افزایش اثربخشی شیمی‌درمانی با فناوری مغناطیسی جدید در سرطان پستان

روش جدید غیرتهاجمی برای بهبود شیمی‌درمانی

محققان دانشگاه ملی سنگاپور (NUS) یک روش غیرتهاجمی برای بهبود اثربخشی شیمی‌درمانی و کاهش عوارض جانبی مضر آن توسعه داده‌اند. با استفاده از پالس‌های کوتاه و محلی میدان‌های مغناطیسی، این تیم افزایش قابل توجهی در جذب داروی دوکسوروبیسین (DOX) که یکی از داروهای شیمی‌درمانی پرکاربرد است، در سلول‌های سرطانی پستان نشان دادند. این در حالی است که تأثیر کمی بر بافت‌های سالم دارد. این جذب انتخابی، هدف‌گیری دقیق‌تری از سلول‌های سرطانی را ممکن می‌سازد و می‌تواند نتایج درمانی را بهبود بخشد و عوارض جانبی معمول شیمی‌درمانی را کاهش دهد.

این مطالعه تحت رهبری استاد یار آلفردو فرانکو-اوبرگون، محقق اصلی در مؤسسه نوآوری و فناوری سلامت (iHealthtech) در NUS و عضو هیئت علمی دانشکده پزشکی یانگ لو لین (NUS Medicine) انجام شده است. این تحقیق نخستین بار به‌طور سیستماتیک نشان می‌دهد که چگونه میدان‌های مغناطیسی پالس‌دار، جذب DOX را در سلول‌های سرطانی افزایش می‌دهند. تیم تحقیق همچنین نشان داد که این روش می‌تواند تومورها را با دوزهای پایین‌تر دارو سرکوب کند. نتایج این تحقیق در تاریخ 18 نوامبر 2024 در مجله Cancers منتشر شد و بر اساس کارهای قبلی در سال 2022 است که نشان داد برخی از سلول‌های سرطانی نسبت به درمان با میدان مغناطیسی آسیب‌پذیرتر هستند.

درمان هدفمند برای نتایج بهتر شیمی‌درمانی و عوارض جانبی کمتر

دوکسوروبیسین (DOX) یک داروی شیمی‌درمانی رایج برای سرطان پستان است. این دارو با اتصال به اجزای DNA و مختل کردن تکثیر و تنفس سلولی، سلول‌های سرطانی را از بین می‌برد. با وجود اثربخشی آن، این دارو غیرانتخابی است، به این معنی که می‌تواند به بافت‌های سالم نیز آسیب برساند و عوارض جانبی از خفیف تا شدید، از جمله کاردیومیوپاتی و آتروفی عضلانی ایجاد کند.

برای مقابله با این چالش‌ها، محققان NUS یک رویکرد نوآورانه توسعه دادند که از پالس‌های کوتاه میدان مغناطیسی برای افزایش انتخابی جذب DOX در سلول‌های سرطانی پستان استفاده می‌کند. مطالعه آن‌ها نقش یک کانال کلسیم به نام TRPC1 را که معمولاً در سرطان‌های تهاجمی از جمله سرطان پستان پیدا می‌شود، نشان داد. قرار گرفتن در معرض میدان مغناطیسی، TRPC1 را فعال کرده و توانایی آن را برای تسهیل ورود DOX به سلول‌های سرطانی افزایش می‌دهد.

محققان آزمایش‌هایی را برای مقایسه تأثیرات درمان با میدان مغناطیسی بر روی سلول‌های سرطانی پستان انسان و سلول‌های عضلانی سالم انجام دادند. آن‌ها دریافتند که سلول‌های سرطانی پستان در معرض پالس‌های مغناطیسی به طور قابل توجهی DOX بیشتری جذب کردند، در حالی که بافت‌های طبیعی به اندازه کافی هدف قرار نگرفتند. قرار گرفتن در معرض میدان مغناطیسی به مدت 10 دقیقه، غلظت دارو مورد نیاز برای کشتن مشابهی از سلول‌های سرطانی را به نصف کاهش داد، به ویژه در دوزهای پایین دارو.

پیشرفت‌های جدید در درمان سرطان سینه با استفاده از فناوری‌های نوین

در مقابل، سلول‌های عضلانی سالم در پاسخ به ترکیب دوکسوروبیسین (DOX) و پالس‌های مغناطیسی افزایش مرگ سلولی را نشان ندادند، که این امر نشان‌دهنده حفاظت بیشتر از بافت‌های غیرسرطانی است. تیم تحقیقاتی همچنین نشان داد که کاهش بیان TRPC1 یا مسدود کردن فعالیت آن این اثر را از بین می‌برد، که این موضوع نقش حیاتی کانال‌های TRPC1 در این فرآیند را تأیید می‌کند. آقای وینش کریشنان سوکومار، نویسنده اول مقاله و دانشجوی دکتری در مرکز تحقیقات سرطان دانشگاه ملی سنگاپور (N2CR) تحت دانشکده پزشکی یانگ لو لین دانشگاه ملی سنگاپور، گفت: “نکته مهم این است که وقتی میزان TRPC1 را افزایش دادیم، شاهد افزایش جذب DOX بودیم – این بدان معناست که TRPC1 می‌تواند به عنوان یک هدف درمانی مناسب برای سرطان‌های تهاجمی مورد استفاده قرار گیرد.”

استاد فرانکو-اوبریگون افزود: “آنچه امیدوارکننده است، این است که این مکانیزم در غلظت‌های پایین دارو به بهترین شکل عمل می‌کند، که به ما این امکان را می‌دهد که سلول‌های سرطانی را به طور مؤثرتری هدف قرار دهیم و در عین حال بار شیمی‌درمانی را بر روی بافت‌های سالم کاهش دهیم.”

نیاز فوری به استراتژی‌های درمانی نوین

با توجه به اینکه سرطان سینه همچنان علت اصلی مرگ و میر ناشی از سرطان در میان زنان در سراسر جهان است، نیاز به استراتژی‌های درمانی نوین بسیار ضروری است. دستیار استاد جولین لیم، عضو تیم تحقیقاتی و محقق اصلی در N2CR و مشاور ارشد در بخش هماتولوژی-آنکولوژی موسسه سرطان دانشگاه ملی سنگاپور، گفت: “اکثر زنانی که شیمی‌درمانی را تجربه می‌کنند، عوارض جانبی ناشی از درمان را متحمل می‌شوند و در برخی موارد، دوزهای شیمی‌درمانی باید کاهش یابد یا در موارد شدید، به طور زودهنگام متوقف شود.” وی افزود: “علاوه بر این، قرارگیری طولانی‌مدت در معرض شیمی‌درمانی با دوز بالا می‌تواند منجر به مقاومت دارویی شود. این رویکرد هدفمند فرصتی عالی برای بهبود نتایج درمانی در عین حفظ کیفیت زندگی بیماران ارائه می‌دهد.”

پیشبرد مرزهای آنکولوژی دقیق

رویکرد مغناطیسی تیم به یکی از بزرگ‌ترین چالش‌های شیمی‌درمانی، یعنی اثرات سمی آن بر بافت‌های سالم، می‌پردازد. با افزایش انتخابی جذب دارو به داخل سلول‌های سرطانی، این روش پتانسیل کاهش شدید عوارض جانبی سیستمیک را که معمولاً بیماران مبتلا به سرطان سینه تجربه می‌کنند، دارد. این نه‌تنها نتایج درمانی و کیفیت زندگی را بهبود می‌بخشد، بلکه درمان زودتر را برای کسانی که در مورد عوارض جانبی درمان تردید دارند، تشویق می‌کند. این مطالعه همچنین نقش نشانگرهای زیستی، مانند افزایش بیان TRPC1، در تحول مراقبت از سرطان را با امکان‌سنجی گزینه‌های درمانی مبتنی بر دقت تأکید می‌کند.

کارهای آینده بر روی انتقال این یافته‌ها به عمل بالینی متمرکز خواهد شد و هدف آن محلی‌سازی قرارگیری در معرض میدان مغناطیسی به طور خاص برای تومورها در بیماران است. این امر به اعتبار بیشتر پتانسیل کاهش دوزهای سیستمیک DOX در حالی که حداکثر رساندن تحویل دارو به سلول‌های سرطانی کمک می‌کند. استاد فرانکو-اوبریگون گفت: “رویکرد ما ثبت اختراع خواهد شد و پایه‌گذار یک استارتاپ تخصصی در درمان سرطان سینه خواهد بود. ما در حال حاضر در حال گفتگو با سرمایه‌گذاران بالقوه در جنوب شرق آسیا و ایالات متحده برای انتقال این فناوری از آزمایشگاه به بالین هستیم.”