شناسایی و غلبه بر جدایی عاطفی

جدایی احساسی: درک و اثرات آن

جدایی احساسی به معنای قطع ارتباط یا عدم درگیری با احساسات دیگران است. این حالت می‌تواند ناشی از ناتوانی یا نخواستن فرد برای درگیر شدن در زندگی احساسی دیگران باشد. در حالی که این جدایی ممکن است از افراد در برابر استرس، آسیب و اضطراب محافظت کند، اما می‌تواند بر سلامت روانی، اجتماعی و عاطفی فرد تأثیر منفی بگذارد.

جدایی احساسی و مکانیسم‌های مقابله‌ای

جدایی احساسی گاهی اوقات به عنوان یک مکانیسم مقابله‌ای در برابر موقعیت‌های استرس‌زا یا دشوار به وجود می‌آید. در دیگر موارد، این وضعیت ممکن است علامتی از یک اختلال روانی باشد.

جدایی احساسی: چه معنایی دارد؟

نشانه‌های جدایی احساسی

نشانه‌ها و علائم جدایی احساسی شامل موارد زیر می‌تواند باشد:

• احساس دوگانه نسبت به دیگران
• اجتناب از افراد، موقعیت‌ها یا فعالیت‌ها
• عدم توانایی همدلی با دیگران
• مشکل در باز شدن به دیگران
• احساس جدایی از دیگران
• از دست دادن علاقه به افراد و فعالیت‌ها
• از دست دادن ارتباط با دیگران
• عدم توجه به دیگران
• مهارت‌های شنیداری ضعیف
• ترجیح تنهایی
• مشکلات در تشکیل و حفظ روابط
• مشکلات در ابراز احساسات
• مشکل در احساس مثبت‌ترین احساسات

مهم است که به یاد داشته باشید که جدایی احساسی خود یک اختلال روانی نیست، اما ممکن است علامتی از برخی اختلالات روانی باشد. اگر فکر می‌کنید که ممکن است نشانه‌های جدایی احساسی را تجربه می‌کنید، باید با یک پزشک یا متخصص سلامت روان صحبت کنید. این نشانه‌ها می‌توانند پاسخ به یک وضعیت حاد اما موقت باشند یا علامتی از یک اختلال روانی باشند.

دلایل جدایی احساسی

جدایی احساسی می‌تواند دلایل مختلفی داشته باشد. این دلایل می‌توانند شامل تجربیات گذشته و شرایط روانی باشند، اما همچنین می‌توانند رفتارهای هدفمند باشند که به عنوان راهی برای مقابله و تعیین مرزها در وضعیت‌های فشارزا استفاده می‌شوند. برخی از دلایل رایج جدایی احساسی به شرح زیر است:

تجارب

آسیب‌های گذشته، بی‌توجهی و تروما می‌تواند به جدایی احساسی کمک کند. کودکانی که در شرایط آزاردهنده بزرگ می‌شوند، ممکن است از این جدایی به عنوان یک روش مقابله‌ای استفاده کنند.

در موارد دیگر، کودکان ممکن است به دلیل آزارهایی که تجربه کرده‌اند، مشکلاتی در ایجاد وابستگی داشته باشند که به عدم توانایی در ارتباط احساسی و مشارکت در زندگی دیگران منجر می‌شود.

شرایط سلامت روان

جدایی احساسی همچنین می‌تواند نشانه‌ای از چندین شرایط روانی باشد که شامل:

• اختلال دوقطبی
• افسردگی
• اختلالات شخصیت
• اختلال استرس پس از ضربه (PTSD)

داروها

جدایی احساسی همچنین می‌تواند عارضه‌ای ناشی از برخی داروها باشد، به ویژه داروهای ضد افسردگی مانند مهارکننده‌های انتخابی بازجذب سروتونین (SSRIs). اگر در حین مصرف داروهای ضد افسردگی خود شروع به تجربه جدایی احساسی کردید، باید با پزشک خود صحبت کنید. ممکن است پزشک نیاز داشته باشد دوز شما را تنظیم کند یا شما را به داروی دیگری تغییر دهد.

جدایی احساسی همچنین می‌تواند معضلی مرتبط با اختلال مصرف مواد باشد. اگر نشانه‌های مشکل مصرف مواد را دارید و همچنین جدایی احساسی را تجربه می‌کنید، گزینه‌های درمانی خود را با پزشک خود در میان بگذارید.

رفتار داوطلبانه

در برخی موارد، افراد به عنوان راهی برای مقابله با استرس، جدایی احساسی را انتخاب می‌کنند تا مرزها را مشخص کرده و احساسات اضطرابی را کاهش دهند. این می‌تواند گاهی اوقات به عنوان یک مکانیسم مقابله‌ای مثبت در مواردی که با یک مشکل موقت مواجه هستید، عمل کند، اما می‌تواند مشکل‌ساز شود اگر به الگوی رفتاری مکرر تبدیل شود که بر توانایی شما در ایجاد روابط سالم با دیگران تأثیر بگذارد.

در برخی موارد، جدایی احساسی می‌تواند به افراد در برابر اثرات تجارب آسیب‌زا کمک کند.

انواع

جدایی احساسی ممکن است همچنین نشانه‌ای از اختلال وابستگی باشد. این موارد عبارتند از:

• اختلال وابستگی واکنشی: این وضعیت ممکن است به دلیل آزار و بی‌توجهی در دوران کودکی به وجود بیاید و نتیجه آن عدم توانایی در تشکیل پیوندهای عاطفی سالم با مراقبان باشد. نشانه‌ها شامل مشکلات کنترل و ابراز احساسات است.
• اختلال در مشارکت اجتماعی بی‌پرده: این وضعیت ممکن است زمانی رخ دهد که کودکان نتوانند پیوندهای معناداری با مراقبان خود برقرار کنند. نشانه‌ها شامل رفتارهای دوستانه و محبت‌آمیز بیش از حد با غریبه‌ها و بی‌توجهی بسیار به مراقبین اصلی است.

چگونه جدایی احساسی را اصلاح کنیم؟

رویکرد درمان برای بهبود جدایی احساسی بستگی به علل دقیق آن دارد. پزشک شما نشانه‌های شما را ارزیابی کرده و ممکن است تشخیصی انجام دهد که به تعیین طرح درمان شما کمک خواهد کرد.

اگر نشانه‌های شما مرتبط با شرایط سلامت روانی مانند افسردگی، PTSD یا اختلال شخصیت باشد، پزشک شما احتمالاً درمان این شرایط را برای کاهش علائم شما توصیه خواهد کرد.

درمان‌هایی که پزشک شما ممکن است توصیه کند شامل روان‌درمانی و داروهاست. رویکردهای روان‌درمانی که ممکن است برای درمان جدایی احساسی استفاده شود شامل درمان شناختی-رفتاری (CBT) و درمان پذیرش و تعهد (ACT) است:

• CBT به بررسی باورهای منفی و رفتارهای نامناسب که به جدایی احساسی کمک می‌کنند می‌پردازد. این روش به افراد کمک می‌کند تا مکانیسم‌های مقابله‌ای جدید یاد بگیرند که به آن‌ها امکان می‌دهد تا مهارت‌های عاطفی قوی‌تری توسعه دهند بدون اینکه به جدایی به عنوان یک راهکار تکیه کنند.
• ACT شامل جنبه‌هایی از ذهن‌آگاهی است تا به افراد کمک کند از احساسات خود آگاهی بیشتری داشته باشند و کنترل بهتری بر آن‌ها داشته باشند.

مقابله

اگر شما از جدایی احساسی رنج می‌برید که باعث بروز مشکلاتی در زندگی و روابطتان می‌شود، اقداماتی وجود دارد که می‌توانید انجام دهید تا ارتباطات عاطفی خود را دوباره برقرار کنید. این اقدامات شامل:

• تمرین ذهن‌آگاهی: ذهن‌آگاهی تکنیکی است که به افراد کمک می‌کند بر لحظه‌ی حاضر تمرکز کنند، از جمله درک محیط فیزیکی و پاسخ‌های عاطفی. یادگیری چگونگی وارد شدن به ذهن‌آگاهی می‌تواند به شما کمک کند تا به احساسات خود توجه بیشتری داشته باشید و خودآگاهی بیشتری ایجاد کنید.
• تقویت روابط شما: با افزایش آگاهی شما از احساسات خود، یافتن راه‌هایی برای ارتباط با افراد امن و حامی رشد شما اهمیت دارد. این امر به ویژه در صورتی که جدایی احساسی شما ناشی از روابط ناپسند در زندگی‌تان باشد، بسیار مهم است.
• یافتن راه‌هایی برای آسیب‌پذیری عاطفی: افراد جدا شده احساسی می‌توانند محبت کنند، اما یادگیری چگونگی باز شدن به دیگران به صورت عاطفی زمان می‌برد. احاطه کردن خود با افراد امن که نیازهای شما را درک می‌کنند و مایل هستند به شما زمانی بدهند که نیاز دارید، می‌تواند به شما کمک کند تا به تدریج به بهبود تجربیات و ابراز عاطفی خود بپردازید.

یادآوری

جدایی احساسی می‌تواند به دلایل مختلفی به وجود آید. زمانی که به صورت داوطلبانه استفاده شود، می‌تواند به افراد در برابر تجارب آسیب‌زا کمک کند. با این حال، این پدیده همچنین می‌تواند ناشی از تأثیرات تروما یا به عنوان نشانه‌ای از یک اختلال سلامت روان باشد.

اگر جدایی احساسی بر زندگی شما و توانایی‌تان در عملکرد تأثیر منفی می‌گذارد، با دکتر یا درمانگر خود صحبت کنید. درمان‌هایی وجود دارد که می‌تواند به شما کمک کند تا دوباره با احساسات خود ارتباط برقرار کنید و با جنبه‌های مهم زندگی‌تان دوباره درگیر شوید.

چگونه در روابط خود عاطفی‌تر باشید؟