مزایای سرخ‌کردن با هوای داغ در کاهش آلودگی هوای داخلی

مطالعه‌ای جدید نشان داده است که سرخ‌کن‌های هوایی تنها بخشی کوچک از آلودگی هوای داخلی را نسبت به سایر روش‌های پخت و پز، مانند سرخ‌کردن در تابه و سرخ‌کردن عمیق، تولید می‌کنند. پخت و پز یکی از منابع اصلی آلودگی هوای داخلی محسوب می‌شود و در حالی که تحقیقات زیادی در مورد کارایی انرژی سرخ‌کردن با هوا انجام شده، اطلاعات کمتری در مورد مزایای زیست‌محیطی آن وجود دارد.

اکثر افراد بیش از 80 درصد از زمان خود را در داخل خانه می‌گذرانند، بنابراین تأثیرات آلودگی‌های داخلی که شامل طیف وسیعی از علائم حاد و بیماری‌های مزمن مانند بیماری‌های قلبی، عصبی و تنفسی هستند، به یک نگرانی جدی برای سلامت تبدیل می‌شود.

نمایی از یک آشپزخانه مدرن با حضور سرخ‌کن هوایی، مواد غذایی و نور طبیعی.
سرخ‌کن هوایی به عنوان یک روش پخت سالم در آشپزخانه.

این پژوهشگران که در دانشکده جغرافیا، زمین و علوم محیطی دانشگاه بیرمنگام فعالیت می‌کنند، از یک آشپزخانه تحقیقاتی در محوطه دانشگاه استفاده کردند تا فاصله بین آزمایش‌های آزمایشگاهی در اتاقک‌ها، که آلودگی ناشی از روش‌های مختلف پخت و پز را اندازه‌گیری می‌کنند، و آزمایش‌های کمتر کنترل‌شده در آشپزخانه‌های خانگی را پر کنند. نتایج این تحقیق در نشریه Indoor Air منتشر شده است.

در این آزمایش‌ها، پژوهشگران سینه مرغ را با پنج روش مختلف پخت و پز تهیه کردند: سرخ‌کردن در تابه، سرخ‌کردن با حرارت بالا، سرخ‌کردن عمیق، جوشاندن و سرخ‌کردن با هوای داغ، در یک آشپزخانه تحقیقاتی به‌خوبی کنترل‌شده. آن‌ها سطح ذرات معلق و ترکیبات آلی فرار (VOCs) تولید شده توسط هر روش را اندازه‌گیری کردند.

📢 اگر عاشق علم هستید و نمی‌خواهید هیچ مقاله‌ای را از دست بدهید…

به کانال تلگرام ما بپیوندید! تمامی مقالات جدید روزانه در آنجا منتشر می‌شوند.

📲 عضویت در کانال تلگرام
پاپ‌آپ اطلاعیه با اسکرول

برای ذرات معلق، تیم تحقیقاتی غلظت‌های اوج را به میکروگرم در متر مکعب هوا اندازه‌گیری کرد. برای سرخ‌کردن در تابه، غلظت اوج 92.9 میکروگرم در متر مکعب بود؛ برای سرخ‌کردن با حرارت بالا 26.7، برای سرخ‌کردن عمیق 7.7، برای جوشاندن 0.7 و برای سرخ‌کردن با هوای داغ 0.6 میکروگرم در متر مکعب ثبت شد. برای ترکیبات آلی فرار، نتایج به صورت «قسمت در میلیارد» یا ppb اندازه‌گیری شد.

نمودار مقایسه‌ای سطح آلودگی ناشی از روش‌های مختلف پخت و پز در یک آشپزخانه.
مقایسه سطوح آلودگی ناشی از روش‌های مختلف پخت و پز.

سطوح آلودگی در روش‌های مختلف پخت و پز

سطوح نسبی آلودگی در روش‌های مختلف پخت و پز مشابه سطوح انتشار ذرات معلق بود. در این مطالعه، سرخ کردن در تابه با ۲۶۰ ppb از ترکیبات آلی فرار (VOCs) ثبت شد؛ سرخ کردن عمیق ۲۳۰ ppb، سرخ کردن سریع ۱۱۰ ppb، جوشاندن ۳۰ ppb و سرخ کردن با هوای داغ ۲۰ ppb. محققان همچنین VOCهای خاصی را که در طول فعالیت‌های پخت و پز به شدت منتشر می‌شوند، شناسایی و اندازه‌گیری کرده‌اند.

پروفسور کریستین پفرانگ، نویسنده اصلی این تحقیق، گفت: «عوامل متعددی وجود دارد که بر سطوح آلودگی ناشی از پخت و پز تأثیر می‌گذارد، از جمله روش استفاده شده، مقدار روغن مصرفی و دمای اجاق.» او افزود: «با این حال، آنچه که با اطمینان می‌توان گفت این است که بهبود تهویه در آشپزخانه‌ها، با باز کردن پنجره‌ها یا استفاده از فن‌های استخراج، به پراکنده شدن ذرات آلوده کمک کرده و خطر قرارگیری فرد را کاهش می‌دهد.»

محقق در آزمایشگاه در حال اندازه‌گیری کیفیت هوا و سطح آلودگی ناشی از پخت و پز.
تحقیقات در مورد تأثیرات پخت و پز بر کیفیت هوای داخلی.

اندازه‌گیری آلودگی پس از پخت و پز

محققان به اندازه‌گیری آلودگی پس از اتمام فرآیند پخت و پز برای هر دو نوع ذرات معلق و VOCها ادامه دادند. آن‌ها سطوح آلودگی به مراتب بالاتری را در آشپزخانه برای بیش از یک ساعت پس از پخت غذا ثبت کردند، در حالی که فرآیند پخت تنها حدود ۱۰ دقیقه طول کشیده بود. پروفسور پفرانگ اضافه کرد: «همچنین بسیار مهم است که درک کنیم ذرات برای مدت زمان قابل توجهی پس از اتمام پخت و پز در هوا باقی می‌مانند. بنابراین، ادامه تهویه یا روشن نگه‌داشتن فن‌های استخراج برای مدت زمان بیشتری به جلوگیری از تجمع این آلودگی‌های داخلی کمک می‌کند و خطر انتقال و توزیع آلاینده‌ها در سراسر خانه را با افزایش قرارگیری فرد کاهش می‌دهد.»

مقاله های شبیه به این مقاله

بیشتر بخوانید

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *