زود شروع کردن بازی = اعتیاد؟ 😱 هشدار محققان سوئدی به والدین

یه نگاه به اثر سن شروع بازی‌های کامپیوتری و دردسرهای اعتیاد

ظاهراً اونایی که از بچگی، یعنی همون سالای مدرسه، پاشون به دنیای بازی‌های کامپیوتری باز شده، زودتر از بقیه با مشکل اعتیاد به بازی دست و پنجه نرم می‌کنن. این یه نتیجه‌گیری از یه پژوهش توی دانشگاه گوتنبرگ سوئد بوده. سرپرست اصلی این تحقیق، خانم آنیکا هوفستد هستن، که دانشجوی دکتری تو آکادمی سالگرنکا، از زیرمجموعه‌های دانشگاه گوتنبرگ هستن. ایشون روانشناس هم هستن و مسئولیت اداره‌ی کلینیک اختلالات قمار و سلامت صفحه‌نمایش تو بیمارستان دانشگاه سالگرنکا رو دارن، که این پژوهش هم اونجا انجام شده.

خانم هوفستد می‌گن: “نمی‌شه با قاطعیت گفت که زود شروع کردن بازی حتماً به اعتیاد سریع‌تر می‌کشه، ولی احتمالاً یه ربطی هست. این‌که کسایی که سن‌شون کمتر بوده و بازی رو شروع کردن، زودتر به مشکل خوردن، شاید به این خاطر باشه که جوونا الان دسترسی به بازی‌های دیگه‌ای دارن که راحت‌تر به اعتیاد می‌کشه. نتایج ما اهمیت اقدامات پیشگیرانه رو نشون می‌ده.”

نتایج این تحقیق با کارهای قبلی هم‌خوانی داره، یعنی شروع بازی تو سن کم، یه عامل خطر برای پیشرفت اختلالات جدی‌تر بازیه. این تحقیق تو مجله‌ی Frontiers in Psychiatry چاپ شده.

این تحقیق رو کی‌ها انجام دادن؟

توی این تحقیق، 69 نفر شرکت داشتن که سن‌شون بین 15 تا 56 سال بود و معیارهای اختلال بازی رو داشتن. فقط سه نفر از شرکت‌کننده‌ها خانم بودن. بیمارا رو به دو گروه تقسیم کردن، تقریباً مساوی: یه گروه جوون‌تر، تا 25 سال و یه گروه دیگه که سنشون بیشتر از 26 سال بود. اطلاعات از طریق مصاحبه‌های ساختارمند و پرسشنامه‌ها جمع‌آوری شد.

نگاهی به تحقیقات در مورد اختلال بازی‌های کامپیوتری

گروه جوون‌تر، حدود شش یا هفت سالگی بازی رو شروع کرده بودن و تقریباً تا 14 سالگی به مشکل خوردن. اما گروه بزرگ‌تر، تا حدود ده سالگی بازی نمی‌کردن، و تازه تو سن 21 سالگی بود که مشکلاتشون جدی شد.

مراحل مختلف زندگی

خانم آنا سودرپالم گورد، یه استاد همکار تو آکادمی سالگرنکا، دانشگاه گوتنبرگ، و مدیر تحقیقات تو بخش اعتیاد و وابستگی بیمارستان دانشگاه سالگرنکا هستن. ایشون نویسنده‌ی ارشد این تحقیقه. ایشون می‌گن: “هر روز تعداد بیشتری از مردم تو سن‌های مختلف به بازی‌های دیجیتال روی می‌آرن. بازی‌های کامپیوتری لزوماً بد نیستن، ولی ما نیاز داریم بیشتر بدونیم که چطور اختلال بازی تو مراحل مختلف زندگی پیشرفت می‌کنه. یافته‌های ما سؤالای مهمی رو برای جامعه و پدر و مادرا پیش میاره. شاید بهتر باشه صبر کنیم و بعد از چند سال به بچه‌مون کنسول بازی بدیم.”

درباره‌ی اختلال بازی

کسی که اختلال بازی داره، یه میل غیرقابل کنترل به بازی‌های کامپیوتری، ویدئویی یا موبایلی داره. برای این‌که بشه گفت طرف اختلال بازی داره، این مشکلات باید یه مدتی طول بکشه و بازی کردن به طور واضح روی رابطه‌ها و بقیه‌ی جنبه‌های زندگی تأثیر منفی گذاشته باشه. از سال 2018، سازمان بهداشت جهانی (WHO) اختلال بازی رو به عنوان یه بیماری طبقه‌بندی کرده.

درمان‌هایی که بیشتر مورد تأیید تحقیقات هستن، شامل درمان شناختی-رفتاری (CBT) هستن. این نوع درمان همون درمانیه که تو کلینیک بیمارستان دانشگاه سالگرنکا توسعه داده شده و ارائه می‌شه.