هوش مصنوعی در هتل‌ها: دربان‌های آینده، چمدان‌کشی ربات‌ها و تجربه‌ای نو با آواتارها!

ارائه خدمات دربان هوش مصنوعی و دگرگونی صنعت هتل‌داری

مطالعات تازه نشون میده که خدمات دربان‌هایی که از هوش مصنوعی استفاده می‌کنن، میتونن روش تعامل هتل‌ها و سایر کسب‌وکارهایی که خدمات میدن رو با مشتری‌هاشون بهبود ببخشن. تو این مقاله، محقق‌ها برای اولین بار مفهوم دربان هوش مصنوعی رو معرفی کردن و نقش این دستیار پیشرفته‌ی تکنولوژی رو تو حوزه‌های مختلف خدمات و شکل‌های متفاوتی که این نوع کمک‌کننده میتونه داشته باشه، بررسی کردن.

این مقاله یه نگهبان مجازی رو تصویر میکنه که با ترکیب پردازش زبان طبیعی، داده‌های رفتاری و تحلیل‌های پیش‌بینانه، نیازهای مشتری رو حدس میزنه و پیشنهاداتی رو ارائه میده و کارهای روزمره رو به طور خودکار انجام میده، بدون اینکه نیاز باشه بهش دستور واضحی داده بشه. اگرچه همچین دستیار ماهری هنوز خیلی مونده تا به واقعیت تبدیل بشه، استفانی لیو، نویسنده‌ی اصلی مقاله و استاد مدیریت مهمان‌داری تو دانشگاه ایالت اوهایو، و همکارانش از زمینه‌های مختلفی از جمله مدیریت خدمات، روان‌شناسی، تعامل انسان و کامپیوتر و تحقیقات اخلاقی، استفاده کردن تا فرصت‌ها و چالش‌هایی که ممکنه از مدیریت تعاملات انسانی توسط یه دربان هوش مصنوعی پیش بیاد رو توضیح بدن.

لیو میگه: «صنعت خدمات سنتی از دربان‌ها برای مشتری‌های پولدار استفاده میکرد، یعنی فقط یه عده‌ی کمی بهشون دسترسی داشتن. الان با کمک فناوری هوش مصنوعی، همه میتونن به یه دربان دسترسی داشته باشن که تجربه‌های عالی‌ای رو ارائه میده.»

بر این اساس، مزایای ادغام هوش مصنوعی تو خدمات مشتری دو جنبه داره: این فناوری به شرکت‌ها این امکان رو میده که در دسترس بودن و پایداری تو عملکردشون رو به طور ۲۴ ساعته فراهم کنن و همچنین روش تعامل مردم با سازمان‌های خدمات حرفه‌ای رو بهبود ببخشن. علاوه بر این، با توجه به اینکه نیروی کار جوان‌تر بیشتر به مشاغل مبتنی بر فناوری کشش پیدا میکنه و سفرهای جهانی رایج‌تر میشه، هوش مصنوعی تولیدی میتونه یه راه‌حل مناسب برای پاسخگویی به تقاضاهای رو به افزایش گرایش‌های مهمان‌داری باشه.

لیو میگه: «گسترش فناوری هوش مصنوعی برای هتل‌ها، رستوران‌ها، مراقبت‌های بهداشتی، خرده‌فروشی و گردشگری پتانسیل زیادی داره.» این مقاله به‌تازگی تو مجله مدیریت خدمات چاپ شده.

با وجود مزایای اجتماعی و اقتصادی‌ای که با پیاده‌سازی همچین ماشین‌هایی همراهه، میزان کارایی دربان‌های هوش مصنوعی تو انجام یه وظیفه بستگی به شرایط خاص و نوع رابط کاربری‌ای داره که مشتری‌ها استفاده می‌کنن. لیو میگه که چهار نوع اصلی از یه دستیار هوشمند وجود داره که هر کدوم ویژگی‌های خاص خودشون رو دارن و سطح‌های مختلفی از آسایش رو برای مشتری‌ها فراهم میکنن.

نوع اول یه رابط گفتگویی هست که فقط از متن یا صدا برای ارتباط استفاده میکنه، مثل ChatGPT، که یه عامل گفتگویی هست و معمولاً برای پرسیدن سوال و دریافت کمک در لحظه استفاده میشه. خیلی از این دستگاه‌های تعاملی الان تو هتل‌ها و ساختمان‌های پزشکی برای رزرو بدون تماس یا برقراری ارتباط مشتری‌ها با سایر خدمات و منابع استفاده میشن.

پیشرفت آواتارهای مجازی و ربات‌های هوشمند

نوع دوم، آواتار مجازی هست که از یه ظاهر دیجیتالی و یه شخصیت کاملاً شکل‌گرفته استفاده میکنه تا یه ارتباط عاطفی عمیق‌تری با مشتری برقرار کنه. این روش معمولاً تو مشاوره‌های تله‌سلامت و برنامه‌های آموزشی آنلاین استفاده میشه.

نوع سوم، پروژکشن هولوگرافیک هست که توش یه تصویر سه‌بعدی شبیه‌سازی‌شده به دنیای واقعی آورده میشه. طبق این مقاله، این روش به‌ویژه برای موقعیت‌هایی که تأثیر بصری مهمه، اما کمک فیزیکی ضروری نیست، مناسبه.

این مقاله لیست رو با پیشنهاد یه دربان هوش مصنوعی که به‌شکل یه رباتِ قابل لمس یا ملموس ارائه میشه، تموم میکنه. این نوع ربات، تجربه‌های حسی انسانی‌تری رو ارائه میده و احتمالاً میتونه چند تا کار فیزیکی انجام بده، مثل حمل چمدون‌های سنگین.

بعضی از شرکت‌های بین‌المللی در حال حاضر این ابزارها رو برای استفاده تو یه ظرفیت محدود گسترش دادن. یکی از دربان‌های رباتیک به اسم «سام»، برای کمک به ساکنان جوامع سالخورده طراحی شده تا بهشون تو چک‌این، ارزیابی خطر سقوط و حمایت از کارکنان تو انجام کارهای غیرپزشکی کمک کنه. ربات دیگه‌ای که تو فرودگاه بین‌المللی اینچئون کره جنوبی مستقر شده، به مشتری‌ها تو پیدا کردن مسیرهای مقصد کمک میکنه و پیشنهادهای خرید و غذاهای عالی رو میده.

به هر حال، با پیشرفت الگوریتم‌های محاسباتی و ادغام بیشترشون تو زندگی روزمره‌ی ما، متخصصای این صنعت احتمالاً باید به نگرانی‌های مربوط به حریم خصوصی مشتری‌ها وقتی میخوان تصمیم بگیرن که این سیستم‌های هوش مصنوعی رو کی و کجا پیاده کنن، توجه کنن. یکی از راه‌ها برای مقابله با این مسائل، ساختن یه دربان هوش مصنوعی با حافظه‌ی محدود یا دیوارهای محافظتی دیگه برای حفاظت از داده‌های شخصی ذخیره‌شده، مثل اطلاعات هویتی و مالی هست، به قول لیو.

لیو میگه: «شرکت‌های مختلف تو مراحل متفاوتی از این فناوری قرار دارن. بعضیا ربات‌هایی دارن که میتونن احساسات مشتری‌ها رو تشخیص بدن یا ورودی‌های بیومتریک رو دریافت کنن، و بعضیای دیگه ربات‌های خیلی ابتدایی دارن. این موضوع یه سطح کاملاً متفاوتی از خدمات رو باز میکنه که باید با دقت بهش فکر کنیم.»

علاوه‌براین، مقاله اشاره میکنه که داشتن تنوع تو گزینه‌های دربان برای انتخاب مشتری‌ها هم از نظر سلامت روانی یه مزیت به حساب میاد. چون هوش مصنوعی به‌عنوان یه موجودی با اختیار کمتر نسبت به همتایان انسانش دیده میشه، ممکنه به کم شدن موقعیت‌های خدماتی روانشناختی ناخوشایندی که ممکنه به خاطر احساس مشتری‌ها نسبت به نحوه‌ی درک شدنشون توسط یه دربان انسانی به‌وجود بیاد، کمک کنه. این کم شدن نگرانی درباره‌ی نظر یه ماشین ممکنه باعث افزایش سطح راحتی و منجر به پاسخ‌های مثبت‌تری درباره‌ی موفقیت دربان هوش مصنوعی بشه، به گفته‌ی لیو.

در نهایت، هنوز آزمایش‌های چند رشته‌ای زیادی مونده تا مطمئن بشیم این فناوری‌ها میتونن به‌صورت گسترده و عادلانه استفاده بشن. لیو اضافه میکنه که تحقیقات آینده باید به بررسی این موضوع بپردازه که چطور عناصر طراحی خاص، مثل جنسیت، قومیت یا صدای این دستیارهای رباتیک، روی رضایت کلی مشتری‌ها تأثیر میذاره.

“`