آمریکا در انزوا: شبکه‌های اجتماعی درمان یا سم؟ 💔

تشدیدِ تنهایی در ایالات متحده

احساسِ تنهایی در امریکا داره اوج میگیره. یه سومِ امریکایی‌ها گفتن تو سال‌های اخیر «تنهاییِ جدی» رو تجربه کردن. آدمایی که احساس تنهایی می‌کنن، دو برابرِ بقیه احتمال داره افسردگی بگیرن. تنهایی از عواملِ اصلیِ خطر برای آسیب‌رسوندن به خود و خودکشیه. این مسئله ممکنه تو افزایشِ بی‌سابقهٔ خودکشی‌ها تو ایالات متحده تو سالِ 2023، که بالای 50,000 مورد بوده، نقش داشته باشه.

عللِ افزایشِ تنهایی

خیلی‌ها معتقدن که افزایشِ تنهایی به خاطر کم شدنِ ارتباطاتِ اجتماعی و همکاری‌های اجتماعیه، چون ما بیشترِ وقتمون رو داریم آنلاین می‌گذرونیم و کمتر با هم حضوری ارتباط برقرار می‌کنیم. جوونای امریکایی بین 18 تا 29 سال الان روزی بیش از پنج ساعت رو تو شبکه‌های اجتماعی می‌گذرونن و استفادهٔ زیاد از این رسانه‌ها با افسردگی رابطه داره. به نظر میاد صرفِ وقتِ زیاد تو شبکه‌های اجتماعی یکی از عواملِ اصلیِ تنهایی باشه؛ ولی یه مقالهٔ جدید که تو نشریهٔ «تلماستیک و انفورماتیک» منتشر شده نشون میده که اگه هدفمند از این شبکه‌ها استفاده بشه، برای ارتباط با بقیه و حسِ رفاقت، می‌تونه تو کم‌کردنِ تنهایی مؤثر باشه.

تحقیقاتِ براندون بوشیون

این مقاله رو براندون بوشیون، استادِ روزنامه‌نگاری تو دانشگاهِ آریزونا نوشته. بوشیون، تأثیرِ کیفیتِ دوستی‌های شبکه‌ای رو رو ارزشِ خود و تنهایی بررسی کرده. اون بینِ ارزشِ خودِ پایدار و دائمی (ارزشِ خودِ صفتی) و ارزش خودِ موقتی (ارزشِ خودِ حالتی) تفاوت قائله؛ مثل حسِ خوبی که آدم ممکنه از لایک شدنِ یه پست تو شبکه‌های اجتماعی داشته باشه.

بوشیون یه نظرسنجیِ آنلاین از 1500 نفر انجام داد که از نظرِ جنسیت، نژاد، قومیت، سن و منطقهٔ سکونت با آمارِ سرشماریِ ایالات متحده مطابقت داشت. اون تونست بعد از شش هفته با بیشترِشون تماس بگیره. از پاسخگوها خواسته شد به جملاتی مثلِ «من آدمِ باارزشی هستم» و «حس می‌کنم یه سری ویژگی‌های خوب دارم» جواب بدن و تو یه مقیاسِ پنج‌نقطه‌ای از «کاملاً مخالفم» تا «کاملاً موافقم» رو مشخص کنن. همچنین ازشون پرسیده شد که آیا تو هفتهٔ قبل حس کردن از بقیه دور افتادن یا منزوی شدن.

یافته‌های تحقیق

سؤالات در موردِ کیفیتِ دوستی‌ها تو شبکه‌ها ازشون می‌پرسید که آیا با دوستاشون تو این شبکه‌ها شوخی می‌کنن یا وقتی ازشون استفاده می‌کنن حسِ رفاقت دارن. به طور کلی، بوشیون فهمید که پاسخگوهایِ جوون‌تر، تو گروه‌های سنی 18 تا 29 و 30 تا 39 سال، کیفیتِ دوستی‌های شبکه‌ای خیلی بیشتری نسبت به افرادِ 50 سال به بالا گزارش کردن. با این حال جوونای 18 تا 39 سال هم تمایل داشتن که ارزشِ‌خود کمتری رو گزارش کنن و نرخ‌های بالاتری از تنهایی رو.

اما کسایی که حسِ نزدیکی و رفاقت با بقیهٔ کاربرای شبکه‌های اجتماعی داشتن، حتی شش هفته بعد هم افزایشِ ارزشِ‌خود رو گزارش کردن و این ارتباط برای کاربرا تا 61 سالگی معنادار بود.

تأثیرِ افزایشِ عزت‌نفس بر کاهشِ تنهایی تو نسل‌های جوون

بالا رفتنِ عزت‌نفس باعث شده احساسِ تنهایی تو نسل‌های جوون کمتر بشه، در حالی که این تأثیر در نهایت برای کاربرای دههٔ 60 و 70 زندگی بی‌معنی به نظر می‌رسه. افرادِ بالای 70 سال گفتن که تو تعامل با بقیه تو شبکه‌های اجتماعی، سطحِ عزت‌نفس کمتری رو تجربه کردن. احتمالاً دلیلش اینه که اونا دوستیای دیجیتالی رو کمتر به عنوان یه مکمل برای ارتباطاتِ واقعی می‌بینن و بیشتر به عنوان یه تکیه‌گاه.

بوشیون گفت: «من فهمیدم که تغییرات تو شبکه‌های شخصی — حسِ نزدیکی و همدلی با بقیهٔ کاربرای شبکه‌های اجتماعی — می‌تونه به افزایشِ حسِ ارزشمندی منجر بشه و این به کم شدنِ حسِ انزوای اجتماعی مرتبطه، حتی تو طولِ زمان.» اون ادامه داد: «بنابراین، با اینکه حسِ شما دربارهٔ خودتون تو طولِ زندگی تقریباً ثابته، ارتباط با آدما و حسِ همدلی حتی به‌صورتِ مجازی هم می‌تونه باعثِ بهتر شدنِ حسِ شما بشه و تنهایی رو کم کنه، که از نظرِ من به کم‌شدنِ احتمالِ آسیب‌رسوندن به خود و خودکشی مرتبطه.»

بوشیون گفت که به این موضوع علاقه‌مند شده، چون جراحِ کلِ امریکا سالِ قبل در موردِ سطحِ بالای خودکشی‌ها تو امریکا هشدار داده بود و از محقق‌ها خواسته بود به تواناییِ ارتباطاتِ شبکه‌ای برای وصل‌کردنِ آدما توجه کنن. اون توضیح داد: «برخوردِ مستقیم با ایده‌های خودکشی و آسیب‌رسوندن به خود از طریقِ نظرسنجی‌ها واقعاً سخته. اینا موضوعاتِ اجتماعی‌ان که کسی دوس نداره در موردشون حرف بزنه و هیچ‌کس دوس نداره اعتراف کنه که همچین حسی داره. ولی اونا بیشتر مایلن در موردِ حسِ انزوا و تنهایی حرف بزنن. واسه همین من دارم به مسئلهٔ خطرِ خودکشی و ایده‌های خودکشی از زاویهٔ تنهایی تو این مطالعه نگاه می‌کنم.»

راه‌کارهایی برای قوی‌کردنِ دوستی‌ها

در نهایت، بوشیون معتقده که کلاسای دبیرستان، دانشگاه و آموزشِ بزرگسالان که به توسعهٔ بهترین شیوه‌ها برای استفادهٔ امن و مؤثر از برنامه‌های شبکهٔ اجتماعی به منظورِ ارتباط با آدمای جدید و متنوع می‌پردازن، می‌تونه مکانای خوبی برای شروع باشه. سؤال در موردِ بهترین روش‌ها برای تقویتِ این دوستی‌ها تو کانونِ این مقاله نیست، ولی تو یه مطالعهٔ دیگه که به‌زودی تو مجلهٔ «رفتارِ انسانی و فناوری‌های نوظهور» منتشر میشه، بوشیون متوجه میشه که پیوستن به گروه‌های سرگرمی و گروه‌هایِ علاقه‌مندی بر اساس موضوعاتِ غیرسیاسی می‌تونه کمک‌کننده باشه.

استفاده از علایقِ مشترک واسه شکستنِ یخ تو شبکه‌های اجتماعی می‌تونه به کاربرا کمک کنه تو شروع کار تفاوتای بقیه رو نادیده بگیرن. این کار به گسترده‌تر شدنِ شبکه‌های شخصی کمک می‌کنه و می‌تونه به احساسِ رفاقت منجر بشه. موضوعاتِ غیرسیاسی می‌تونه از طرفداری از یه تیمِ ورزشیِ مشترک گرفته تا خوش‌گذشتن از یه تفریحِ مشترک مثل کوهنوردی، باغبونی یا پرنده‌نگری متفاوت باشه. ارتباط برقرارکردن با آدما بر اساسِ علایقِ مشترک می‌تونه به تشویقِ تعاملِ اجتماعیِ واقعی و حسِ همدلیِ اجتماعیِ متنوع‌تر کمک کنه.

“`