آزمایش خون جدید: انقلاب در مبارزه با سرطان با تشخیص زودهنگام و درمان دقیق‌تر

یه جور آزمایش خون تازه برای مبارزه با سرطان

دانشمندا توی دانشگاه RMIT و مؤسسه Doherty یه آزمایش خون جدید درست کردن که می‌تونه به تشخیص زودهنگام سرطان کمک کنه و درمان رو امن‌تر و بهتر کنه. تقریباً از هر دو نفر استرالیایی، یه نفر تا سن ۸۵ سالگی سرطان می‌گیره.

این آزمایش که تا حالا سابقه نداشته، می‌تونه سریع بفهمه که داروهای نانویی که با پلی‌اتیلن گلیکول (PEG) ساخته شدن، چقدر توی از بین بردن سلول‌های سرطانی خوب عمل می‌کنن و با استفاده از فقط یه قطره خون از کسایی که لوسمی دارن، که یه نوع سرطان خونه، عوارض جانبی رو به حداقل می‌رسونه.

داروهای نانویی ذرات خیلی ریز دارن، کوچیک‌تر از یه سلول، که خیلی دقیق با بدن تعامل می‌کنن. این ذرات جوری طراحی شدن که داروها رو مستقیم به سلول‌های بیمار، مثل سلول‌های سرطانی، برسونن و سعی می‌کنن به سلول‌های سالم آسیب نزنن. داروهای نانویی مثل Doxil, Onpattro(پاتیسیران) و Vyxeos توی استرالیا و آمریکا برای استفاده پزشکی تأیید شدن، و یه سری دیگه‌شون هم دارن میان، ولی هنوز توی بیمارستان‌ها استفاده نمی‌شن.

دکتر یی (دیوید) جو، که محقق شورای تحقیقات استرالیا (DECRA) توی دانشگاه RMIT هست، این تحقیق رو با همکاری پروفسور Stephen Kent از دانشگاه ملبورن که رئیس آزمایشگاه توی مؤسسه Doherty هست و با کمک پروفسور Constantine Tam، رئیس بخش لنفوم توی بیمارستان Alfred، انجام داد. تام توی این تحقیق توی مرکز سرطان Peter MacCallum کار می‌کرد.

این آزمایش که هنوز تو مرحله‌ی اثبات فرضیه‌ست، هنوز توی بیمارستان‌ها و کلینیک‌ها در دسترس نیست, ولی ممکنه با همکاری شرکت‌های صنعتی و حمایت دولت، تو سال‌های آینده توسعه پیدا کنه و استفاده بشه.

پژوهشگرا می‌گن که این نوآوری که توی مجله ACS Nano چاپ شده، یه قدم خیلی بزرگه برای فهمیدن اینکه داروهای نانویی چطوری با سلول‌های خون توی بیمارهای لوسمی تعامل می‌کنن. دکتر جو از دانشکده‌ی علوم گفت: “تحقیق ما نشون می‌ده که چرا بعضی از بیمارهای سرطانی به درمان‌های نانویی بهتر جواب می‌دن.” و اضافه کرد: “با فهمیدن این تفاوت‌ها، می‌تونیم درمان‌های شخصی‌تر و مؤثرتری برای بیمارهای لوسمی بسازیم.”

چطور این تحقیق انجام شد

تو این تحقیق، سه نوع مختلف از داروهای نانویی که با PEG ساخته شدن رو روی خون ۱۵ نفر که لوسمی داشتن آزمایش کردن. پژوهشگرا داروها رو جداگونه به نمونه‌های خون اضافه کردن و یه ساعت توی دمای ۳۷ درجه‌ی سانتی‌گراد گذاشتن. دکتر جو گفت: “ما بررسی کردیم که داروهای نانویی چطور سلول‌های سرطانی رو توی خون هدف می‌گیرن و در عین حال به سلول‌های سالم صدمه نمی‌زنن.”

تعیین کارایی درمان‌ها بر اساس جواب ایمنی هر فرد

این تحقیق کمک می‌کنه بفهمیم کدوم درمان‌ها برای هر کسی بهتر جواب می‌دن. یافته‌های تحقیقات قبلی این تیم نشون می‌ده که اگر افراد سطح بالایی از آنتی‌بادی‌های ضد-PEG رو از واکسن‌های mRNA تولید کنن، درمان‌های آینده با استفاده از mRNA برای بیماری‌هایی مثل سرطان ممکنه کمتر کار کنن، چون بدن اونها داروها رو زودتر از بین می‌بره. PEG یه ماده‌ی رایجه که تو واکسن‌های mRNA استفاده می‌شه.

اونها همچنین فهمیدن که جواب‌های ایمنی هر فرد خیلی مهم هستن. توی این تحقیق جدید، ما بررسی کردیم که فرمول‌های مختلف نانودارو با خون بیماران چطور کار می‌کنن، جو گفت. ما فهمیدیم که تفاوت‌هایی که توی سیستم ایمنی افراد هست، تأثیر زیادی روی کارایی این درمان‌ها در مبارزه با سلول‌های سرطانی و همچنین عوارض جانبی‌شون داره.

تیم تحقیق، تفاوت‌های آنتی‌بادی‌های ضد-PEG رو توی نمونه‌های خون هر فرد بررسی کرد. جو گفت: هرچی میزان آنتی‌بادی‌های ضد-PEG تو خون افراد بیشتر باشه، این درمان‌ها تو کشتن سلول‌های سرطانی کمتر مؤثر بودن – در واقع، این درمان‌ها برای سلول‌های سالم سمی‌تر بودن.

دوکسیل، که یه نانوداروی معمول برای درمان سرطان تخمدان، سارکوم کاپوزی مرتبط با ایدز و میلومای چندگانه است، خیلی تحت تأثیر آنتی‌بادی‌های ضد-PEG قرار گرفت. این یعنی برای بعضی افراد، این درمان بیشتر سلول‌های سالم مرتبط با جواب ایمنی خون رو هدف می‌گیره تا سلول‌های سرطانی. محققا اشاره کردن که دوکسیل تو محیط‌های بالینی برای درمان لوسمی استفاده نمی‌شه.

آزمایش‌ها نشون داد که دوکسیل هنوزم برای بعضی از افراد که آزمایش دادن، نسبت به بقیه‌ی نانوداروها گزینه خوبیه. بهترین نانوذره که لوسمی رو هدف می‌گیره، فرمولی بود که خود تیم درست کرده بود، یعنی نانوذرات خالص PEG.

قدم‌های بعدی

این تحقیق به توسعه‌ی نانوداروهای نسل بعدی سرطان کمک می‌کنه و انتخاب بیماران برای درمان‌های شخصی‌سازی شده رو بهتر می‌کنه. یافته‌ها نشون می‌ده که آزمایش‌های خون ساده می‌تونن برای شخصی‌سازی درمان‌های نانویی، نه فقط برای کسایی که لوسمی دارن، بلکه برای سرطان‌های تومور جامد مثل سرطان سینه و تخمدان هم استفاده بشن، تام گفت. فهمیدن تفاوت‌های فردی تو جواب ایمنی می‌تونه منجر به درمان‌های مؤثرتر و امن‌تر بشه، چون فرمول‌های نانوذره با ویژگی‌های ایمنی هر بیمار تطبیق داده می‌شن.

کنت گفت: نوآوری ما پتانسیل زیادی برای شرکت‌های دارویی داره که دنبال ساخت درمان‌های هدفمند برای سرطان‌های لاعلاج هستن. جو گفت: ما مشتاقیم که با رهبران صنعت همکاری کنیم تا این فناوری رو توسعه بدیم و زودتر به مرحله‌ی استفاده عملی برسونیم.