دوش های نقره ای ضد باکتری: واقعاً آب را تمیز می کنند یا یک فریب؟

آیا واقعاً دوش‌های نقره‌دار کارساز هستند؟

از قرار معلوم، برای مقابله با میکروب‌های خطرناک توی آب، خیلی از مردم، حتی مسئولین مراکز بهداشتی، دوش‌های نقره‌ای ضد میکروب نصب می‌کنند. اما یه مقاله منتشر شده تو مجله ACS ES&T Water، نشون می‌ده که محقق‌ها می‌گن این دوش‌ها اصلاً “راه حل جادویی” نیستن. تو شرایط واقعی دوش گرفتن، باکتری‌ها اون‌قدر با نقره تماس پیدا نمی‌کنن که از بین برن.

البته، نوع میکروب‌هایی هم که توی آب این دوش‌ها پیدا می‌شه، با هم فرق داره، چه دوش‌هایی که آزمایش شدن چه اونایی که نه. قطرات و مهی که موقع دوش گرفتن ایجاد می‌شن، ممکنه استنشاق یا بلعیده بشن. نصب دوش‌های نقره‌دار که از نقره استفاده می‌کنن – نقره هم یه فلز طبیعی ضدمیکروبیه – می‌تونه راهی باشه با هزینه معقول برای محافظت در برابر میکروارگانیسم‌های مرتبط با آب (DWPIs). این DWPIs، مثلاً باکتری‌هایی مثل پseudomonas و Legionella، می‌تونن باعث عفونت تو کسایی بشن که سیستم ایمنی ضعیفی دارن.

با این حال، قبلاً محقق‌ها گزارش داده بودن که استفاده از مس و نقره تو سیستم آب ساختمون برای از بین بردن باکتری‌ها – یعنی یونیزاسیون مس-نقره – یه راه حل موقتی یا ناقصه. نتایج بررسی‌ها در مورد یونیزاسیون مس-نقره، یه کم نگرانی ایجاد کرده تو محافل علمی، که شاید قرار گرفتن توی معرض نقره تو دوش‌ها، تو کوتاه مدت باعث بشه میکروب‌ها قوی‌تر بشن و مقاومت آنتی‌باکتریالی رو بیشتر کنه، به‌جای این‌که کمترش کنه.

پس، سارا-جین هیگ و همکاراش می‌خواستن ببینن دوش‌های نقره‌دار چه تأثیری رو ترکیب میکروبی آب دارن. این گروه، دو تا دوش معمولی (که از پلاستیک یا فلز ساخته شده بودن) رو با سه مدل دوش نقره‌دار مقایسه کردن: یکی با یه توری نقره‌ای توش، یکی دیگه با یه توری مسی که روکش نقره داشت تو دوش و شلنگ، و سومی هم یه مدل پلیمری بود که نقره داشت.

نتایج آزمایش‌های آزمایشگاه دوش هائگ

آزمایش‌ها رو تو آزمایشگاه دوش هائگ انجام دادن، جایی که همه چیز طراحی شده که شرایط واقعی رو شبیه‌سازی کنه. برخلاف ادعاهای ضدمیکروبی سازنده‌ها، نقره نتونست تعداد کلی DWPIs یا تعداد باکتری‌ها رو تو نمونه‌های آب کم کنه. هائگ و تیمش فکر می‌کنن که این به خاطر تفاوت تو شرایط آزمایش‌هاشون با شرایطی هست که سازنده‌ها دارن.

فرق تو شرایط آزمایش

به‌طور خاص، تو این تحقیق، آب با سرعت از دوش خارج می‌شد، همون‌طور که موقع دوش گرفتن اتفاق می‌افته. اما آزمایش‌های استانداردی که سازنده‌ها انجام می‌دن، میکروب‌ها رو ۱۶ تا ۲۴ ساعت فقط در تماس با خود نقره قرار می‌دن، که از نظر این تیم، نه زمان مناسبی هست و نه یه شرایط واقع‌بینانه.

فرق تو ترکیب میکروبیوم

همون‌طور که گفتیم، غلظت کلی باکتری‌ها تو نمونه‌های آب بین دوش‌های معمولی و نقره‌ای فرق نداشت، اما ترکیب میکروبیوم فرق داشت. نوع باکتری‌ها تو هر کدوم از دوش‌های نقره‌دار فرق می‌کرد، که این نشون می‌ده نحوه استفاده از نقره تو دوش‌ها مهمه و میکروب‌های نادر نقش مهمی داشتن.

تمایل میکروب‌ها به تولید بیوفیلم

آزمایش‌های بیشتر تیم نشون می‌ده که میکروب‌ها تو دوش‌های نقره‌دار، شاید بیشتر مستعد این باشن که تو محیط‌های استرس‌زا، اجتماعات میکروبی ای به نام بیوفیلم بسازن. بعلاوه، بیوفیلم‌ها ممکنه دلیل ارتباط بین تعداد گونه‌های مختلف و سن دوش‌ها باشه، چون این اجتماعات، مخزن‌های DWPIs هستن.

اهمیت استانداردهای آزمایش بهتر

هائگ می‌گه: “این یافته‌ها نشون می‌ده که لازمه استانداردهای آزمایش رو بهتر کنیم، عملکرد رو تو شرایط واقعی بسنجیم و راه‌حل‌های جدیدی پیدا کنیم برای کم کردن خطرات میکروبی تو سیستم‌های آب که هم به نفع مصرف‌کننده‌هاست و هم کسایی که آسیب‌پذیرترن.” محقق‌ها به این اشاره می‌کنن که این تحقیق با کمک مالی بنیاد ملی علوم انجام شده.

“`