چگونه محیط خانه و محله بر کم‌تحرکی نوجوانان تأثیر می‌گذارد؟

توصیه‌های سازمان بهداشت جهانی درباره زمان نشسته برای جوانان

سازمان بهداشت جهانی توصیه می‌کند که جوانان نباید بیشتر از دو تا سه ساعت در روز زمان نشسته داشته باشند. با این حال، بر اساس یک مطالعه چندملیتی که در شماره ۲۹ نوامبر ۲۰۲۴ نشریه بین‌المللی تغذیه رفتاری و فعالیت بدنی منتشر شده است، نوجوانان در سراسر جهان به طور متوسط ۸ تا ۱۰ ساعت در روز را به فعالیت‌های نشسته مانند تماشای تلویزیون، استفاده از دستگاه‌های الکترونیکی، بازی‌های ویدیویی و سفر با وسایل نقلیه موتوری اختصاص می‌دهند.

یافته‌های نگران‌کننده مطالعه

مهم‌ترین یافته این مطالعه که به رهبری جیمز اف. سالیس، استاد برجسته در مدرسه بهداشت عمومی و علوم طول عمر هربرت ورتهایم در دانشگاه کالیفرنیا، سن دیگو، و همکارانش از ۱۴ کشور انجام شده است، نشان داد که تنها داشتن یک حساب کاربری شخصی در شبکه‌های اجتماعی با افزایش زمان نشسته در هر دو جنس مذکر و مؤنث مرتبط است. همچنین، استفاده از شبکه‌های اجتماعی با افزایش زمان گزارش‌شده روی صفحه نمایش نیز در ارتباط بوده است.

سالیس، که همچنین استاد پژوهشی در دانشگاه کاتولیک استرالیا است، گفت: “اگرچه نگرانی‌های زیادی درباره تأثیرات منفی شبکه‌های اجتماعی بر سلامت روان جوانان وجود دارد، این مطالعه یک مسیر را مستند می‌کند که شبکه‌های اجتماعی می‌توانند به سلامت جسمی نیز آسیب برسانند.” او افزود: “این یافته‌ها نگران‌کننده هستند، زیرا رفتارهای نشسته بیش از حد با مشکلات سلامتی مختلفی از جمله چاقی، دیابت و مسائل مربوط به سلامت روان مرتبط است.”

تحلیل داده‌ها و روش‌شناسی

محققان داده‌های شتاب‌سنجی ۳,۹۸۲ نوجوان در سنین ۱۱ تا ۱۹ سال و اندازه‌گیری‌های نظرسنجی رفتار نشسته ۶,۳۰۲ شرکت‌کننده در مطالعه نوجوانان شبکه بین‌المللی فعالیت بدنی و محیط زیست (IPEN) را تحلیل کردند. این مطالعه شامل ۱۵ کشور با تنوع جغرافیایی و فرهنگی در شش قاره بود.

تفاوت‌های قابل توجه در استفاده از دستگاه‌های الکترونیکی و رسانه‌های اجتماعی در نوجوانان

تعداد دستگاه‌های الکترونیکی در خانه، تعداد نوجوانانی که حساب‌های رسانه‌های اجتماعی شخصی دارند و قابلیت پیاده‌روی در محله‌ها در کشورهای مختلف تفاوت‌های معناداری داشت. به عنوان مثال، نوجوانان هندی به طور متوسط ۱.۲ دستگاه الکترونیکی در اتاق خواب و ۰.۵ دستگاه الکترونیکی شخصی داشتند، در حالی که این آمار در دانمارک به ترتیب ۴.۲ و ۲.۳ بود.

در هند و بنگلادش، کمتر از ۳۰٪ نوجوانان گزارش دادند که حساب رسانه اجتماعی شخصی دارند، در حالی که در کشورهای با وضعیت اقتصادی-اجتماعی بالاتر، این رقم بیش از ۹۰٪ بود. والدینی که درباره قابلیت پیاده‌روی گزارش دادند، استرالیا را به عنوان کشوری با دسترسی بالا به پارک‌ها معرفی کردند، در حالی که والدین نیجریه‌ای از عدم دسترسی خبر دادند و والدین در بنگلادش و هند از دسترسی ضعیف شکایت کردند.

نگرانی‌های ترافیکی در میان والدین در برزیل، مالزی، بنگلادش، هند و اسرائیل وجود داشت و نگرانی‌ها درباره جرم در سه کشور اول بسیار بالا بود. نوجوانانی که زمان کمتری را صرف استفاده از صفحه‌نمایش‌های تفریحی می‌کردند، در محله‌هایی با قابلیت پیاده‌روی زندگی می‌کردند و احساس بهتری نسبت به ایمنی در برابر ترافیک و جرم داشتند. دخترانی که در محله‌هایی طراحی شده برای حمایت از فعالیت بدنی زندگی می‌کردند، کمتر در معرض بی‌تحرکی بودند.

با وجود تفاوت‌های فرهنگی، محیط‌های ساخته شده و میزان زمان بی‌تحرکی، الگوهای ارتباطی به طور کلی در کشورهای مختلف مشابه بود. رنجیت موهان آنجانا، نویسنده اصلی این مطالعه و پزشک متخصص دیابت در مرکز تخصصی دیابت دکتر موهان و بنیاد تحقیقات دیابت مادراس در هند، گفت: “با هم، والدین، سیاست‌گذاران و شرکت‌های فناوری می‌توانند همکاری کنند تا دسترسی به صفحه‌نمایش‌ها را کاهش دهند، تعامل در رسانه‌های اجتماعی را محدود کنند و فعالیت بدنی بیشتری را ترویج دهند. به این ترتیب به نوجوانان کمک می‌کنند عادات سالم‌تری را توسعه دهند و خطر ابتلا به بیماری‌های مزمن را کاهش دهند.”

یافته‌های این مطالعه تأثیرات قابل توجهی بر سیاست‌های بهداشت عمومی دارد و نیاز به تحقیقات بیشتر در مورد علل و پیامدهای رفتار بی‌تحرکی در میان نوجوانان را برجسته می‌کند. کشورهای شرکت‌کننده در این مطالعه شامل: استرالیا، بنگلادش، بلژیک، برزیل، چین، جمهوری چک، دانمارک، هند، اسرائیل، مالزی، نیجریه، پرتغال، اسپانیا و ایالات متحده بودند.