شغل منعطف = روان سالم‌تر؟ پژوهش جدید، راز سلامت کارمندان را فاش کرد!

تازه‌ترین پژوهش‌ها: سیاست‌های کاریِ منعطف و پایدار، به بهبود سلامت روان کمک می‌کنند

یک مطالعه‌ی سراسریِ جدید نشون می‌ده، اون دسته از سیاست‌های کاری که به کارمندان آرامش خاطر و انعطاف‌پذیری میدن، در بهبود کلیِ سلامت روان شون مؤثر بوده و اونها رو تشویق می‌کنه که در صورت نیاز، به خدمات بهداشتی مراجعه کنن. اشتغال به عنوان یکی از عوامل سرنوشت‌ساز در سلامت شناخته میشه و جنبه‌های مختلفِ یه شغل می‌تونن روی سلامت روان، تأثیر مثبت یا منفی بذارن. به ویژه انعطاف‌پذیری در شغل و امنیت شغلی، دو تا از عوامل اصلی هستن که روی سلامت روانِ کارمندان در ایالات متحده، تاثیر می‌ذارن. نتیجه‌ی این تحقیقات، توی یه مطالعه‌ی جدید منتشر شده که توسط پژوهشگرانِ دانشکده‌ی بهداشت عمومی دانشگاه بوستون (BUSPH) رهبری شده.

این مطالعه که توی نشریه‌ی JAMA Network Open منتشر شده، نشون میده که بزرگسالانی که در شغلشون انعطاف‌پذیریِ بیشتری دارن و از امنیت شغلی بالاتری برخوردارن، کمتر دچار اختلالات روانی جدی یا اضطراب میشن. همچنین، این افراد توی یه بازه‌ی زمانیِ مشخص، روزهای کمتری رو به خاطر احساس بیماری، سرِ کارشون حاضر شدن. با اینکه مطالعاتِ قبلی، رابطه‌ی بین پایداری شغل و انعطاف‌پذیری رو با سلامت روان بررسی کردن، اما این مطالعه اولین تحلیل سراسری و نماینده از این ویژگی‌های شغلی و تأثیراتشون بر سلامت روان کارمندان، غیبت‌های غیرموجه و استفاده از خدمات بهداشت روانیه.

این یافته‌ها نشون میده که سیاست‌گذاری‌های کاری که روی انعطاف‌پذیری و امنیت شغلی تمرکز دارن، می‌تونن به ایجاد محیط‌های کاریِ سالم‌تری منجر بشن که استرس رو کاهش می‌ده و بهبود کلیِ سلامت کارمندان رو در پی داره. دکتر مونیکا وانگ، نویسنده‌ی اصلی این مقاله و استاد علوم بهداشت جامعه در BUSPH میگه: «خیلی مهمه که یادمون باشه که همه‌گیریِ کرونا (COVID-19)، نابرابری‌های موجود در سلامت روان رو تشدید کرد و امنیت شغلی رو به خطر انداخت، که مخصوصاً روی افرادی که توی مشاغل با دستمزدهای پایین کار می‌کنن، کارگران خط مقدم و جوامعِ حاشیه‌ای، تأثیر گذاشته.» اون ادامه میده: «با توجه به این شرایط، درک این موضوع که چطور طراحیِ شغل و نحوه‌ی کار کردن روی سلامت روان تاثیر می‌ذاره، داره هر روز ضروری‌تر میشه، چون محیط‌های کاری دارن دنبال راه‌هایی برای تطبیق دادن خودشون با تغییرات توی هنجارهای کاری هستن.»

دکتر وانگ و همکارهاش از BUSPH، دانشکده‌ی بهداشت عمومی هاروارد تی. اچ. چان، دانشگاه براون و دانشگاه آرکانزاس برای علوم پزشکی، توی این تحقیق از داده‌های بیش از 18،000 بزرگسال آمریکاییِ بالای 18 سال که توی نظرسنجی ملی سلامت سال 2021 شرکت کرده بودن، استفاده کردن. این نظرسنجی، یکی از بزرگ‌ترین نظرسنجی‌های ملیِ سلامت در بین بزرگسالانه. انعطاف‌پذیری شغلی بر اساس احساس شرکت‌کننده‌ها از راحتی در تغییر برنامه‌ی کاری‌شون، برای رسیدگی به مسئولیت‌های شخصی یا خانوادگی سنجیده شد. همچنین در نظر گرفتن حفظ برنامه‌های کاریِ منظم و دریافتِ ساعات کاریِ از پیش تعیین شده هم مهم بود. امنیت شغلی هم به احتمال از دست دادنِ شغل اشاره داشت.

تأثیر انعطاف‌پذیری و امنیت شغلی بر سلامت روان کارمندان

نتایج نشون میده که بزرگسالانی که توی شغلشون انعطاف‌پذیری بیشتری دارن و امنیت شغلی بالاتری دارن، به ترتیب 25 درصد و 26 درصد کمتر احتمال داره که دچار مشکلات جدیِ روانی بشن. افرادی که انعطاف‌پذیری بیشتری توی کارشون دارن، 13 درصد کمتر احتمال داره که روزانه دچار اضطراب بشن، در حالی که شرکت‌کننده‌هایی که امنیت شغلی بیشتری دارن، 27 درصد کمتر احتمال داره که روزانه اضطراب رو تجربه کنن.

وانگ میگه: «تواناییِ پیش‌بینیِ برنامه‌ی کاری و داشتنِ انعطاف‌پذیری برای این که بتونیم به تعهدات شخصی یا خانوادگی‌مون زمان اختصاص بدیم، به ما کمک می‌کنه که بین مسئولیت‌های کاری و زندگیِ شخصی‌مون، یه تعادل بهتری برقرار کنیم، که شامل اختصاصِ وقت برای مراقبت از سلامتی خودمون هم میشه.» اون ادامه میده: «این میتونه استرس و اضطراب رو کاهش بده و باعث بشه که کنترلِ بیشتری روی برنامه‌هامون داشته باشیم.»

اون همچنین میگه که افزایش امنیت شغلی، میتونه حس ثبات روانی رو توی فرد ایجاد کنه و غیبت از کار رو به خاطر افزایش رضایت شغلی، کاهش استرس شغلی و امنیت مالی کم کنه.

تأثیر انعطاف‌پذیری و امنیت شغلی بر غیبت از کار

توی بررسی تأثیر انعطاف‌پذیری و امنیت شغلی بر غیبت از کار، تیم تحقیق به نتایجِ متفاوتی رسید. کارمندانی که انعطاف‌پذیری بیشتری داشتن و امنیت شغلی بالاتری داشتن، به طور میانگین روزهای کمتری رو در حالی که بیمار بودن، سرِ کارشون اومدن. این نشون میده که کارگرانی که شغل‌های منعطف‌تری دارن، راحت‌تر از مرخصیِ استعلاجی استفاده می‌کنن. ولی با اینکه انعطاف‌پذیری بیشتر، با افزایش تعداد روزهای غیبت توی سه ماه گذشته مرتبط بود، امنیت شغلی بیشتر با کاهش تعداد روزهای غیبت توی بازه‌های زمانی سه و دوازده ماهه مرتبط بود.

پژوهشگران حدس می‌زنن که این نتایجِ متفاوت ممکنه به خاطر تعاملِ چندین عامل باشه، مثل نوع‌های مختلف انعطاف‌پذیری و امنیت شغلی، اولویت‌ها و نیازهای فردی، و فرهنگِ حاکم بر محل کار. مزایای شغلی هم می‌تونه توی نقش‌ها و صنایعِ مختلف، خیلی متفاوت باشه. وانگ میگه: «مثلاً شغل‌هایی که انعطاف‌پذیری بیشتری توی برنامه‌ریزی دارن، شاید برای کارمندانی که مرخصی استعلاجیِ با حقوق کمی دارن یا اصلاً ندارن، مناسب نباشه.»

تغییرات و سیاست‌های پیشنهادی برای ارتقای تعادل بین کار و زندگی

با ادامه‌ی تلاش‌ها برای ایجاد مرخصیِ استعلاجیِ حقوق‌دار عمومی – در حال حاضر، ایالات متحده تنها کشور با درآمدِ بالاست که مرخصیِ حقوق‌دار رو تضمین نمی‌کنه – این مطالعه، تغییرات و سیاست‌های دیگه‌ای رو که شرکت‌ها می‌تونن برای ارتقای تعادل بین زندگی و کار پیاده کنن، مورد تأکید قرار میده. این موارد شامل برنامه‌های کاریِ منعطف، گزینه‌های ترکیبی و دورکاری، و سیاست‌هایی برای تنظیم ساعات کاریه. همچنین می‌تونن قراردادهای کاریِ منعطف، توسعه‌ی مهارت‌ها و فرصت‌های پیشرفت شغلی رو فراهم کنن.

سازمان‌ها می‌تونن با بازنگری توی سیاست‌های مرخصیِ استعلاجی، گسترش پوشش خدمات بهداشت روان و همکاری با سرویس‌هایی که به مانع‌های دسترسی به مراقبت‌های بهداشتی رسیدگی می‌کنن، مثل مشاوره‌ی از راه دور، از سلامت کارمندان حمایت کنن. وانگ میگه: «محل‌های کار می‌تونن با ابتکارهای مختلف انعطاف‌پذیری رو آزمایش کنن تا ببینن کدوم یک برای سازمان و کارمنداشون، بهترین بازدهی رو داره.»