فاجعه‌ی اقلیمی: شرکت‌ها چطور بازنده و برنده می‌شن؟

یه بررسیِ پیشگامانه در مورد خطرات تغییرات آب و هوایی برای شرکت‌ها

یه تحقیقِ مهم از دانشگاه فلوریدا، اومده میزانِ درگیری شرکت‌ها با خطراتِ تغییراتِ آب و هوایی رو اندازه گرفته، مثلاً طوفان‌ها، آتش‌سوزی‌های جنگلی و قوانین مربوط به اقلیم. این بررسی همچنین بررسی کرده که این خطرات چقدر تو ارزیابی‌های بازار لحاظ می‌شن. این تحقیق یه شکافِ پرهزینه رو هم نشون می‌ده: شرکت‌هایی که فعالانه خطراتِ آب و هوایی رو مدیریت می‌کنن، عملکردِ بهتری نسبت به اونایی دارن که این تهدیدها رو نادیده می‌گیرن.

محقق‌ها با استفاده از تجزیه و تحلیلِ متنِ صورت‌جلسه‌های تماس‌های درآمدیِ حدودِ ۵۰۰۰ شرکتِ سهامیِ عام در آمریکا، معیارهای جدیدی رو برای اندازه گیریِ میزانِ مواجههٔ شرکت‌ها با خطراتِ فیزیکیِ آب و هوایی، که ناشی از شرایط بدِ جوی هستن، و همچنین خطراتِ انتقالی که شرکت‌ها در پیِ تغییرِ جهانی به سمتِ یه اقتصادِ کم‌کربن باهاش مواجه هستن، درست کردن. این خطرات شامل تغییر به انرژی‌های تجدیدپذیر و کم کردنِ انتشار کربن می‌شن. اونا فهمیدن که شرکت‌هایی که با خطراتِ انتقالیِ زیادی، به‌خاطرِ قوانینِ انتشار گازهای گلخانه‌ای، روبرو هستن، معمولاً ارزششون پایین‌تر از بقیه تو بازار ارزیابی می‌شه. این یعنی سهامشون کمتر ارزش داره.

کیونگ لی، استادِ دستیارِ بالینی در دانشکدهٔ بازرگانیِ وارینگتونِ دانشگاهِ فلوریدا، توضیح داد: “تو سال‌های اخیر، توجهِ کلیِ سرمایه‌گذارها به تغییراتِ آب و هوایی بیشتر شده. همون‌طور که تحقیقاتِ ما نشون می‌ده، شرکت‌هایی که در معرضِ خطراتِ انتقالیِ بالایی هستن، به نظر می‌رسه که توسط بازارها جریمه می‌شن.”

با این حال، این افتِ ارزش، شاملِ شرکت‌هایی نمی‌شه که دارن فعالانه برای تطبیقِ مدل‌های کسب‌وکارشون و کم کردنِ تأثیراتِ آب و هوایی تلاش می‌کنن. این کار، از طریقِ استراتژی‌هایی مثل افزایشِ سرمایه‌گذاری‌های پایدار و استفاده از فناوری‌های سبز انجام می‌شه.

استراتژی‌های پیشرو در مقابله با خطراتِ آب و هوایی

شرکت‌های پیشرو معمولاً به افزایشِ نوآوری‌های پایدار توجه می‌کنن و از کم کردنِ بودجه‌های تحقیق و توسعه تو شرایطی که خطراتِ انتقالی داره بیشتر می‌شه، خودداری می‌کنن. در مقابل، اون شرکت‌هایی که فقط در موردِ خطراتِ انتقالی حرف می‌زنن، اما یه رویکردِ منفعل دارن، معمولاً تو مواجهه با افزایشِ خطراتِ آب و هوایی، بودجه‌های تحقیق و توسعه و کسب و کارشون رو کم می‌کنن و این می‌تونه مانعِ رقابت‌پذیریِ بلندمدتِشون بشه.

یوهوا تانگ، استادِ همکار در دانشگاه امرسون-مریل لینچ، اشاره کرد: “تفاوتِ فاحشی تو استراتژی‌ها و نتایجِ شرکت‌های پیشرو و غیرپیشرو وجود داره.” اون اضافه کرد: “شرکت‌هایی که در موردِ آسیب‌پذیری‌های اقلیمیِ خودشون شفاف هستن و هم‌زمان راه‌حل‌های عملی برای کم کردنِ این خطرات ارائه می‌دن، به نظر می‌رسه که از طرف بازار دارن پاداش می‌گیرن.”

این یافته‌ها تو شرایطی به دست اومدن که فشار از طرفِ سرمایه‌گذاران، نهادهای نظارتی و فعالان برای افشای علنیِ خطراتِ اقلیمی بر شرکت‌ها داره بیشتر می‌شه. تو سال ۲۰۲۴، کمیسیونِ بورس و اوراق بهادارِ آمریکا (SEC)، قوانین جدیدی رو تصویب کرد که شرکت‌های سهامیِ عام رو ملزم می‌کنه تا خطراتی که از تأثیراتِ تغییراتِ آب و هوایی و، تو بعضی موارد، انتشارِ گازهای گلخانه‌ای ناشی می‌شه رو گزارش بدن.

درسته که برای کسب‌وکارها هزینه‌هایی برای سازگاری با خطراتِ فیزیکی و انتقالیِ اقلیمی وجود داره، اما این تحقیق که توسط لی، تانگ، هانگ‌یوشان از مدرسهٔ کسب‌وکارِ بین‌المللیِ چین و وینسنت یائو از دانشگاهِ ایالتیِ جورجیا انجام شده، نشون می‌ده که تلاش‌های فعالانه واقعاً می‌تونه به افزایشِ ارزش‌گذاری و آمادگی کمک کنه، چون سرمایه‌گذارها دارن تهدیداتِ اقلیمی رو تو تصمیم‌گیری‌های سرمایه‌گذاریِ خودشون جدی می‌گیرن.

مقالهٔ “ریسکِ اقلیمیِ شرکتی: اندازه‌گیری‌ها و پاسخ‌ها” تو نشریهٔ بررسیِ مطالعاتِ مالی منتشر شده. تیمِ تحقیقاتی همچنین اندازه‌گیری‌های ریسکِ اقلیمیِ خودشون رو تو وب‌سایتِ زیر به اشتراک می‌ذاره: https://www.corporateclimaterisk.com/