شفقت در مقابل دلسوزی: تفاوت آن‌ها چیست؟

شفقت و همدلی: تفاوت‌ها و اهمیت آن‌ها

شفقت و همدلی دو واژه مرتبط هستند که هر چند ممکن است گاهی به طور متناوب استفاده شوند، معانی متفاوت و متمایزی دارند.

همدلی به معنای قرار دادن خود در موقعیت دیگری است تا بتوانید احساسات او را در یک موقعیت خاص درک کنید. از سوی دیگر، شفقت به معنای شناسایی احساسات شخص دیگری و تمایل به کمک به او است.

این مقاله به بررسی معنای شفقت و همدلی، تفاوت‌های آن‌ها و چگونگی درک این تفاوت‌ها برای مدیریت بهتر روابط با دیگران می‌پردازد.

ویژگی‌های شفقت و همدلی

با این که این دو مفهوم به هم نزدیک هستند، شفقت و همدلی یکسان نیستند. هر دو به نوعی با واکنش به احساسات دیگران مرتبط‌اند، اما تمرکز آن‌ها متفاوت است.

همدلی به آگاهی از تجربیات احساسی دیگران و تلاش برای احساس آن احساسات از دیدگاه آن‌ها اشاره دارد. در مقابل، شفقت با تمایل به اقدام برای کمک به دیگران مشخص می‌شود.

شفقت معمولاً شامل ویژگی‌ها و رفتارهای زیر است:

• شناسایی رنج دیگران
• درک این‌که رنج یک تجربه جهانی است
• فهم و همدلی با تجربیات عاطفی دیگران
• تحمل احساسات ناراحت‌کننده و نامطلوبی که ممکن است به وجود بیاید
• احساس انگیزش برای اقدام در جهت کاهش رنج دیگران

اگرچه این دو متفاوت هستند، اما هر کدام نقش مهمی در شکل‌دادن و حفظ روابط بین‌فردی ایفا می‌کنند.

«بسیاری از ما می‌توانیم با تمایل به حمایت از کسانی که برایمان مهم هستند در زمان‌های سخت ارتباط برقرار کنیم. ممکن است حتی احساس کنیم که این یک ویژگی مرکزی در روابط سالم است—وجود حمایت متقابل و حضور برای یکدیگر در مواقع خوب و بد»، می‌گوید میریام استون، مدیر بالینی ارشد سلامتی LifeStance.

تفاوت‌های شفقت و همدلی

تفاوت‌های بین شفقت و همدلی شامل معنای این دو واژه، احساساتی که ایجاد می‌کنند و رفتارهایی که الهام می‌بخشند، هستند.

معنی

همدلی شامل توانایی درک احساسات دیگران است. به این معناست که می‌توانید خود را در موقعیت دیگری تصور کنید و بفهمید او چه احساسی دارد. از طرف دیگر، شفقت احساس همدردی، نگرانی یا دلسوزی برای آنچه دیگران در حال تجربه آن هستند، ایجاد می‌کند.

واکنش عاطفی

شفقت و همدلی همچنین از نظر نوع واکنشی که ایجاد می‌کنند، تفاوت دارند. در حالی که همدلی درک عاطفی ایجاد می‌کند، شفقت بیشتر احتمال دارد که احساس نگرانی یا همدردی را الهام بخشد.

شما ممکن است درباره وضعیت کسی نگران باشید و بخواهید به او کمک کنید، اما این لزوماً به این معنا نیست که شما درک کاملی از آنچه او در حال گذراندن است، دارید.

لازم به ذکر است که همدلی و شفقت معمولاً با هم رخ می‌دهند. همدلی اغلب به‌عنوان سوختی برای شفقت عمل می‌کند. با همدلی با یک نفر، ممکن است احساسات شفقت و تمایل به کمک پیدا کنید.

اثرات

شفقت معمولاً بر پایه اقدام است، در حالی که همدلی ریشه در احساسات دارد. از آن‌جایی که شفقت مبتنی بر اقدام است، مردم بیشتر احساس می‌کنند که تلاش‌هایشان مؤثر بوده است.

همدلی، هرچند مهم است، می‌تواند گاهی منجر به احساس فرسودگی بیشتری شود. احساس مداوم احساسات دیگران می‌تواند در برخی مواقع طاقت‌فرسا باشد و از آن‌جایی که ممکن است با تلاش برای کمک ارتباط نداشته باشد، افراد ممکن است احساس بی‌کمکی یا ناامیدی کنند. علاوه بر ایجاد احساس ناخوشایند شخصی، همدلی گاهی می‌تواند باعث ایجاد احساس گناه یا رفتارهایی دوری، از جمله انزوا شود.

تحقیقات همچنین نشان داده است که افراد معمولاً با کسانی که احساس همدلی نسبت به آن‌ها دارند، بیشتر ارتباط برقرار می‌کنند. این ممکن است شامل افرادی باشد که به‌طور واقعی می‌شناسند یا حتی کسانی که به نوعی شبیه آن‌ها هستند.

از طرف دیگر، شفقت چیزی است که افراد می‌توانند به دیگران بدون نیاز به داشتن ارتباط شخصی با موقعیت ارائه دهند.

شفقت

• شامل همدردی و نگرانی برای کسی که در حال رنج است
• منجر به اقدام و رفتارهای کمک‌کننده می‌شود
• می‌تواند احساسات مثبت ایجاد کند
• محرک انگیزه اجتماعی برای کمک است
• پاسخی ایثارگرانه به رنج است

همدلی

• احساس کردن احساسات دیگران
• منجر به درک می‌شود
• ممکن است احساسات منفی را الهام بخشد
• گاهی می‌تواند رفتارهای دوری را ایجاد کند
• پاسخ احساسی به رنج است

شباهت‌های شفقت و همدلی

هر دو شفقت و همدلی ممکن است غم‌انگیز باشند، به‌ویژه زمانی که افراد در معرض موقعیت‌هایی قرار می‌گیرند که نیاز به این احساسات برای مدت طولانی دارند. در مورد همدلی، افراد می‌توانند گاهی دچار فرسودگی شوند، نوعی خستگی که معمولاً ناشی از مواجهه با استرس‌های عاطفی، جسمی یا ذهنی مزمن است. این می‌تواند باعث شود افراد احساس خستگی و عدم توانایی برای همدلی با دیگران کنند.

«فرسودگی معمولاً به‌صورت تدریجی شروع می‌شود و ما معمولاً بعد از مدت طولانی در یک حالت استرس، به‌طور فیزیکی، عاطفی و ذهنی خسته می‌شویم»، می‌گوید استون.

شفقت می‌تواند به نوعی فرسودگی به نام «خستگی شفقت» منجر شود. این خستگی عاطفی و جسمی منجر به کاهش احساسات همدلی، افزایش بی‌اعتمادی، جدایی، بی‌حسی احساسی و عدم ابراز احساسات می‌شود.

افرادی که در زمینه‌های مراقبت بهداشتی که شامل مواجهه‌ی طولانی‌مدت با رنج دیگران است، مانند پرستاران، امدادگران و درمانگران، به احتمال بیشتری دچار خستگی شفقت می‌شوند.

«زمانی که دادن یا حمایت از کسی برای شما بیشتر frustrating و تنش‌زا به نظر می‌رسد—معمولاً به‌قدری که تلاش می‌کنید به همدلی و شفقتی که در ابتدا شما را به کمک کردن ترغیب می‌کرد، دسترسی پیدا کنید—به احتمال زیاد به تجربه خستگی شفقت دچار هستید»، می‌گوید میریام استون.

برای جلوگیری از این وضعیت، باید به احساسات خود توجه کنید. اگر متوجه شدید که برای دسترسی به همدلی و شفقت در مشکل هستید، یا این احساسات برای شما بیش از حد است، یک قدم به عقب بردارید. به یاد داشته باشید که سلامت روان شما نیز مهم است و نمی‌توانید به دیگران کمک کنید اگر از خود مراقبت نکنید.

مثال‌هایی از شفقت و همدلی

مثال‌هایی از شفقت و همدلی می‌توانند بیشتر تفاوت‌های کلیدی بین این دو مفهوم را نشان دهند.

مثال‌های شفقت

• کمک به شخصی در نیاز: این می‌تواند شامل کمک به کسی در انجام وظیفه‌ای مانند حمل خریدهای او به ماشین باشد یا می‌تواند شامل ارائه انواع دیگر کمک مانند انجام کارهای خانه برای دوستی باشد که دچار افسردگی است.
• داوطلب شدن برای یک هدف: شفقت معمولاً باعث می‌شود افراد زمان، مهارت‌ها و تلاش‌های خود را برای اهدافی که به آن اهمیت می‌دهند، داوطلبانه اختصاص دهند.
• گوش دادن و صبر کردن با دیگران: شفقت می‌تواند باعث شود افراد به نگرانی‌ها یا تجربیات دیگران گوش دهند و به همین دلیل بیشتر صبور باشند.
• بخشیدن به دیگران: توانایی بخشیدن به افرادی که به شما آسیب رسانده‌اند، معمولاً ریشه در شفقت دارد.

مثال‌های همدلی

• گوش دادن فعال به دیگران: همدلی شامل توجه دقیق به احساسات و تجربیات دیگران است.
• احساس کردن احساسات دیگران: همدلی به توانایی احساس احساسات دیگران اشاره دارد.
• احساس آنچه دیگران احساس می‌کنند: علاوه بر آگاهی از احساسات دیگران، همدلی شامل توانایی واقعی احساس این واکنش‌های عاطفی مشابه است.

چگونه همدلی را به شفقت تبدیل کنیم؟

شفقت و همدلی را می‌توان به‌عنوان عناصری در یک طیف در کنار همدردی تصور کرد. همدردی بر افکار تمرکز دارد؛ همدلی احساسات را اضافه می‌کند؛ و شفقت شامل افکار، احساسات و اقدامات است.

شما می‌توانید همدلی را به شفقت تبدیل کنید، با تبدیل آگاهانه احساساتتان به اقدامات اجتماعی:

• ایجاد خودآگاهی: از ذهن‌آگاهی برای افزایش آگاهی از افکار و تجربیات خود استفاده کنید.
• شناسایی مشکل: بخشی از تبدیل همدلی به شفقت شناخت احساسات دیگران و تأیید نیاز به کمک است.
• اجتناب از قضاوت: افرادی را که در حال رنج هستند بپذیرید بدون اینکه بخواهید آن را قضاوت کنید.
• یافتن راه‌هایی برای کمک: زمانی که رنج را شناسایی کردید و همدلی را احساس کردید، از خود بپرسید چه کاری می‌توانید برای کمک انجام دهید.
• پرورش یک ذهنیت شفقت‌آمیز: با تمرین مداوم می‌توانید ذهنیتی شفقت‌آمیزتر پرورش دهید.

این نباید به این معنا باشد که باید مشکلات دیگران را حل کنید. در عوض، درباره ارائه نوع کمکی که می‌توانید انجام دهید تا به کاهش درد دیگران کمک کند، فکر کنید، هر اندازه که باشد.

تحقیقات همچنین نشان داده است که مردم می‌توانند یاد بگیرند بیشتر شفقت داشته باشند و آموزش شفقت در کوتاه‌مدت می‌تواند رفتارهای ایثارگرانه را افزایش دهد.

مدیریت با شفقت و همدلی

مواجهه مداوم با درد و رنج دیگران می‌تواند احساس فرسودگی یا خستگی شفقت ایجاد کند. در این موارد، برداشتن قدمی به عقب و مراقبت از خود الزامی است. استون توصیه می‌کند:

• عملکرد خودمراقبتی: این می‌تواند شامل هر چیزی باشد که به شما احساس انرژی و تجدید می‌دهد، خواه نوشتن، مدیتیشن، ذهن‌آگاهی، یوگا، پیاده‌روی، یا فقط خواب کافی.
• دریافت حمایت: به دوستان و خانواده خود مراجعه کنید یا به فکر صحبت با یک متخصص سلامت روان باشید.
• تنظیم مرزها: ایجاد مرزهای سالم در روابط می‌تواند راهی مؤثر برای مدیریت استرس عاطفی باشد.

شناسایی زمانی که ممکن است عاطفی بیش از حد خود را تحت فشار قرار دهید و از خود زیاد انتظار داشته باشید، کلید است.

سؤالات متداول

کدام یکی بهتر است، همدلی یا شفقت؟

شفقت و همدلی هر دو ویژگی‌های مهمی هستند که می‌توانند از روابط بین فردی مثبت حمایت کنند. همدلی درک را پرورش می‌دهد و به مردم کمک می‌کند تا در سطح عاطفی ارتباط برقرار کنند. با این حال، همدلی بدون شفقت می‌تواند مشکل‌ساز باشد.

آیا می‌توانید همدل باشید اما شفقت نداشته باشید؟

بله، شما می‌توانید همدلی را تجربه کنید بدون اینکه احساس شفقت کنید. برای مثال، ممکن است به دوستی که در حال تجربه یک جدایی دشوار است، همدلی کنید، اما این به معنای این نیست که لزوماً به کمک نیاز او احساس ترغیب کنید.