مشکلات جدی برای گیمرها با شروع زودهنگام بازی!

تحقیقی درباره تأثیر سن شروع بازی‌های ویدیویی بر مشکلات اعتیاد

افرادی که از سنین پایین مدرسه به بازی‌های ویدیویی روی آورده‌اند، نسبت به کسانی که چند سال بعد شروع به بازی کردند، سریع‌تر دچار مشکلات بازی می‌شوند. این موضوع در یک مطالعه توسط دانشگاه گوتنبرگ سوئد نشان داده شده است. نویسنده اصلی این مطالعه، آنیکا هوفستد، دانشجوی دکتری در آکادمی سالگرنکا دانشگاه گوتنبرگ، روانشناس و سرپرست کلینیک اختلالات قمار و سلامت صفحه نمایش در بیمارستان دانشگاه سالگرنکا است که این مطالعه در آنجا انجام شده است.

آنجیکا هوفستد می‌گوید: “ما نمی‌توانیم به‌طور قطع بگوییم که شروع زودهنگام بازی به اعتیاد سریع‌تر منجر می‌شود، اما ممکن است این موضوع مرتبط باشد. اینکه کسانی که در سنین پایین‌تر بازی کردن را شروع کرده‌اند، سریع‌تر دچار مشکلات شدند، می‌تواند نتیجه این باشد که جوانان امروزی به بازی‌های دیگری دسترسی دارند که سریع‌تر به وابستگی منجر می‌شود. نتایج ما نیاز به اقدامات پیشگیرانه را تأکید می‌کند.”

نتایج این مطالعه با تحقیقات قبلی همخوانی دارد که نشان می‌دهد شروع زودهنگام بازی یک عامل خطر برای توسعه اختلالات شدیدتر بازی است. نتایج این تحقیق در نشریه Frontiers in Psychiatry منتشر شده است.

تحقیق شامل چه کسانی بود؟

این مطالعه شامل ۶۹ بیمار با سنین ۱۵ تا ۵۶ سال بود که معیارهای اختلال بازی را داشتند. تنها سه نفر از شرکت‌کنندگان زن بودند. بیماران به دو گروه با اندازه‌های برابر تقسیم شدند: یک گروه جوان‌تر تا ۲۵ سال و گروه دیگر بزرگ‌تر از ۲۶ سال. داده‌ها از طریق مصاحبه‌های ساختاریافته و پرسشنامه‌ها جمع‌آوری شد.

تحقیقات درباره اختلال بازی‌های ویدئویی

گروه جوان‌تر در سنین شش تا هفت سالگی شروع به بازی‌های ویدئویی کردند و تا زمانی که به طور متوسط به سن ۱۴ سالگی رسیدند، مشکلاتی را تجربه کردند. در مقابل، گروه بزرگ‌تر تا حدود سن ده سالگی به بازی کردن نپرداختند و تنها در سن متوسط ۲۱ سالگی بود که مشکلات واضحی را نشان دادند.

مراحل مختلف زندگی

آنا سودرپالم گورد، استاد مشارک در آکادمی سالگرنکا، دانشگاه گوتنبرگ و مدیر تحقیقات در بخش اعتیاد و وابستگی بیمارستان دانشگاه سالگرنکا، نویسنده ارشد این مطالعه است. او می‌گوید: «به طور فزاینده‌ای افراد در تمام سنین به بازی‌های دیجیتال روی می‌آورند. بازی‌های ویدئویی لزوماً بد نیستند، اما ما به اطلاعات بیشتری درباره چگونگی توسعه اختلال بازی در مراحل مختلف زندگی نیاز داریم. یافته‌های ما سوالات مهمی را برای جامعه و والدین مطرح می‌کند. ممکن است بهتر باشد چند سالی صبر کنیم قبل از اینکه به یک کودک کنسول بازی بدهیم.»

درباره اختلال بازی

شخصی که دچار اختلال بازی است، تمایل غیرقابل کنترلی به بازی‌های کامپیوتری، ویدئویی یا موبایلی دارد. برای تشخیص اختلال بازی، مشکلات باید برای مدتی وجود داشته باشند و بازی کردن باید به وضوح تأثیرات منفی بر روابط و جنبه‌های دیگر زندگی داشته باشد. از سال ۲۰۱۸، سازمان بهداشت جهانی (WHO) اختلال بازی را به عنوان یک بیماری طبقه‌بندی کرده است.

درمان‌هایی که بیشتر مورد حمایت تحقیقات قرار دارند، شامل درمان شناختی-رفتاری (CBT) هستند که همچنین نوع درمانی است که در کلینیک بیمارستان دانشگاه سالگرنکا توسعه یافته و ارائه می‌شود.