امنیت شغلی و انعطاف‌پذیری: کلید سلامت روانی بهتر!

تحقیقات جدید: سیاست‌های کاری انعطاف‌پذیر و پایدار به بهبود سلامت روان کمک می‌کند

یک مطالعه ملی جدید نشان می‌دهد که سیاست‌های کاری که به کارمندان ثبات و انعطاف‌پذیری می‌دهند، به بهبود کلی سلامت آنها کمک کرده و آنها را تشویق می‌کند تا در مواقع نیاز به خدمات بهداشتی مراجعه کنند. اشتغال به‌عنوان یک عامل تعیین‌کننده سلامت شناخته می‌شود و جنبه‌های مختلف شغل می‌توانند بر سلامت روان تأثیر مثبت یا منفی داشته باشند. به‌ویژه، انعطاف‌پذیری شغلی و امنیت شغلی از عوامل کلیدی هستند که بر سلامت روان کارمندان در ایالات متحده تأثیر می‌گذارند. این نتایج در یک مطالعه جدید به رهبری محققان دانشکده بهداشت عمومی دانشگاه بوستون (BUSPH) منتشر شده است.

این مطالعه که در نشریه JAMA Network Open منتشر شده، نشان می‌دهد که بزرگسالان شاغل با انعطاف‌پذیری بیشتر در شغل و امنیت شغلی بالاتر، کمتر دچار اختلالات روانی جدی یا اضطراب می‌شوند. همچنین، این افراد به طور متوسط روزهای کمتری را در حالی که احساس بیماری می‌کنند، کار کرده‌اند. در حالی که تحقیقات قبلی ارتباط بین ثبات شغلی و انعطاف‌پذیری را با سلامت روان بررسی کرده‌اند، این مطالعه اولین تحلیل ملی نماینده از این ویژگی‌های شغلی و تأثیرات آنها بر سلامت روان کارمندان، غیبت‌های کاری و استفاده از خدمات بهداشت روان است.

این یافته‌ها نشان می‌دهد که سیاست‌های کاری که بر انعطاف‌پذیری و امنیت شغلی تأکید دارند، می‌توانند به ایجاد محیط‌های کاری سالم‌تری منجر شوند که استرس را کاهش داده و بهبود کلی سلامت کارمندان را به دنبال داشته باشد. دکتر مونیكا وانگ، نویسنده اصلی و استاد علوم بهداشت جامعه در BUSPH، می‌گوید: “مهم است که به یاد داشته باشیم که پاندمی COVID-19 نابرابری‌های موجود در سلامت روان را تشدید کرد و امنیت شغلی را تهدید کرده است، که به‌ویژه بر افرادی که در مشاغل با دستمزد پایین، کارگران خط مقدم و جوامع حاشیه‌ای فعالیت می‌کنند، تأثیر گذاشته است.” او ادامه می‌دهد: “با توجه به این زمینه، درک چگونگی تأثیر طراحی شغل و کار بر سلامت روان به‌طور فزاینده‌ای ضروری است، زیرا محیط‌های کاری به دنبال راه‌هایی برای سازگاری با تغییرات در هنجارهای کاری هستند.”

در این مطالعه، دکتر وانگ و همکارانش از BUSPH، دانشکده بهداشت عمومی هاروارد T. H. Chan، دانشگاه براون و دانشگاه آرکانزاس برای علوم پزشکی، از داده‌های بیش از ۱۸,۰۰۰ بزرگسال آمریکایی بالای ۱۸ سال که در نظرسنجی ملی سلامت ۲۰۲۱ شرکت کرده بودند، استفاده کردند. این نظرسنجی یکی از بزرگ‌ترین نظرسنجی‌های ملی سلامت بزرگسالان است. انعطاف‌پذیری شغلی بر اساس احساس شرکت‌کنندگان از راحتی در تغییر برنامه کاری خود برای رسیدگی به مسئولیت‌های شخصی یا خانوادگی، همچنین حفظ برنامه‌های کاری منظم و دریافت ساعات کاری از پیش تعیین‌شده بود. امنیت شغلی نیز به احتمال از دست دادن شغل خود اشاره داشت.

تأثیر انعطاف‌پذیری و امنیت شغلی بر سلامت روانی کارمندان

یافته‌ها نشان می‌دهند که بزرگسالان شاغل با انعطاف‌پذیری بیشتر در کار و امنیت شغلی بالاتر به ترتیب ۲۵ درصد و ۲۶ درصد کمتر احتمال دارد که دچار مشکلات جدی روانی شوند. افرادی که انعطاف‌پذیری بیشتری در کار دارند، ۱۳ درصد کمتر احتمال دارد که روزانه دچار اضطراب شوند، در حالی که شرکت‌کنندگانی که امنیت شغلی بیشتری دارند، ۲۷ درصد کمتر احتمال دارد که روزانه اضطراب را تجربه کنند.

وانگ می‌گوید: “توانایی پیش‌بینی برنامه‌کاری و داشتن انعطاف‌پذیری برای اختصاص زمان به تعهدات شخصی یا خانوادگی مهم، به ما کمک می‌کند تا تعادل بهتری بین مسئولیت‌های کاری و شخصی برقرار کنیم، از جمله زمانی برای مراقبت از سلامت خود.” او ادامه می‌دهد: “این می‌تواند استرس و اضطراب را کاهش دهد و کنترل بیشتری بر برنامه‌ها ایجاد کند.”

او همچنین می‌گوید که امنیت شغلی بیشتر می‌تواند حس ثبات روانی را فراهم کرده و غیبت از کار را به دلیل افزایش رضایت شغلی، کاهش استرس شغلی و امنیت مالی کاهش دهد.

تأثیر انعطاف‌پذیری و امنیت شغلی بر غیبت از کار

در بررسی تأثیر انعطاف‌پذیری و امنیت شغلی بر غیبت از کار، تیم تحقیق نتایج متنوعی را مشاهده کرد. کارمندان با انعطاف‌پذیری بیشتر و امنیت شغلی بالاتر به طور متوسط کمتر روزهایی را در حالی که بیمار بودند، کار کردند، که نشان می‌دهد کارگران با شغل‌های انعطاف‌پذیر احساس راحتی بیشتری برای استفاده از مرخصی بیماری دارند. اما در حالی که انعطاف‌پذیری بیشتر با تعداد بیشتری از روزهای غیبت در ۳ ماه گذشته مرتبط بود، امنیت شغلی بیشتر با تعداد کمتری از روزهای غیبت در ۳ و ۱۲ ماه گذشته مرتبط بود.

محققان حدس می‌زنند که نتایج متنوع ممکن است ناشی از تعامل چندین عامل باشد، از جمله انواع مختلف انعطاف‌پذیری و امنیت شغلی، اولویت‌ها و نیازهای فردی، و فرهنگ محل کار. مزایای شغلی نیز می‌تواند در نقش‌ها و صنایع مختلف به شدت متفاوت باشد. وانگ می‌گوید: “برای مثال، شغل‌هایی که انعطاف‌پذیری بیشتری در برنامه‌ریزی دارند، ممکن است برای کارمندان در استفاده از مرخصی بیماری مناسب نباشند اگر کارمندان مرخصی بیماری پرداخت‌شده محدودی داشته باشند یا اصلاً نداشته باشند.”

تغییرات و سیاست‌های پیشنهادی برای ترویج تعادل کار و زندگی

با ادامه تلاش‌ها برای ایجاد مرخصی بیماری پرداخت‌شده عمومی – ایالات متحده در حال حاضر تنها کشور با درآمد بالا است که مرخصی پرداخت‌شده را تضمین نمی‌کند – این مطالعه تغییرات و سیاست‌های دیگری را که شرکت‌ها می‌توانند برای ترویج تعادل کار و زندگی پیاده‌سازی کنند، مورد تأکید قرار می‌دهد. این موارد شامل برنامه‌های کاری انعطاف‌پذیر، گزینه‌های ترکیبی و دورکاری، و سیاست‌هایی برای تنظیم ساعات کاری است. همچنین می‌توانند قراردادهای کاری انعطاف‌پذیر، توسعه مهارت‌ها و فرصت‌های پیشرفت شغلی را فراهم کنند.

سازمان‌ها می‌توانند با بازنگری در سیاست‌های مرخصی بیماری، گسترش پوشش خدمات بهداشت روان و همکاری با خدماتی که به موانع دسترسی به مراقبت‌های بهداشتی می‌پردازند، مانند مشاوره از راه دور، از سلامت کارمندان حمایت کنند. وانگ می‌گوید: “محل‌های کار می‌توانند با ابتکارات مختلف انعطاف‌پذیری آزمایش کنند تا ببینند کدام یک برای سازمان و کارمندان بهترین کارایی را دارد.”