**فاجعه انقراض در استرالیا: وضعیت بدتر از تصور ما**

خطر انقراض حشرات و بی‌مهرگان بومی استرالیا

یک مطالعه جدید تخمین می‌زند که از زمان ورود اروپایی‌ها به استرالیا در سال ۱۷۸۸، بیش از ۹۰۰۰ گونه حشره و دیگر بی‌مهرگان بومی منقرض شده‌اند و هر هفته بین ۱ تا ۳ گونه اضافی نیز به این فهرست اضافه می‌شوند. بی‌مهرگان شامل گونه‌هایی مانند کرم‌ها، حلزون‌ها و عنکبوت‌ها هستند و بسیاری از آن‌ها نقش حیاتی در محیط زیست ایفا می‌کنند؛ مانند گرده‌افشان‌ها و کرم‌های خاکی که برای حفظ سلامت خاک بسیار مهم هستند.

دکتر جس مارش، از دانشکده علوم زیستی دانشگاه آدلاید، در این مطالعه مشارکت داشته و می‌گوید که نباید از دست رفتن مداوم گونه‌ها را به عنوان یک واقعیت اجتناب‌ناپذیر بپذیریم. او می‌گوید: «هزاران گونه بی‌مهره در معرض خطر بالای انقراض قرار دارند و بسیاری از آن‌ها قبلاً زیستگاه‌های زیادی را از دست داده و همچنان در حال از دست دادن آن‌ها هستند.» این مطالعه در نشریه Cambridge Prisms: Extinction منتشر شده است.

دکتر مارش ادامه می‌دهد: «ما کارهای زیادی می‌توانیم انجام دهیم تا از انقراض‌ها جلوگیری کنیم، از جمله حفاظت از زیستگاه‌های مهم و کاهش تهدیداتی مانند استفاده از آفت‌کش‌ها.» او تأکید می‌کند که استفاده از آفت‌کش‌ها در باغ‌ها معمولاً باعث کشتن بی‌مهرگان مفیدی می‌شود که باغ به آن‌ها نیاز دارد، مانند زنبورها و مگس‌هایی که گرده‌افشانی می‌کنند، و سوسک‌های مفرغی که به کنترل شته‌ها کمک می‌کنند و کرم‌هایی که خاک را بهبود می‌بخشند.

بیشترین خطر متوجه گونه‌های بی‌مهره‌ای است که به زیستگاه‌های خاصی نیاز دارند یا تنها در مناطق خاصی از کشور وجود دارند. دکتر مارش می‌گوید: «پروانه خورشیدی طلایی در مراتع جنوب شرقی استرالیا زندگی می‌کند و با وجود اینکه بخش کمی از مراتع وسیع قبلی باقی مانده، هنوز در معرض خطر بالای تخریب به دلیل توسعه‌ها قرار دارد.» او همچنین اشاره می‌کند که تغییرات اقلیمی خطرات را برای چنین گونه‌هایی بیشتر خواهد کرد.

تحقیقات جدید درباره انقراض گونه‌ها در استرالیا

دکتر مارش، عضو شورای تنوع زیستی استرالیا، این مطالعه را به عنوان بخشی از یک تیم ملی متشکل از ۱۰ دانشمند از دانشگاه‌ها، موزه‌ها و دولت‌های ایالتی انجام داد. این تحقیق تحت رهبری پروفسور جان وویناسکی از دانشگاه چارلز داروین صورت گرفت. او معتقد است که تعداد گونه‌هایی که از زمان ورود اروپایی‌ها به استرالیا منقرض شده‌اند، احتمالاً بسیار بیشتر از آن چیزی است که در این مطالعه به آن اشاره شده است.

پروفسور وویناسکی می‌گوید: “ما دریافتیم که ۹,۱۱۱ گونه احتمالاً در این ۲۳۶ سال منقرض شده‌اند. با در نظر گرفتن عدم قطعیت‌ها و شکاف‌های دانشی، تحلیل ما نشان می‌دهد که تعداد واقعی حداقل ۱۵۰۰ گونه و احتمالاً تا ۶۰,۰۰۰ انقراض می‌باشد.”

او همچنین اشاره می‌کند که تنها یکی از این انقراض‌ها تحت قوانین زیست‌محیطی استرالیا به‌طور رسمی شناسایی شده است و آن هم کرم خاکی دریاچه پدر است. بسیاری از این انقراض‌ها قبل از آنکه گونه‌ها نام‌گذاری یا توصیف شوند، اتفاق افتاده‌اند. پروفسور وویناسکی می‌گوید: “با وجود اهمیت فوق‌العاده آن‌ها، تعصب طولانی‌مدتی علیه بی‌مهرگان وجود داشته و بودجه کمی برای تحقیقات و حفاظت از آن‌ها در دسترس است.”

او تأکید می‌کند: “مهم است که دولت‌های فدرال و ایالتی و همچنین جامعه، اولویت بیشتری به درک، نظارت و حفاظت از بی‌مهرگان ما بدهند. بی‌مهرگان پایه‌گذار همه محیط‌های سالم و سیاره‌ای قابل سکونت هستند. با از دست دادن بی‌مهرگان، سلامت محصولات کشاورزی، آب‌های جاری، جنگل‌ها و حتی پارک‌های محلی و باغ‌های حیاط‌خانه‌ها کاهش خواهد یافت.”

شورای تنوع زیستی این یافته را بسیار نگران‌کننده دانسته و از دولت‌های فدرال، ایالتی و محلی خواسته است تا تلاش‌های خود را برای درک، نظارت و حفاظت از بی‌مهرگان استرالیا افزایش دهند.