آیا نسل جوان با سلامت دیجیتال بهترین ارتباط را دارد؟

تأثیر زبان، تحصیلات و سن بر استفاده از ابزارهای سلامت دیجیتال

مطالعه‌ای نشان می‌دهد که زبان، تحصیلات و سن چگونه بر توانایی افراد در استفاده از ابزارهای سلامت دیجیتال تأثیر می‌گذارد. ابزارهای سلامت دیجیتال، مانند پرتال‌های بیمار، اپلیکیشن‌های درمانی و برنامه‌ریزهای آنلاین نوبت، به طور فزاینده‌ای رایج شده‌اند. اما همه افراد در استفاده از این ابزارها احساس راحتی نمی‌کنند.

برای بررسی اینکه چگونه زبان، تحصیلات و سن ممکن است بر راحتی افراد در استفاده از ابزارهای دیجیتال تأثیر بگذارد، محققان دانشگاه کالیفرنیا، سان فرانسیسکو از مراقبان کودکان بستری در بیمارستان‌های کودکان بنیوآف UCSF نظرسنجی کردند. نتایج نشان داد که صحبت کردن به زبان اسپانیایی، داشتن تحصیلات کمتر و سن بالاتر، همه باعث می‌شود افراد احساس راحتی کمتری با ابزارهای سلامت دیجیتال داشته باشند.

دکتر نائومی بارداچ، استاد پزشکی کودکان در بیمارستان‌های کودکان بنیوآف UCSF، گفت: “ابزارهای سلامت دیجیتال به منظور بهبود دسترسی به خدمات بهداشتی و نتایج درمانی طراحی شده‌اند، اما باید برای افراد از تمامی زمینه‌ها مفید باشند تا از تشدید نابرابری‌های بهداشتی موجود جلوگیری شود.” او همچنین افزود: “ما نمی‌خواهیم هیچ‌کس را پشت سر بگذاریم؛ نه افراد مسن‌تر، نه کسانی با تحصیلات پایین‌تر و نه افرادی با نژاد، قومیت یا زمینه زبانی خاص.”

این مطالعه در تاریخ ۱۷ دسامبر در مجله انجمن اطلاعات پزشکی آمریکا منتشر خواهد شد.

تأثیر سطح راحتی بر درمان

محققان بررسی کردند که افراد چقدر احساس می‌کنند می‌توانند با ابزارهای دیجیتال ارتباط برقرار کنند، چقدر انگیزه دارند از آن‌ها استفاده کنند و چقدر در حین استفاده از این ابزارها احساس امنیت و کنترل دارند. هدف از این تحقیق اندازه‌گیری نگرانی‌های مردم درباره حریم خصوصی ابزارهای بهداشت دیجیتال بود.

تحصیلات مهم‌ترین عامل پس از زبان بود. افرادی که تحصیلات دبیرستان یا کمتری داشتند، به‌طور قابل‌توجهی نمرات پایین‌تری در هر سه حوزه مورد بررسی کسب کردند. همچنین، مراقبان لاتین‌تبار و سیاه‌پوست نیز در زمینه «احساس امنیت و کنترل» با ابزارهای دیجیتال نمرات بسیار کمتری داشتند. با این حال، مراقبان ساکن مناطق روستایی در زمینه حریم خصوصی نمرات بالاتری کسب کردند و انگیزه بیشتری برای استفاده از ابزارهای دیجیتال داشتند.

افراد بالای ۴۵ سال کمتر از ابزارهای دیجیتال استفاده می‌کردند و احساس امنیت و کنترل کمتری در حین استفاده از آن‌ها داشتند. با این حال، آن‌ها احساس می‌کردند که اگر بخواهند، می‌توانند با این ابزارها ارتباط برقرار کنند. بارداچ گفت: «دسترسی به این ابزارها بر جنبه‌های مختلفی تأثیر می‌گذارد، مانند درخواست تجدید دارو به صورت آنلاین، پیگیری تعداد قدم‌ها در روز یا کمک به یک کودک برای بازی کردن یک بازی درمانی برای ADHD.» او افزود: «ما باید به این فکر کنیم که چگونه می‌توانیم اطمینان حاصل کنیم که افراد می‌توانند به راحتی از این ابزارها استفاده کنند و اگر نمی‌توانند، چگونه می‌توانیم یک گزینه جایگزین ارائه دهیم.»