چگونه از بین رفتن درختان شهری به تحصیل آسیب می‌زند؟

مزایای درختان شهری و تأثیر آن‌ها بر آموزش

به‌خوبی مشخص شده است که پوشش درختی در شهرها مزایای محیطی و روانی زیادی برای ساکنان فراهم می‌کند. تحقیقات جدیدی که توسط دانشمندان اجتماعی دانشگاه یوتا انجام شده است، نشان می‌دهد که درختان شهری می‌توانند نتایج آموزشی را تقویت کنند و از دست دادن آن‌ها می‌تواند به‌طور نامتناسبی بر دانش‌آموزان خانواده‌های کم‌درآمد تأثیر بگذارد.

تحلیل تأثیر از دست دادن درختان بر آموزش

پروفسور اقتصاد، آلبرتو گارسیا، تغییرات در حضور دانش‌آموزان و نمرات آزمون‌های استاندارد در مدارس منطقه کلان‌شهری شیکاگو را در دهه‌ای که پس از ظهور سوسک غیر بومی به نام «سوسک چوب‌خوار مرواریدی» در آمریکای شمالی بود، بررسی کرد. این سوسک در نهایت میلیون‌ها درخت مروارید را در خیابان‌ها و حیاط‌های شهرهای میانه غربی از بین برد. نتایج او هم نگران‌کننده و هم بصیرت‌آمیز است و تعامل پیچیده‌ای بین تخریب محیط زیست و نابرابری‌های اجتماعی را نشان می‌دهد.

گارسیا گفت: “ما دریافتیم که نمرات آزمون در مناطقی که به سوسک چوب‌خوار مرواریدی مبتلا بودند، پس از شروع این آلودگی نسبت به مناطق مشابهی که تحت تأثیر قرار نگرفته بودند، کاهش یافته است.” او همچنین به بررسی تنوع در توزیع درآمد پرداخت و افزود: “مدارس با دانش‌آموزان کم‌درآمد بیشتر، کمتر در معرض آلودگی قرار داشتند. این محله‌ها پوشش درختی کمتری دارند، بنابراین احتمال اینکه سوسک مرواریدی در آنجا مستقر شود، کمتر است.” او ادامه داد: “ما فکر نمی‌کنیم که دانش‌آموزان کم‌درآمد در مناطق غیرمبتلا تحت تأثیر قرار بگیرند، اما به نظر می‌رسد دانش‌آموزان کم‌درآمد در این مدارس تأثیر بیشتری نسبت به دانش‌آموزان با وضعیت مالی بهتر در همین مدارس دارند.”

نتایج این تحقیق در این ماه در نشریه Global Environmental Change منتشر شد. این مطالعه به‌طور مشترک توسط زیست‌شناس محیطی، میشل لی، که به‌تازگی به عنوان استاد در دانشکده محیط زیست، جامعه و پایداری دانشگاه یوتا مشغول به کار شده، نوشته شده است. تحقیقات قبلی نشان می‌دهد که دانش‌آموزان در محله‌هایی با پوشش درختی بیشتر، نمرات بهتری در آزمون‌ها کسب می‌کنند. به‌عنوان مثال، یک مطالعه اخیر توسط جامعه‌شناسان و جغرافی‌دانان دانشگاه یوتا نشان داد که محله‌های کم‌درآمد یوتا پوشش درختی کمتری در نزدیکی مدارس خود دارند. در عین حال، مدارس با پوشش درختی بیشتر، دانش‌آموزان کمتری داشتند که در آزمون‌های پایان سال ریاضی و زبان زیر سطح قابل قبول بودند.

گارسیا خاطرنشان کرد: “به‌طور کلی، نتایج بهتر آموزشی ممکن است به سادگی تابعی از درآمد بالاتر این محله‌های سرسبز باشد. اما مطالعه ما سعی دارد کمی به سمت برقراری یک ارتباط علّی نزدیک‌تر شود.”

تأثیرات تغییرات محیطی بر دانش‌آموزان در شیکاگو

ما از این آزمایش طبیعی که به معرفی سوسک «بید مروارید» و سپس گسترش تصادفی آن در محله‌های مختلف منطقه متروپولیتن شیکاگو مربوط می‌شود، استفاده کردیم.

برای انجام این مطالعه، گارسیا و لی یک مجموعه داده جدید ایجاد کردند که شامل تصاویر ماهواره‌ای، داده‌های آزمون استاندارد ایالت ایلینوی و تلاش‌های مربوط به نظارت بر سوسک بید مروارید بود. گارسیا توضیح داد: “ما کمی خوش‌شانس بودیم که ایالت ایلینوی در همان بازه زمانی که بید مروارید برای اولین بار به این منطقه رسید، این آزمون استاندارد را برگزار می‌کرد.” او افزود: “هر مدرسه‌ای در ایلینوی همین آزمون را می‌داد، بنابراین داده‌های ما در مدارس و در طول زمان یکسان بود.”

تأثیرات متفاوت بر دانش‌آموزان

به جای تأیید صرف همبستگی بین پوشش درختان و نمرات آزمون، گارسیا و لی توانستند تغییرات در حضور دانش‌آموزان و نمرات آزمون‌های استاندارد را در طول دوره آلودگی سوسک بید مروارید که در طی یک دهه به درختان مروارید شیکاگو آسیب می‌زد، پیگیری کنند. این مطالعه کاهش ۱.۲۲ درصدی در تعداد دانش‌آموزانی که موفق به دستیابی یا فراتر رفتن از معیارهای آزمون استاندارد ایالت ایلینوی در مناطق آسیب‌دیده از بید مروارید شدند، شناسایی کرد. این کاهش به ظاهر ناچیز، هنگامی که در سطح کل جمعیت دانش‌آموزان گسترش یابد، پیامدهای قابل توجهی دارد.

گارسیا اشاره کرد: “ما دریافتیم که مدارس با دانش‌آموزان کم‌درآمد کمتر احتمال دارد که آلودگی‌ها را تجربه کنند، زیرا این محله‌ها پوشش درختی کمتری دارند.” او افزود: “اما دانش‌آموزان کم‌درآمد در مدارس ثروتمندتر، جایی که آلودگی‌ها بیشتر رایج بود، به نظر می‌رسد که بیشتر تحت تأثیر قرار گرفتند.”

مکانیسم‌های تأثیرات

گارسیا در مورد مکانیسم‌های مؤثر بر این تأثیرات گفت که از دست دادن پوشش درختی می‌تواند جزایر گرمایی شهری را تشدید کند، آلودگی هوا را افزایش دهد و مزایای روانی و فیزیولوژیکی که فضای سبز فراهم می‌کند را کاهش دهد. او اظهار داشت: “یکی از توضیحات ممکن این است که این دانش‌آموزان منابع یکسانی برای بازگشت به خانه و بهبود از شرایطی مانند دماهای شدید یا سردردهای ناشی از آلودگی ندارند، به‌گونه‌ای که دانش‌آموزان با درآمد بالاتر در همان مدارس ممکن است داشته باشند.”

دانش‌آموزان کم‌درآمد همچنین ممکن است زمان بیشتری را در محله‌های خود در فضای باز بگذرانند یا مدت بیشتری در نزدیکی مدرسه بمانند که این امر باعث افزایش قرارگیری آن‌ها در شرایط محیطی نامناسب می‌شود. برعکس، دانش‌آموزان ثروتمندتر ممکن است از مناطق دورتر رفت‌وآمد کنند یا به محیط‌های کنترل‌شده از نظر آب و هوا دسترسی داشته باشند که این تأثیرات را کاهش می‌دهد.

پیامدهای عدالت محیطی

یافته‌ها نشان می‌دهد که چگونه تغییرات محیطی به‌طور نامتناسبی بر جمعیت‌های آسیب‌پذیر تأثیر می‌گذارد. در حالی که محله‌های کم‌درآمد کمتر احتمال دارد که پوشش درختی خود را از دست بدهند، دانش‌آموزان کم‌درآمد – به‌ویژه آن‌هایی که در مدارس ثروتمندتر تحصیل می‌کنند – در زمان وقوع آلودگی‌ها با مشکلاتی مواجه شدند. گارسیا گفت: “این فقط مربوط به دسترسی به امکانات محیطی نیست، بلکه درک این موضوع است که چگونه غیاب آن‌ها می‌تواند نابرابری‌هایی ایجاد کند که در جنبه‌های حیاتی زندگی، مانند آموزش، تأثیرگذار باشد.”

این مطالعه بر اهمیت ابتکارات جنگل‌داری شهری و مدیریت گونه‌های مهاجم تأکید می‌کند. تلاش‌ها برای حفظ و احیای پوشش درختی می‌تواند نقش حیاتی در کاهش نابرابری‌های محیطی و اجتماعی ایفا کند. کار گارسیا همچنین درهای جدیدی را برای بررسی بیشتر چگونگی تأثیر تغییرات اکوسیستم بر نتایج انسانی، به‌ویژه در محیط‌های شهری که نابرابری‌های محیطی به وضوح دیده می‌شود، باز می‌کند.