تولدِ پیشرس و تأثیراتش روی رشد بچهها
هر سال حدود سیزده میلیون نوزاد زود به دنیا اومده به دنیا میان. تولد پیشرس با یه خطر بیشتر برای ابتلا به اختلال کمبود توجه / بیشفعالی (ADHD)، مشکلات تو رشد اجتماعی و نمرههای پایینتر رابطه داره. ولی یه مشکل از تحلیلهای قدیمی دربارهی بچههایی که زود به دنیا اومدن اینه که نشون نمیده چقد تنوع هست بینشون. یعنی چی؟ یعنی بعضیاشون ممکنه نتایج بهتری نسبت به میانگین نتایج بچههایی که سر موقع به دنیا اومدن، داشته باشن. تولدِ پیشرس یعنی تولد قبل از ۳۷ هفتگی بارداریه، در حالی که تولد سر وقت به ۴۰ هفتگی مربوط میشه. پژوهشگرا میگن که این که بخوایم نوزادای زودرس رو یه جا جمع کنیم، تلاشها برای مراقبتهای درست برای هر بچهی خاص رو خراب میکنه.
الان یه مطالعهی جدید که ۱۳ آگوست تو مجلهی Child Development منتشر شده، نشون میده بچههایی که زود به دنیا اومدن به سه دستهٔ مختلف تقسیم میشن که هر کدومشون نتایج متفاوتی تو آزمونهای شناختی (فکر کردن، استدلال، به یاد آوردن) و رفتاری (توانایی توجه) دارن. این تحلیل رو پژوهشگرای دانشگاهِ NYU Grossman School of Medicine انجام دادن و نشون میده که اولین دسته یا “پروفایلِ” عصبشناختی شامل ۱۹.۷٪ از کل بچههایی بوده که آزمایش شدن و عملکردشون تو آزمونهای شناختی استاندارد، از میانگین بچههایی که سر موقع به دنیا اومدن هم بهتر بوده.
دستهٔ دوم که ۴۱٪ از بچهها رو شامل میشه، تو چهار تا آزمون نمرههایی بالاتر از حد معمول (مثل حافظه، لغات و خوندن) داشته و تو سه تا آزمون دیگه (شناسایی الگوها و حافظهی فعال) نمرههایی پایینتر از حد معمول. دستهٔ سوم (۳۹.۳٪) تو همهی آزمونا نمرههایی زیر حد معمول داشت و نقصهای شناختیشون با مشکلات تو توجه و نمرات پایینتر تو مدرسه مرتبط بود. بهطور خاص، بچههای دستهٔ ۱ بهطور میانگین ۲۱٪ بهتر از بچههای دستهٔ ۳ تو آزمونای شناختی استاندارد عمل کردن.
تو آزمونهای رفتاری، این مطالعه نشون داد که ۲.۵٪ از بچههای دستهٔ ۱ به نقص توجه دچار شدن، درحالیکه این رقم تو دستهٔ ۳ به ۹.۹٪ رسید. دربارهی عملکرد تحصیلی، ۶۶.۴۷٪ از دانشآموزای دستهٔ ۱ نمرهی A- یا بالاتر داشتن، ۶۰.۶۹٪ تو دستهٔ ۲ نمرهی A- یا بالاتر و ۳۲.۲۱٪ تو دستهٔ ۳ نمرهی A- یا بالاترو به دست آوردن.

ایریس منو، نویسندهی اصلی این مطالعه و پژوهشگر پسادکترا تو آزمایشگاهِ موریاه تامسون میگه: “مطالعهی ما این فکر رو که هر بچهی زودرس با نقصهای شناختی و رفتاری به دنیا میاد، رد میکنه.” تامسون، نویسندهی ارشد این مطالعه، اضافه میکنه: “روانپزشکی دقیق نمیتونه فقط بر اساس یه تشخیص کلی شکل بگیره، چون دو بیمار با یه تشخیص یکسان، مثل تولد پیشرس، ممکنه تجربههای کاملاً متفاوتی داشته باشن.” اون ادامه میده: “کار ما پیچیدگی تولد پیشرس رو نشون میده و امیدواری میده که درمان برای هر بچهی خاص، بهتر بشه.”
تحلیل دادههای شناختی و رفتاری تو بچههای زودرس
مطالعهی حاضر دادههای شناختی و رفتاری ۱,۸۹۱ پسر و دختر که زودتر از موعد به دنیا اومده بودن و الان بین ۹ تا ۱۱ سالشونه رو بررسی کرد. این بچهها تو یه مطالعهی بزرگ و در حال انجام به اسم مطالعهی توسعهی شناختی مغز نوجوونا (ABCD) توش شرکت داشتن. این مطالعه با استفاده از یه سری استاندارد از هفت تا آزمون، شناخت هر بچه رو اندازهگیری میکنه. این آزمونا شامل توجه، تصمیمگیری، حافظه، درک مطلب و سرعت پردازش میشه. بعد محققا از یه روش آماری استفاده کردن تا نتایج هر بچه رو به زیرگروههای پنهان تقسیم کنن که یه تصویر بهتری از “چشمانداز واقعی توسعه” رو نشون میده.
تفاوتهای مغزی
عکس برداری از مغز هر بچهای نشون داد بچههای ۹ تا ۱۱ ساله از دستهی ۳ بهطور متوسط ۳٪ از نظر حجم و مساحت سطح مادهی خاکستری از بچههای دستهی ۱ کوچیکتر بودن. درحالیکه بچههای دستهٔ ۳ بهطور متوسط ۴.۵ روز زودتر از بقیهی دستهها به دنیا اومده بودن، کوچیکتر بودن حجم مغز با زودتر به دنیا اومدن بچهها رابطه نداشت. سؤالی که پیش میاد اینه که آیا بعضی از تفاوتهای نتایج بین بچهها میتونه به حجم مغز توسعهای کوچیکتر ربط داشته باشه که باید بیشتر بررسی بشه، به گفتهی نویسندههای مطالعه.

تحلیل ارتباطات کارکردی
تیم تحقیق همچنین به بررسی ارتباطات کارکردی پرداخت که سطح فعالیت تو دو مدار مغزی متصل رو با اندازهگیری جریان خون بهشون با روش MRI کارکردی اندازهگیری میکنه. برای یه جفت مهم از شبکهها – شبکهی توجهی پشتی و شبکهی حالت پیشفرض – ارتباط بینشون به طور متوسط ۱۱.۲۱٪ تو دستهٔ ۳ ضعیفتر از دستهٔ ۱ بود. با در نظر گرفتن این که شبکهی توجه پشتی نقش مهمی تو حفظ توجه داره، نتایج ارتباطات کارکردی پتانسیل رویکرد دستهبندی تیم رو برای تشخیص زودهنگام (مثلاً، ممکنه برای شرایطی مثل ADHD) و درمانهای رفتاری و دارویی مناسب، تأیید میکنه.
تأثیرات اجتماعی و ساختاری
بهطور مهم، تحلیلای تیم همچنین نشون داد بچههای زودرس سیاهپوست تقریباً چهار برابر بیشتر از بقیهی بچهها تو معرض قرار گرفتن تو دستهی ۳ با عملکرد پایینتر بودن. منو گفت: “بر اساس این نتایج، ما خواستار راهاندازی مداخلات اجتماعی و ساختاری هستیم که اطمینان حاصل کنه همهی بچههای زودرس به مراقبتهای برابر دسترسی دارن.” اون اضافه کرد: “بچههایی که تقریباً هر روز درمان گفتاری، فیزیکی و رفتاری دریافت میکنن، که این بیشتر تو خانوادههای پولدار اتفاق میفته، معمولاً تو آزمونهای مطالعه بهتر عمل میکنن، ولی عوامل دیگهای هم هستن که تأثیر دارن. مثلاً، بچهها تو جامعههایی که بیشتر تحت پوشش بیمهی سلامت هستن، کمتر تو دستهی ۳ بودن.”

برنامههای آیندهی تحقیق
تیم تحقیق در نظر داره مطالعات بیشتری انجام بده تا عواملی که تو بچههای زودرس با عملکرد ضعیفتر مشترکن رو شناسایی کنه (مثلاً آیا این بچهها موقع زایمان احتمال بیشتری داره که با کمبود اکسیژن مواجه شده باشن) و همچنین عواملی که به ۲۰ درصد از بچههای زودرس تو دستهی ۱ کمک کرد تا بهتر از خیلی از بچههای سر موقع عمل کنن. به همراه منو و تامسون، نویسندههای NYU Langone شامل لانسین جی، تانیه باتیا، مارک دافی و کاساندرا هندریکس از دپارتمان روانپزشکی کودک و نوجوان بودن. این پروژه با حمایت کمکهای مالی مؤسسات ملی بهداشت با شمارههای MH125870، MH126468، MH122447، DA055338، ES032294 و K99MH133978 تأمین شده.
بیشتر بخوانید
مدیتیشن یک روز پربرکت برای جذب عشق وامنیت و سلامتی
خود هیپنوتیزم درمان زود انزالی در مردان توسط هیپنوتراپیست رضا خدامهری
تقویت سیستم ایمنی بدن با خود هیپنوتیزم
شمس و طغری
خود هیپنوتیزم ماندن در رژیم لاغری و درمان قطعی چاقی کاملا علمی و ایمن
خود هیپنوتیزم تقویت اعتماد به نفس و عزت نفس