🐟 راهی نو برای نجات زمین: جذب کربن از استخر ماهی!

یه راه‌حل نوین برای جذب کربن تو آب‌های کم‌اکسیژن

دانشمندا دارن روی یه روش جدید تحقیق می‌کنن که می‌تونه کربن رو تو محیط‌های آبی که اکسیژن کمی دارن، مثل استخرهای پرورش ماهی، جمع کنه. این روش می‌تونه به مقابله با گرمایش جهانی کمک کنه و احتمالاً از نظر اقتصادی هم به‌صرفه باشه. این موضوع تو یه پژوهش جدید که تو مجله Nature Food منتشر شده، مطرح شده.

مجتبی فخرایی، که دانشیار علوم زمین هست، سرپرست این پروژه است. اون می‌گه روش‌های قدیمی برای کم کردن گازهای گلخانه‌ای دیگه کافی نیستن تا گرم شدن زمین رو زیر ۲ درجه سانتی‌گراد نگه دارن؛ این هدف تو توافق‌نامه پاریس تعیین شده. دانشمندا تو سال‌های اخیر به جذب کربن – یعنی گرفتن گاز CO2 از منابع صنعتی – به‌عنوان یه راه‌حل احتمالی برای مقابله با تغییرات اقلیمی، در کنار تلاش‌های سنتی برای کم کردن انتشار کربن، توجه کردن.

فخرایی با همکاری نوح پلاناوسکی، استاد علوم زمین و سیاره‌شناسی از دانشگاه ییل، یه مدل ساخته‌ن تا بررسی کنن که چطور تولید قلیایی از طریق تشکیل سولفید آهن تو استخرهای پرورش ماهی و بقیه محیط‌های آبی که اکسیژن کمی دارن، می‌تونه یه راه کم‌خرج و مؤثر برای جذب حداقل ۱۰۰ میلیون تن CO2 تو سال باشه.

فخرایی می‌گه: «الان تو وضعیتی هستیم که برای این‌که گرم شدن زمین از ۱.۵ درجه بیشتر نشه، باید کربن رو از جو حذف کنیم. هیچ راه دیگه‌ای نیست.»

اون همچنین اشاره می‌کنه که این مطالعه روی استخرهای پرورش ماهی تمرکز داره، چون این جاها مستقیماً تحت تأثیر فعالیت‌های انسانی قرار دارن و می‌تونن مکان‌های ایده‌آلی برای جذب کربن و در عین حال کم کردن غلظت سمی سولفید باشن.

مدل پژوهشگرها و تأثیرش رو کم کردن کربن

مدل پژوهشگرها نشون داد که اضافه کردن آهن که با هیدروژن سولفید واکنش نشون می‌ده، قلیایی بودن رو زیاد می‌کنه. این اتفاق هم سطح اشباع کربنات رو بالا می‌بره و به جذب بهتر CO2 از محیط کمک می‌کنه. نویسنده‌ها اشاره می‌کنن که این مدل تو کشورهایی مثل چین و اندونزی که استخرهای ماهی زیادی دارن، بیشترین تأثیر رو خواهد داشت.

فخرایی و پلاناوسکی تخمین می‌زنن که فقط چین می‌تونه نزدیک به ۱۰۰ میلیون تن CO2 رو تو سال از اتمسفر حذف کنه. فخرایی می‌گه این یافته همچنین تأثیر مثبتی روی موفقیت استخرهای پرورش ماهی خواهد داشت، چون تجمع هیدروژن سولفید می‌تونه برای ماهی‌ها سمی باشه و باعث بشه یا بمیرن یا مریض بشن، طوری که دیگه نتونن بفروشنشون. مدل پیشنهادی می‌تونه این سمی بودن رو کم کنه و به زیاد شدن تعداد ماهی‌ها و ایجاد یه کار پایدارتر و سودآورتر منجر بشه.

اون همچنین اضافه کرد که این روش می‌تونه از بقیه روش‌های جذب کربن مؤثرتر باشه، چون اساساً کربن رو برای همیشه ذخیره می‌کنه. می‌گه: «این کربن هزاران سال ذخیره می‌شه، که خیلی بیشتر از عمر CO2 تو جو هست.» فخرایی می‌گه این فقط یه روش برای جذب کربنه. با این حال، اگه عملی بشه، می‌تونه تأثیر قابل توجهی روی انتشار کربن از استخرهای ماهی داشته باشه. اون می‌گه: «این فقط یه راه ممکن برای جذب کربن تو مقیاس بزرگ هست.» «مزیت مشترک این راه اینه که به خنثی کردن انتشار کربن از استخرهای ماهی کمک می‌کنه و در نتیجه به یه صنعت پایدارتر برای ماهی منجر می‌شه.»