مشکلات شناختی جدی‌تر: پیامدهای آزار کودکی

تحقیقات جدید درباره تأثیر سوءرفتار در کودکی بر توانایی‌های شناختی

تحقیقات جدیدی که توسط مؤسسه روانپزشکی، روانشناسی و علوم اعصاب (IoPPN) در کالج کینگ لندن و دانشگاه شهر نیویورک انجام شده است، نشان می‌دهد که مشکلات شناختی مرتبط با سوءرفتار در کودکی، به ویژه غفلت، در مطالعات قبلی به شدت نادیده گرفته شده‌اند. این تحقیق که در مجله Lancet Psychiatry منتشر شده، بیان می‌کند که وابستگی بیش از حد به گزارش‌های خوداظهاری گذشته‌نگر از سوءرفتار در تحقیقات، منجر به ایجاد یک پایگاه شواهد مغرضانه شده که چالش‌های پیش روی کودکان و نوجوانان با سابقه مستند سوءرفتار را نادیده می‌گیرد.

روش‌شناسی تحقیق

در این مطالعه، محققان به بررسی ارتباطات بین مواجهه مستند به سوءرفتار کودکی در دادگاه و یادآوری بزرگسالی از سوءرفتار کودکی در همان افراد پرداختند. تعداد ۱۱۷۹ شرکت‌کننده از یک گروه در حال پیگیری در ایالات متحده شناسایی شدند. تمامی شرکت‌کنندگان تحت آزمایش‌های مختلفی قرار گرفتند تا توانایی‌های شناختی آن‌ها در زندگی بزرگسالی ارزیابی شود.

یافته‌های تحقیق

محققان دریافتند که شرکت‌کنندگانی که سوابق رسمی از سوءرفتار در کودکی داشتند، به طور متوسط، در اکثر آزمایش‌های انجام شده نسبت به افرادی که سوابقی نداشتند، دچار نقص‌های شناختی بودند. در مقابل، شرکت‌کنندگانی که به صورت گذشته‌نگر سوءرفتار را گزارش کردند، در مقایسه با افرادی که گزارشی نداشتند، نقصی نشان ندادند. محققان همچنین اشاره کردند که این یافته‌ها در انواع مختلف سوءرفتار یکسان نبودند.

این نتایج می‌تواند به درک بهتر تأثیرات سوءرفتار در کودکی بر روی توانایی‌های شناختی کمک کند و نیاز به رویکردهای جدید در تحقیقات آینده را نشان دهد.

تأثیر بی‌توجهی بر توانایی‌های شناختی

شرکت‌کنندگانی که تجربیات مستند از بی‌توجهی داشتند، نشان‌دهنده نقص‌های شناختی بودند، اما افرادی که تجربیات مستند از سوءاستفاده‌های جسمی و جنسی داشته‌اند، چنین نقص‌هایی را نشان ندادند. آندره دانیسه، استاد روانپزشکی کودک و نوجوان در دانشگاه کینگز و یکی از نویسندگان این مطالعه، گفت: «در حالی که برخی استثنائات مهم وجود دارد، بیشتر تحقیقات در این زمینه به گزارش‌های گذشته‌نگر از سوءاستفاده‌های دوران کودکی در شرکت‌کنندگان بزرگسال تکیه کرده‌اند. مطالعه ما نشان داده است که این تکیه بر گزارش‌های گذشته‌نگر احتمالاً باعث شده است که محققان و پزشکان میزان نقص‌های شناختی افراد با موارد مستند سوءاستفاده، به‌ویژه بی‌توجهی، را دست کم بگیرند.»

او افزود: «مطالعه ما بر اهمیت شناسایی جوانانی که بی‌توجهی را تجربه کرده‌اند تأکید می‌کند تا بتوان حمایت‌های لازم را فراهم کرد، به عنوان مثال، برای کاهش عواقب منفی در آموزش و اشتغال.»

تحقیقات بیشتری برای درک این موضوع که چرا افرادی با تاریخچه مستند از بی‌توجهی نقص‌های شناختی دارند، مورد نیاز است. محققان مشکوک هستند که این ممکن است به دلیل کمبود تحریک در دوران کودکی، انتقال چالش‌های شناختی در خانواده، یا نقش تجربیات دیگری باشد که معمولاً با بی‌توجهی همراه است، مانند فقر خانوادگی. تفکیک مکانیسم‌های زیرساختی ارتباطات مشاهده‌شده می‌تواند بینش‌های مفیدی برای توسعه مداخلات مؤثر فراهم کند.

این تحقیق با حمایت مالی از سوی مؤسسه ملی عدالت، مؤسسه ملی بهداشت روان، مؤسسه ملی بهداشت و توسعه کودک یونس کندی شریور و مؤسسه ملی سالمندی انجام شده است.