳۳٪ از سالمندان در سال گذشته گاهی اوقات یا به طور مکرر احساس تنهایی کرده‌اند که تقریباً مشابه نرخ ۳۴٪ در سال ۲۰۱۸ است. در سال‌های بین این دو، تا ۴۲٪ از سالمندان این سطح از تنهایی را تجربه کرده‌اند. به طور مشابه، ۲۹٪ از سالمندان در سال ۲۰۲۴ گفتند که گاهی اوقات یا به طور مکرر احساس انزوا کرده‌اند که کمی بالاتر از نرخ ۲۷٪ در سال ۲۰۱۸ است. در ماه‌های اولیه پاندمی COVID-19، ۵۶٪ از سالمندان اعلام کردند که این سطح از انزوا را تجربه کرده‌اند، اما این نرخ هر سال کاهش یافته است.

تأثیر تنهایی و انزوا بر سلامت

پریتی مالانی، دکترای پزشکی و نویسنده اصلی این مطالعه، گفت: “در نگاه اول، ممکن است این خبر خوبی به نظر برسد که به وضعیت قبل از شیوع COVID-19 بازگشته‌ایم. اما آن نقطه پایه وضعیت خوبی نبود و به ویژه برای برخی گروه‌های سالمندان بسیار بد بود که همچنان نرخ‌های بسیار بالای تنهایی و انزوا را تجربه می‌کنند.” او افزود: “یکی از بزرگ‌ترین تفاوت‌های حال حاضر این است که ما به تأثیر تنهایی و انزوا بر سلامت، به ویژه با افزایش سن، بیشتر توجه داریم.”

مالانی به عنوان مشاور ارشد این نظرسنجی فعالیت می‌کند که از سال ۲۰۱۷ تا ۲۰۲۲ آن را هدایت کرده است.

نرخ‌های تنهایی و انزوا در بزرگسالان سال 2024

گروه‌های بزرگسالان مسن‌تر با بالاترین نرخ‌های تنهایی در سال 2024 شامل موارد زیر بودند:

• کسانی که سلامت روان خود را متوسط یا ضعیف ارزیابی کردند: 75% (در سال 2018، این رقم 74% بود)
• کسانی که سلامت جسمانی خود را متوسط یا ضعیف ارزیابی کردند: 53% (افزایش از 50% در سال 2018)
• کسانی که کار نمی‌کردند یا درآمد ناتوانی دریافت می‌کردند (بازنشستگان شامل نمی‌شوند): 52% (افزایش از 38% در سال 2018)

گروه‌هایی که بالاترین نرخ‌های انزوا را در سال 2024 داشتند عبارت بودند از:

• کسانی که سلامت روان خود را متوسط یا ضعیف ارزیابی کردند: 77% (افزایش جزئی از 79% در سال 2018)
• کسانی که سلامت جسمانی خود را متوسط یا ضعیف ارزیابی کردند: 52% (افزایش از 43% در سال 2018)
• کسانی که کار نمی‌کردند یا درآمد ناتوانی دریافت می‌کردند (بازنشستگان شامل نمی‌شوند): 50% (افزایش از 36% در سال 2018)

این نرخ‌ها در سال 2024 دو برابر یا حتی بیشتر از نرخ‌های تنهایی و انزوا در میان بزرگسالانی است که سلامت جسمانی یا روانی خود را عالی، بسیار خوب یا خوب ارزیابی کرده‌اند، یا کسانی که مشغول به کار یا بازنشسته هستند.

دکتر جفری کلاگرن، مدیر نظرسنجی و استاد پزشکی داخلی در دانشگاه میشیگان و پزشک مراقبت‌های اولیه در سیستم بهداشت و درمان VA آن آربور، می‌گوید: “این روندها نشان می‌دهد که پزشکان باید تنهایی و انزوا را به عنوان یک عامل کلیدی در زندگی بیماران خود، به ویژه کسانی که دارای شرایط جدی جسمانی یا روانی هستند، در نظر بگیرند.” او ادامه می‌دهد: “باید به بررسی این مسائل در بیماران خود بپردازیم و آن‌ها را با منابع موجود در جامعه، چه مراکز سالمندان، گروه‌های کهنه‌سربازان، فرصت‌های داوطلبی یا خدمات ارائه شده توسط آژانس‌های محلی برای سالمندان یا دیگر سازمان‌های اجتماعی، مرتبط کنیم.”

یافته‌های کلیدی دیگر

به طور کلی، بزرگسالان 50 تا 64 ساله بیشتر از کسانی که 65 تا 80 ساله بودند، احساس تنهایی یا انزوا می‌کردند و نرخ‌ها برای گروه سنی 50 تا 64 ساله در سال 2024 به سطح قبل از پاندمی بازنگشته است. به طور مشابه، افرادی که درآمد خانوارشان کمتر از 60,000 دلار است و کسانی که به تنهایی زندگی می‌کنند، بیشتر از افرادی که درآمد بالاتری دارند یا با دیگران زندگی می‌کنند، اظهار کرده‌اند که گاهی اوقات یا اغلب احساس تنهایی یا انزوا می‌کنند، که این یافته در بیشتر سال‌ها ثابت بوده است. با این حال، نرخ‌ها در سال 2024 برای کسانی که به تنهایی زندگی می‌کنند، کمتر از کسانی بود که با دیگران زندگی می‌کنند.

اطلاعات بیشتر درباره تنهایی و انزوا در بزرگسالان

این مطالعه جدید بر اساس شواهد جمع‌آوری شده توسط دکتر ویوک موری، جراح عمومی ایالات متحده و تیمش و منتشر شده در یک مشاوره رسمی در ماه مه 2023 است. بنیاد AARP یک ابتکار به نام Connect2Affect ایجاد کرده است که منابعی برای کمک به بزرگسالان در مقابله با انزوا و تنهایی ارائه می‌دهد: https://connect2affect.org/

مالانی و همکارانش در ماه مه 2024 یک صفحه بیمار در JAMA درباره انزوا منتشر کردند که به صورت رایگان در دسترس است و برای پزشکان طراحی شده است تا با بیماران خود به اشتراک بگذارند: https://jamanetwork.com/journals/jama/fullarticle/2819153

درباره نظرسنجی

داده‌های مقاله جدید JAMA از شش دوره نظرسنجی NPHA از سال 2018 تا 2024 به دست آمده است، که بیشتر آن‌ها از بزرگسالان خواسته‌اند تا گزارش دهند که در سال گذشته چقدر احساس کمبود همراهی یا انزوا از دیگران کرده‌اند. نظرسنجی که در ژوئن 2020 انجام شد از شرکت‌کنندگان خواسته بود که به سه ماه گذشته فکر کنند. این نظرسنجی طولی نیست و هر نمونه‌گیری منحصر به فرد بوده است. اندازه نمونه‌گیری بین 2,033 تا 2,563 متغیر بوده و سازمانی که نظرسنجی را انجام می‌دهد، از سال 2022 یک بار تغییر کرده است. جزئیات بیشتر درباره روش‌شناسی NPHA در اینجا موجود است: https://www.healthyagingpoll.org/survey-methods

گزارش‌های NPHA درباره تنهایی و انزوا در بزرگسالان را می‌توانید در اینجا بخوانید: https://www.healthyagingpoll.org/national-reports

علاوه بر مالانی و کلاگرن، نویسندگان نامه تحقیق جدید JAMA شامل اعضای تیم نظرسنجی اریکا سولوی، دکترا، ماتیاس کیرچ، کارشناسی ارشد، دیان سینگر، کارشناسی ارشد بهداشت عمومی و جی. اسکات رابرتس، دکترا هستند. مالانی سردبیر معاون JAMA است اما در فرآیند بررسی مقاله دخالت نداشته است.