آیا داروهای ضد روان پریشی همیشه موثر نیستند؟

تحلیل جدیدی درباره تأثیر داروهای ضد روان‌پریشی در ساکنان خانه‌های سالمندان

یک مطالعه جدید که توسط محققان دانشگاه واترلو انجام شده، داده‌های نزدیک به ۵۰۰,۰۰۰ بیمار کانادایی را که در خانه‌های سالمندان در سراسر کانادا بین سال‌های ۲۰۰۰ تا ۲۰۲۲ زندگی می‌کردند، مورد بررسی قرار داد. این مطالعه نشان داد که ساکنانی که داروهای ضد روان‌پریشی دریافت کرده‌اند، به طور قابل توجهی با بدتر شدن رفتارهای خود مواجه شده‌اند. در واقع، نزدیک به ۶۸ درصد از ساکنانی که از داروهای ضد روان‌پریشی استفاده کرده بودند، در بررسی‌های پیگیری با مشکلات بیشتری در رفتار خود روبرو شدند.

دکتر دانیل لمه، نویسنده اصلی این مطالعه و پژوهشگر فوق دکتری در دانشکده علوم بهداشت عمومی دانشگاه واترلو، گفت: “این اولین مطالعه ملی طولی از نوع خود است که از یک تکنیک آماری برای اندازه‌گیری تأثیر درمان‌های ضد روان‌پریشی استفاده می‌کند.”

داروهای ضد روان‌پریشی معمولاً در خانه‌های سالمندان به صورت “غیررسمی” تجویز می‌شوند، به این معنی که برای مقاصدی استفاده می‌شوند که توسط مقامات بهداشتی مانند سازمان غذا و داروی ایالات متحده (FDA) تأیید نشده‌اند. به عنوان مثال، این داروها ممکن است برای مدیریت رفتارهای مرتبط با زوال عقل تجویز شوند، در حالی که تنها برای درمان شرایطی مانند اسکیزوفرنی یا انواع خاصی از روان‌پریشی تأیید شده‌اند.

این مطالعه نشان داد که بین سال‌های ۲۰۱۴ تا ۲۰۲۰، ۲۶ درصد از ساکنان خانه‌های سالمندان در کانادا به روش‌هایی که توسط FDA توصیه نشده بود، داروهای ضد روان‌پریشی دریافت کرده‌اند. اگرچه این داروها معمولاً برای آرام کردن ساکنانی که رفتارهای تهاجمی یا بی‌قراری دارند استفاده می‌شوند، اما می‌توانند عوارض جانبی جدی به همراه داشته باشند. این عوارض شامل لرزش، بی‌قراری، سفتی، انقباضات دردناک عضلانی و ناتوانی در ایستادن و راه رفتن است که می‌تواند علائم رفتاری و روانی موجود را تشدید کند.

بازنگری در استفاده از داروهای ضد روان‌پریشی در مراقبت از سالمندان

دکتر جان هیرز، استاد دانشکده علوم بهداشت عمومی، می‌گوید: “گاهی اوقات افراد ممکن است بگویند که کارکنان کافی برای رسیدگی به این مسائل ندارند، اما واقعیت این است که این داروها می‌توانند ناتوانی و اختلالات شناختی را بدتر کنند.” او تأکید می‌کند که باید به‌طور جدی استفاده از داروهای ضد روان‌پریشی برای افرادی که شرایط مرتبط با روان‌پریشی ندارند، مورد بازنگری قرار گیرد.

این مطالعه به استفاده نامناسب از داروهای ضد روان‌پریشی برای درمان علائم رفتاری و روانی زوال عقل (BPSD) می‌پردازد. این علائم می‌توانند شامل تحریک‌پذیری، پرخاشگری، بی‌قراری، اضطراب، افسردگی، تغییرات خواب یا اشتها، بی‌توجهی، سرگردانی، پرسش‌های تکراری، رفتارهای نامناسب جنسی و امتناع از دریافت مراقبت باشند.

به جای اینکه بلافاصله به داروها روی بیاوریم، محققان پیشنهاد می‌کنند که بر مراقبت‌های مبتنی بر فرد تمرکز کنیم؛ یعنی به ریشه‌های رفتار یک ساکن پی ببریم و به شیوه‌های دیگری از او حمایت کنیم. به عنوان مثال، ممکن است یک ساکن به مدیریت بهتر درد، ارتباط واضح‌تر یا فعالیت‌هایی برای کاهش اضطراب نیاز داشته باشد.

درمان‌های غیر دارویی مانند موسیقی، هنر، تعامل اجتماعی و ورزش ملایم نشان داده‌اند که می‌توانند رفتار را بدون نیاز به داروهای ضد روان‌پریشی مدیریت کنند. آموزش کارکنان برای درک خطرات داروهای ضد روان‌پریشی و چگونگی ارائه مراقبت بهتر نیز با بهبود نتایج برای ساکنان خانه‌های سالمندان مرتبط بوده است، از جمله کاهش بی‌قراری و بهبود کیفیت زندگی.

این مطالعه که در شماره نوامبر 2024 نشریه انجمن مدیران پزشکی آمریکا منتشر شده است، بخشی از یک پروژه بین‌المللی به نام I-Care4Old است و توسط کمک‌هزینه تحقیقاتی New Frontiers Research Fund تأمین مالی شده است.