⚠️ هشدار به والدین: بازی بچه‌ها داره به اعتیاد می‌رسه؟ این علائم رو جدی بگیر!

خطر بازی‌های ویدئویی برای نوجوانان: یه ذره زیادش بشه، می‌شه دردسر

بازی‌های ویدئویی برای خیلی از نوجوون‌ها یه بخش مهم از زندگیه، اما واسه بعضی‌ها، می‌تونه اولین قدم به سمت وابستگی به بازی باشه. دکتر جان فاکس، که تو علوم اعصاب سررشته داره و مدیر مؤسسه دل مونته تو دانشگاه روچستره، می‌گه: “نگرانی شماره یک پدر و مادرا در مورد بچه‌ها و نوجوونا، چقدر وقت جلوی صفحه نمایش هست و آیا بازی کردنشون کافیه؟ چطور می‌تونن یه حد و مرزی مشخص کنن؟” اون همچنین به یه تحقیق اشاره کرد که امروز تو مجله رفتارهای اعتیادی چاپ شده و یه نشونه کلیدی تو مغز نوجوونایی رو نشون می‌ده که علائم وابستگی به بازی توشون داره شکل می‌گیره. “این اطلاعات داره بهمون جواب می‌ده.”

محقق‌ها اطلاعات جمع‌آوری شده از ۶,۱۴۳ نفر که به بازی‌های ویدئویی علاقه داشتن رو بررسی کردن. این افراد ۱۰ تا ۱۵ سال سن داشتن و اطلاعاتشون تو یه دوره چهار ساله جمع‌آوری شده بود. تو سال اول، محقق‌ها با استفاده از روش fMRI از مغزشون اسکن گرفتن. این کار وقتی انجام می‌شد که شرکت‌کننده‌ها باید دکمه‌ای رو با سرعت کافی فشار می‌دادن تا ۵ دلار جایزه بگیرن. بعدش، محقق‌ها از همون شرکت‌کننده‌ها خواستن که تو طول سه سال بعدی به سوالاتی درباره وابستگی به بازی‌های ویدئویی جواب بدن. نتیجه این شد که اونایی که تو این مدت علائم بیشتری از وابستگی به بازی نشون دادن، تو اسکن مغزی اولیه‌شون که چهار سال قبل گرفته شده بود، فعالیت مغزی کمتری تو قسمتی از مغز داشتن که تو تصمیم‌گیری و درک پاداش نقش داره.

تحقیقات قبلی رو بزرگسال‌ها هم نتایج مشابه‌ای داشته و نشون می‌ده که این پاسخ کمتر به انتظار پاداش، با زیاد شدن علائم وابستگی به بازی مرتبطه و این احتمال رو مطرح می‌کنه که کاهش حساسیت به پاداش‌ها، خصوصاً پاداش‌های غیربازی، ممکنه تو مشکلات مربوط به بازی نقش داشته باشه. دکتر دانیل لوپز از دانشگاه اورگان و نویسنده اصلی این تحقیق می‌گه: “خودِ بازی کردن بد نیست، ولی یه خطی وجود داره و کار ما به وضوح نشون می‌ده که بعضی از افراد بیشتر از بقیه در معرض علائم اعتیاد به بازی قرار دارن.” اون اضافه کرد: “به نظر من، این موضوع برای پدر و مادرها خیلی مهمه. چون شما می‌تونید کلاً بچه‌ها رو از بازی کردن منع کنید، ولی این کار واقعاً سخته و برای رشد اجتماعیشون هم خیلی ضرر داره.”

بازی‌های ویدئویی: چطور یه تعادل خوب پیدا کنیم؟

ما دوست داریم بفهمیم حد تعادل بین بازی سالم و ناسالم کجاست و این تحقیق داره بهمون کمک می‌کنه تا نشانه‌های عصبی رو شناسایی کنیم که می‌تونن بهمون کمک کنن تا بفهمیم کی‌ها در معرض رفتارهای ناسالم در بازی هستن.

تحقیق طولانی‌مدت و تأثیرش رو سلامت مغز نوجوون‌ها

داده‌های این تحقیق از مطالعه‌ای به اسم توسعه شناختی مغز نوجوانان (ABCD) به دست اومده. این مطالعه که از سال ۲۰۱۵ شروع شده، یه گروه از ۱۱,۸۷۸ بچه رو از زمان نزدیک به نوجوونی تا بزرگ‌سالی دنبال می‌کنه تا یه سری استانداردهای پایه برای رشد مغز به دست بیاره. این مدل داده‌های آزاد، این امکان رو برای محقق‌ها در سراسر کشور فراهم کرده که به جنبه‌های مختلف رشد اجتماعی، احساسی، شناختی و جسمی تو دوران نوجوونی بپردازن.

دانشگاه راچستر تو سال ۲۰۱۷ به این مطالعه پیوست و یکی از ۲۱ مرکزی هست که این اطلاعات رو از تقریباً ۳۴۰ شرکت‌کننده جمع‌آوری می‌کنه. دکتر ادوارد فریدمن، که تو رشته علوم اعصاب تو این دانشگاه کار می‌کنه و یکی از محققای اصلی این مرکزیه، رهبری این تحقیق جدید رو در زمینه بازی‌های ویدئویی بر عهده داشته. اون می‌گه: “این مجموعه اطلاعات بزرگ که این دوره مهم از رشد رو پوشش می‌ده و کمتر مورد مطالعه قرار گرفته، توصیه‌ها رو تو زمینه‌های مختلفی از خواب تا زمان صفحه نمایش تغییر می‌ده. و حالا ما قسمت‌های خاصی از مغز رو می‌شناسیم که با وابستگی به بازی در نوجوونا مرتبطه.”

فریدمن ادامه داد: “این مسئله بهمون اجازه می‌ده سوالای دیگه‌ای بپرسیم که شاید بتونن بهمون کمک کنن تا بفهمیم آیا راه‌هایی برای شناختن بچه‌هایی که در خطر هستن وجود داره و آیا کارهای دیگه‌ای هست که بتونه خطر رو کم کنه.”

فاکس، که اون هم یکی از محققای اصلی مطالعه ABCD تو راچستره، می‌گه: “ما خیلی افتخار می‌کنیم که این گروه از راچستر، بخشی از این گفتگوی ملی و بین‌المللی در مورد سلامت نوجوونا هست. قبلاً دیدیم که این اطلاعات، از جمله اطلاعاتی که از جامعه خودمون جمع‌آوری شده، چطور تأثیر زیادی روی سیاست‌گذاری‌ها تو سراسر دنیا داره.”

نویسنده‌های دیگه ای که تو این تحقیق تو مجله رفتارهای اعتیادی همکاری داشتن، شامل دکتر ادوین ون ویجنگاردن از مرکز پزشکی دانشگاه راچستر، و دکتر وسلی تامپسون از مؤسسه لوریته برای تحقیقات مغز هستن. این تحقیق توسط مؤسسه ملی بهداشت و مرکز تحقیقات اختلالات ذهنی و رشدی دانشگاه راچستر حمایت شده.

“`