تأثیر منفی مراقبت بر سلامت روانی مراقبان

تحقیقات جدید درباره تأثیر مراقبت بر رفاه مراقبان

تحقیقات جدیدی از دانشگاه زوریخ که بر اساس داده‌های بیش از ۲۸,۰۰۰ مراقب در سه کشور انجام شده، نشان می‌دهد که هرچه افراد زمان بیشتری را صرف مراقبت از عزیزان خود کنند، رفاه آن‌ها بیشتر تحت تأثیر قرار می‌گیرد، صرف‌نظر از شرایط مراقبت. این یافته‌ها بر لزوم بحث‌های سیاست‌گذاری برای کاهش بار مراقبت غیررسمی تأکید می‌کند. شیوع مراقبت غیررسمی در سطح جهانی به طور مداوم در حال افزایش است و تغییرات ناگهانی را در زندگی مراقبان به همراه دارد. اما چگونه مراقبت بر رفاه آن‌ها تأثیر می‌گذارد؟ تحقیقات گذشته نظرات متناقضی را ارائه می‌دهند: برخی معتقدند که این کار با ایجاد حس هدفمندی، رفاه را افزایش می‌دهد، در حالی که دیگران کاهش رفاه را به دلیل فشارهای عاطفی گزارش می‌کنند.

برای بررسی این موضوع، یک مطالعه جدید از دانشگاه زوریخ (UZH) داده‌های ۲۸,۶۶۳ مراقب را که ۲۸۱,۸۸۴ مشاهده را در مطالعات پانل در هلند، آلمان و استرالیا ارائه داده بودند، تحلیل کرد. نتایج نشان می‌دهد که رضایت از زندگی و سلامت عاطفی به طور پیوسته کاهش می‌یابد و احساس تنهایی و اضطراب افزایش می‌یابد – به‌ویژه برای زنان.

رفاه در طول زمان تحت تأثیر قرار می‌گیرد مایکل کرامر، یکی از نویسندگان این تحقیق از دپارتمان روانشناسی دانشگاه زوریخ، می‌گوید: “نتایج تحلیل‌های ما نشان داد که در سال‌های پس از شروع مراقبت، رفاه کاهش می‌یابد.”

کاهش کیفیت زندگی در مراقبت از دیگران

این کاهش‌ها در جنبه‌های مختلف رفاه، از جمله رضایت از زندگی، تجربیات عاطفی، افسردگی/اضطراب و تنهایی مشاهده شد و برای زنان نسبت به مردان بیشتر و پایدارتر بود.

محققان همچنین بررسی کردند که زمان صرف شده در مراقبت از دیگران چگونه بر رفاه تأثیر می‌گذارد. آن‌ها دریافتند هرچه زمان بیشتری صرف وظایف مراقبتی شود، رفاه افراد بیشتر تحت تأثیر منفی قرار می‌گیرد، بدون توجه به جنسیت. این مطالعه همچنین عواملی مانند شدت مراقبت، رابطه بین مراقبین و دریافت‌کنندگان خدمات، و اشتغال تمام‌وقت را مورد بررسی قرار داد. جالب است که این عوامل تأثیر چندانی بر کاهش کلی رفاه نداشتند که نشان می‌دهد مراقبین در زمینه‌های مختلف با چالش‌های مشابهی مواجه هستند.

کاهش تأثیرات منفی بر مراقبین

کریمر می‌گويد: «در حالی که این یافته‌ها بر استرس ناشی از مراقبت تأکید می‌کند، تجربیات فردی ممکن است متفاوت باشد. جنبه‌های دیگری از رفاه روانی وجود دارد، مانند یافتن حس هدف، که ما نتوانستیم با این داده‌ها ارزیابی کنیم.» برخی از مراقبین حتی ممکن است در نقش خود معنایی پیدا کنند. به طور کلی، این یافته‌ها با نظریه استرس همخوانی دارند و نشان‌دهنده کاهش بالقوه رفاه است که معمولاً با مراقبت غیررسمی همراه است. به نظر می‌رسد زنان به‌ویژه آسیب‌پذیر هستند، احتمالاً به این دلیل که مسئولیت‌های بیشتری را برای اعضای نزدیک خانواده بر عهده می‌گیرند.

این یافته‌ها نیاز به سیاست‌هایی را که وابستگی به مراقبت غیررسمی را کاهش می‌دهد، مانند بهبود دسترسی به مراقبت‌های بلندمدت رسمی یا راه‌حل‌های مراقبتی ترکیبی که می‌تواند تأثیرات منفی بر مراقبین را کاهش دهد، برجسته می‌کند.