چگونه سبک وابستگی اجتنابی را درمان کنیم، بر اساس نظر یک مربی روابط

تئوری پیوند و تأثیر آن بر روابط

تئوری پیوند نشان می‌دهد که الگوهای رابطه ما به‌طور قابل‌توجهی تحت تأثیر تعاملات اولیه‌مان با مراقبان‌مان قرار می‌گیرد. این تجربیات زودهنگام به‌طور ناخودآگاه زمینه‌ساز نحوه نزدیک شدن ما به صمیمیت می‌شوند و منجر به ایجاد سبک‌های پیوند امن، اضطرابی، اجتنابی یا ترسناک می‌شوند. به‌ویژه، سبک پیوند اجتنابی معمولاً با استقلال بیش از حد، اجتناب از درگیری و فاصله عاطفی مشخص می‌شود.

اگر شما دارای سبک پیوند اجتنابی هستید، تمایل دارید روابط ناامن را پرورش دهید که اجازه می‌دهد فاصله عاطفی حفظ شود. سطح نزدیکی لازم برای عمق بخشیدن به یک رابطه ممکن است بسیار زیاد به نظر برسد و باعث احساس محبوس شدن و فشار شود. با این حال، تغییر امکان‌پذیر است. بیایید به ریشه‌های سبک پیوند اجتنابی بپردازیم و راه‌هایی برای بهبود و غلبه بر چالش‌های آن در بزرگسالی را بررسی کنیم.

آنها هنوز پاسخ نمی‌دهند… آیا آنها اجتنابی هستند یا از شما خوششان نمی‌آید؟

شناسایی الگوهای خود برای شکست آنها

نوزادان با نیاز بیولوژیکی ذاتی برای پیوستن به مراقبان خود به دنیا می‌آیند. وابستگی به دیگران نه تنها توانایی ما را برای بقا در فرآیند تکامل افزایش می‌دهد، بلکه احساس امنیت و حفاظت نیز فراهم می‌کند. وقتی غمگین، ترسان یا در حال گریه هستیم، به‌طور طبیعی به سوی مراقبان خود با رفتارهای جستجوی نزدیکی کشیده می‌شویم تا اطمینان، آرامش، لمسی و زمان باکیفیت را به دست آوریم. پاسخ مراقبان به استرس آسیب‌پذیر ما، سبک پیوند ما را شکل می‌دهد.

وقتی مراقبان به‌طور مداوم پاسخگو هستند، این موضوع سبب ایجاد یک سبک پیوند امن می‌شود؛ جایی که ما باور می‌کنیم تحت مراقبت قرار خواهیم گرفت و می‌توانیم با اطمینان این اعتماد را به جهان گسترش دهیم.

اگر مراقبان اولیه ما به‌طور مداوم عاطفی در دسترس نباشند یا به نیازهای ما پاسخ ندهند، احساس خواهیم کرد که برای ارتباط فیزیکی و عاطفی به آنها نیاز نداریم و این منجر به کمبود اعتماد و اجتناب از دیگران می‌شود. فردی که دارای پیوند اجتنابی است، بنابراین، یاد می‌گیرد که چگونه خود را اداره کند و رفتارهای جستجوی نزدیکی خود را غیرفعال کند که منجر به بی‌تفاوتی، بیگانگی و وابستگی به خود می‌شود.

به‌عنوان یک فرد اجتنابی در روابط، شما مشکلی با تنها بودن ندارید. ممکن است خواهان عشق باشید، اما از نزدیکی به دیگران می‌ترسید و بنابراین پیش از آنکه از شما رها شوند، آنها را رها می‌کنید. ممکن است اعتقاد عمیق و نادرستی داشته باشید که آسیب‌دیده و معیوب هستید، زیرا ممکن است نسبت به تجارب دوران کودکی‌تان احساس قابل‌اعتماد بودن نداشته باشید. با گذشت زمان، ممکن است خود را از دیگران دور کنید و بر توسعه حس قوی از خود تمرکز کنید. در نتیجه، ممکن است اهمیت روابط را نادیده بگیرید تا از ترس‌های فاصله عاطفی فرار کنید و به‌طور پیشگیرانه از طرد شدن جلوگیری کنید. خبر خوب این است که اجتناب شما بخش اساسی از وجود شما نیست، بلکه یک روش است که می‌تواند بازسازی و تجزیه شود تا به شما در ارتباطات سالم‌تر و شادتر کمک کند.

پس از شناسایی تمایلات اجتنابی خود، می‌توانید با فراهم کردن فرصتی برای دیگران تا به شما کمک کنند، اعتماد را تمرین کنید و با باز کردن خود به دیگران، آسیب‌پذیری را عمیق‌تر کنید. با گذشت زمان، می‌توانید با ملاقات و به اشتراک‌گذاری نیازها بدون احساس فشار یا عدم تعادل، راحت‌تر شوید. به‌تدریج، می‌توانید یاد بگیرید که چگونه از رفتارهای اجتنابی عادت‌شده خود که از کودکی توسعه یافته‌اند، آزاد شوید.

در صمیمیت احساس امنیت کنید

به‌عنوان یک فرد اجتنابی در یک رابطه، شما احتمالاً به‌عنوان فردی خودمختار، مطمئن، محکم و راحت به نظر می‌رسید. شما می‌دانید که کی هستید، چه چیزی را دوست دارید و می‌توانید خودکفا باشید چون ترجیح می‌دهید مشکلات خود را حل کنید.

از آنجا که به اشتراک‌گذاری احساسات و افکار با دیگران دشوار است (به دلیل ترس از کنترل شدن، رها شدن یا عدم تمایل به تکیه به دیگران)، ممکن است لازم باشد برای حفظ تعهد به‌طور آگاهانه تلاش کنید، زیرا واکنش شما کشیده شدن به دور است که ممکن است منجر به تاریخچه‌ای از روابط سطحی و کوتاه‌مدت به جای تعهدات عاطفی عمیق و بلندمدت شود.

به‌عنوان مثال، شما چند ماه با کسی بوده‌اید و آنها می‌خواهند رابطه را تعریف کنند. شما ممکن است واقعاً به آنها علاقه‌مند باشید اما هنوز احساس شدیدی برای دور کردن آنها داشته باشید که منجر به آسیب و سردرگمی در شریک شما می‌شود.

برخی از ترفندهای دوری شامل این موارد هستند:

تمرکز بر روی نقص‌ها و تفاوت‌های کوچک به‌عنوان توجیهی برای عدم نزدیکی به شریک خود و خراب کردن ارتباط در حال نمو. در این حالت، بر روی موارد بی‌اهمیت و کارآمد تأکید می‌شود و به نقاط مشترک پرارزش و جنبه‌های مثبت آنها توجه نمی‌شود.
فشردن نیازها و عدم به اشتراک‌گذاری آنچه در رابطه نیاز دارید، زیرا نمی‌خواهید به شریک خود وابسته شوید یا به آنها اعتماد ندارید. در پی این موضوع، ممکن است مرزهای بسیار قوی ایجاد کنید که مانع از فروکش کردن دیوارهای شما شوند.
احساس برتری در روابط چون از نمایش احساسات بزرگ می‌گذرید و مشکلات را نادیده می‌گیرید. زیرا به‌طور غیرقابل تغییر تحت تأثیر قرار نمی‌گیرید، احساس کنترل می‌کنید و فکر می‌کنید که چه اتفاقی بیفتد، شما خوب خواهید بود.
مقایسه شریک خود با معیارهای غیرواقعی بر اساس تصوری که در ذهن دارید از آنچه عشق به نظر می‌رسد. وقتی آنها نتوانند به این معیارها برسند یا اشتباهی مرتکب شوند، نسبت به موفقیت بلندمدت رابطه تردید پیدا می‌کنید و به فکر دیگران می‌افتید.
دوری جستن زمانی که روابط افزایش می‌یابد، یعنی زمانی که درگیری و احساسات عمیق‌تر ابراز می‌شوند. چون نمی‌خواهید آسیب‌پذیر باشید، ممکن است آسیب‌پذیری آنها را به‌عنوان نیاز، خفه‌کننده، تحریک‌آمیز، وابسته یا شدید ارزیابی کنید.
نگه‌داشتن مکالمات در سطحی برای جلوگیری از ارتباطات زیاد، برنامه‌ریزی برای آینده و وارد شدن به عمق عاطفی. از آنجا که شما درباره اینکه چه چیزی برای یکدیگر معنی دارد باز نمی‌شوید، آنها را در فاصله نگه می‌دارید.

بهبودی زمانی رخ می‌دهد که شما این غریزه‌های قدیمی را نادیده گرفته و به روش‌های متفاوت از آنچه قبلاً انجام داده‌اید، عمل کنید. می‌توانید انتخاب کنید که درباره ترس‌ها، ناامنی‌ها و نیازهای خود صحبت کنید و ظرفیت تحمل خود را برای پیوند افزایش دهید تا بتوانید زمانی که ارتباط گسترش می‌یابد، حاضر باشید. با گذشت زمان، احساس نخواهید کرد که باید عاطفی عقب‌نشینی کنید، وقتی که می‌توانید از نزدیکی احساس امنیت کنید، مرزهای خود را بیان کنید و از آنها پاسداری کنید و نیازهای خود را مطرح کنید و آنها برآورده شوند.

این به این شکل است که بگویید: “من به‌دلیل اینکه چه چیزی داریم ارزش قائل هستم و می‌خواهم صادقانه درباره احساساتم صحبت کنم. وقتی شما خواهان بیشتری می‌شوید، من تمایل دارم از شما دور شوم. روی این بخش از خودم کار می‌کنم و به حمایت شما نیاز دارم. آیا می‌توانیم درباره این موضوع صحبت کنیم، آرام پیش برویم و به یکدیگر سر بزنیم تا بفهمیم چه احساسی داریم؟ گفتن همه اینها برای من سخت است، بنابراین از صبوری شما قدردانی می‌کنم.”

مسیر پیش رو برای روابط امن

افراد اجتنابی معمولاً به افراد اضطرابی جذب می‌شوند، زیرا این سبک‌ها تمایل دارند که با یکدیگر بازی‌های عاطفی کنند به جای اینکه به عنوان خود واقعی‌شان قرار ملاقات بگذارند. در نگاه اول، این جاذبه ناشی از ویژگی‌های مکملی است که هر فرد دارد:

فرد اجتنابی جذب آسیب‌پذیری، عمق و در دسترس بودن فرد اضطرابی می‌شود که آنها را با احساسات فوری و ضروری ارتباطی که معمولاً خود را از آنها دور نگه می‌دارند، مرتبط می‌کند.
فرد اضطرابی جذب استقلال و خودکفایی فرد اجتنابی می‌شود که به خواسته شخصی آنها برای خودمختاری اتصال دارد.

در حالی که این دینامیک می‌تواند فرصتی برای رشد فراهم کند، اما رقابت در پیوندهای ناامن می‌تواند برای حفظ یک رابطه سالم چالش‌برانگیز باشد مگر اینکه خودآگاهی و ارتباط آنها به‌طرز فوق‌العاده‌ای قوی باشد.

بهبودی یک سبک پیوند ناامن —اجتنابی، اضطرابی یا ترسناک— نیازمند “کسب” یک سبک پیوند امن است. همان‌طور که در ستون قبلی درباره بهبودی سبک پیوند اضطرابی ذکر کردم، این امر از طریق تجربیات عاطفی اصلاحی انجام می‌شود که از طریق کار درونی، تفکر، درمان، مربیگری و روابط پیش می‌آید.

در حالی که خوب است که یک شریک با پیوند امن پیدا کنید که می‌تواند به عنوان یک پناهگاه امن عمل کند، اما مهم است که این مهارت‌ها را نیز پرورش دهید. هدف دستیابی به تعادل به جای اینکه یک شریک نشانه‌های جا نماندن را پر کند، برای یافتن یک رابطه رضایت‌بخش با فردی است که شما را تکمیل می‌کند، نه اینکه شما را کامل کند.

کلیدهای مهم برای کار بر روی خود

به احساسات خود توجه کنید:
یاد بگیرید که چگونه با ناراحتی نشستن در احساسات خود به کمک تکنیک‌هایی مانند تنفس، ذهن‌آگاهی، نوشتن و زمین‌گیری. این همچنین می‌تواند شامل دریافت کمک از یک درمانگر و توسعه یک روال خودمراقبتی باشد که به شما امکان می‌دهد با دنیای داخلی خود ارتباط برقرار کنید. با افزایش هوش عاطفی، آگاهی و ظرفیت خود، می‌توانید عشق بی‌قید و شرط به خود را بپذیرید و احساس شرم را کاهش دهید.
تمرین همدردی با خود:
پس از اینکه شناسایی کردید که رفتارهای اجتنابی شما چگونه ابراز می‌شود، به خود اجازه دهید از مهربانی، مراقبت و درک برخوردار شوید وقتی که داستان‌های قدیمی به‌وجود می‌آیند. تغییر رفتارهای ریشه‌ای زمان می‌برد، بنابراین پذیرش اینکه داشتن احساسات در این حین که در حال یادگیری برای پیدا کردن یک واکنش متفاوت و امن هستید، هیچ اشکالی ندارد.
افکار و احساسات خود را ابراز کنید:
اغلب، تمایل به پنهان کردن احساسات خود و unpack زیربنای آنها به تنهایی وجود دارد. مهم است که احساسات خود را درک کنید و سپس زمانی که آماده‌اید، افکار خود را با شریک‌تان به اشتراک بگذارید. مهم است که به شریک‌تان بگویید که این یک رد نیست بلکه شما به زمان نیاز دارید تا به آسیب‌پذیری خود دست یابید. با پیشرفت صمیمیت، حتماً گفت‌وگوهای در حال جاری را داشته باشید.
تمایل به تنهایی خود را بپذیرید:
الگوهای اجتنابی شما مانند استقلال و خودکار بودن می‌توانند بخشی زیبا از شخصیت شما باشند – در صورتی که تعادل آنها برقرار شود. ممکن است خوابگاه باشد که از میزان زمان تنهایی که نیاز دارید آگاه باشید، که باعث می‌شود خواستار آن بیشتر شوید. برای احترام به نیاز خود به استقلال، به‌طور فعال درباره اینکه این چه شکلی است با شریک‌تان صحبت کنید.
در روابط متعهد باشید:
شاید در گذشته فکر می‌کردید که متعهد شدن به یک شریک، آزادی شما را مورد تهدید قرار می‌دهد. این لزوماً نمی‌بایست این‌گونه باشد. با ارتباط شفاف، می‌توانید با شریک‌تان همکاری کنید تا یک رابطه مبتنی بر عشق ایجاد کنید که در آن تمایل شما به فضا و امنیت پذیرفته شده باشد. با نزدیک شدن به این حقیقت، می‌توانید حس راحت‌تری برای ماندن و تلاش برای یک رابطه به‌دست آورید به جای اینکه دائماً به دنبال راهی برای خروج باشید.
یک سیستم حمایتی داشته باشید:
یک شریک می‌تواند منبع خارق‌العاده‌ای برای کسب یک سبک پیوند امن باشد، اما یادگیری نحوه اعتماد و عشق به دیگران نیاز به حمایت اجتماعی دارد. این از طریق به اشتراک‌گذاری آزادانه ترس‌ها، ناامنی‌ها و نیازهای‌تان شروع می‌شود. با یک جامعه قابل اعتماد تماس بگیرید که می‌توانید از آنها کمک بگیرید. یک دایره حمایتی می‌تواند به شما در بررسی احساسات‌تان، درک اهمیت متقابل نیازهای دیگران، توسعه پاسخ‌های عاطفی سالم‌تر و یادگیری اعتماد و وابسته شدن به دیگران کمک‌کند.

نکته‌ای برای یادآوری

با قبول خود به عنوان فردی شایسته عشق و درک اینکه شما مستحق احساس نزدیکی به دیگران هستید، می‌توانید داستانی منسجم ایجاد کنید که با اضطراب و ترس در هم نآمیخته باشد. شما می‌توانید محدودیت‌های تجربیات گذشته‌تان را فراتر بگذارید و از قرار گرفتن در روابط عمیق و معنادار لذت ببرید.