کشف شبکه مغزی جدید در اسکیزوفرنی: امید تازه برای درمان و پیش‌بینی؟

کشف یک شبکه‌ی خاص در مغز مرتبط با تحلیل‌رفتن مغز ناشی از اسکیزوفرنی

یه پژوهش تازه که توسط محققای Mass General Brigham انجام شده، یه شبکه‌ی خاص داخل مغز رو پیدا کرده که الگوهای مختلف تحلیل رفتن مغز (آتروفی) رو که با اسکیزوفرنی در ارتباطه، به هم ربط میده. تیم تحقیقاتی با جمع‌آوری اطلاعات تصویربرداری عصبی از چند تا مطالعه که توش بیش از ۸۰۰۰ شرکت‌کننده حضور داشتن، تونستن یه الگوی مشخص از ارتباطات آتروفی رو شناسایی کنن که تو مراحل مختلف و علائم گوناگون اسکیزوفرنی دیده می‌شد و با شبکه‌های مغزی مرتبط با بقیه اختلالات روانی فرق داشت. این یافته‌ها قراره راهنمای یه آزمایش بالینی بشن که به زودی شروع می‌شه و قراره جاهای مشخص تحریک مغزی مرتبط با شبکه‌ی اسکیزوفرنی رو بررسی کنه. نتایج این تحقیق تو مجله‌ی Nature Mental Health منتشر شده.

دکتر احمد تی. مخلوف، که نویسنده‌ی اصلی این پژوهش و مدیر ارشد بخش روان‌پریشی بیمارستان Brigham and Women’s هست، گفت: «ما دنبال نقاط مشترک تو گزارش‌ها در مورد تأثیر اسکیزوفرنی روی مغز بودیم.» اون اضافه کرد: «ما متوجه شدیم که آتروفی تو نقاط مختلف مغز وجود داره، اما همه‌ی این نقاط به یه شبکه‌ی واحد وصل هستن.»

با وجود تلاشای زیادی که برای فهم ساختمان عصبی اسکیزوفرنی صورت گرفته، نتایج پراکنده و تفاوتای روش‌شناسی، باعث شده فهم کارشناسا از مسیرهای مرتبط با آتروفی مغز محدود بشه. دکتر شان اچ. سیدیکی، روان‌پزشک مرکز درمان‌های مسیرهای مغزی Brigham، گفت: «یه توضیح می‌تونه این باشه که همه در واقع به یه چیز دارن نگاه می‌کنن اما از زاویه‌های مختلف. اگه چند نفر سعی کنن قسمت‌های مختلف یه فیل رو با چشمای بسته لمس کنن، توصیفات متفاوتی خواهند داشت.» اون افزود: «رویکرد ما تو این مطالعه، تلاش برای دوباره ساختن فیل بود.»

این تحقیق اطلاعات ۹۰ مطالعه رو که به آتروفی تو اسکیزوفرنی مربوط می‌شدن، بررسی کرد. این مجموعه داده‌ها شامل ۱۶۳۶ بیمار با تشخیص جدید اسکیزوفرنی، ۲۱۲۰ نفر با بیماری مزمن و کمی بیش از ۶۰۰۰ آدم سالم بود.

تحلیل نتایج یه مطالعه راجع به اسکیزوفرنی

این مطالعه همچنین نتایج ۹۲۷ نفر و ۵۸۰ نفر با خطر ژنتیکی یا بالینی (بر اساس علائم اولیه) بالا برای ابتلا به اسکیزوفرنی رو بررسی کرد. اول از همه، محققا یه نقشه‌ی مشترک از مغز درست کردن که جاهای گسترده‌ی آتروفی تو اسکیزوفرنی رو نشون می‌داد. بعد، اونا از یه روش به اسم نقشه‌برداری شبکه‌ای مختصات (CNM) استفاده کردن تا همپوشانی بین جاهای آتروفی و شبکه‌های فعال مغز رو تخمین بزنن.

نقشه‌ی اتصال آتروفی با نواحی مغزی مرتبط با اسکیزوفرنی مثل جزیره‌ی دوطرفه، هیپوکمپ و قشر فوزی همپوشانی داشت. در نهایت، محققان نشون دادن که این نقشه‌ها با نقشه‌های اتصال مغزی که برای بیماران سالمند یا افرادی با شرایطی مثل بیماری آلزایمر، اختلال افسردگی شدید یا اختلالات مصرف مواد طراحی شده بود، فرق دارن. این نشون می‌ده که یه شبکه‌ی مخصوص واسه اسکیزوفرنی وجود داره.

محققان فهمیدن که این شبکه تو بیماران با علائم متفاوت یا تو مراحل مختلف اسکیزوفرنی شبیهه و با درمان‌های ضد روان‌پریشی تغییر زیادی نمی‌کنه. بیمارانی که ریسک بالایی برای ابتلا به اسکیزوفرنی داشتن، تو آتروفی شباهتایی داشتن، اما الگوی اتصالی منحصربه‌فردی تو بیمارانی که بیماری‌شون پیشرفت کرده بود، دیده می‌شد. نویسنده‌ها پیشنهاد می‌کنن که اگه آتروفی رو تو آدمایی که در معرض خطر هستن بیشتر بشناسیم، می‌تونیم احتمال ابتلا به اسکیزوفرنی رو پیش‌بینی کنیم.

محققان اشاره می‌کنن که مطالعات آینده با اتصالات خاص بیماران می‌تونه اطلاعات فردی بیشتری رو نشون بده. اونا همچنین اعلام کردن که یه آزمایش بالینی برنامه‌ریزی شده که از تحریک مغناطیسی فراجمجمه‌ای استفاده می‌کنه تا ارتباط نقاط تحریک رو با شبکه‌ی شناسایی شده‌ی اسکیزوفرنی ارزیابی کنه.

ماخلوف گفت: «تو این زمینه، بحثی هست که آیا اسکیزوفرنی یه اختلال تخریب عصبی هست یا نه. مطالعه‌ی ما نشون می‌ده که یه شبکه‌ی منحصربه‌فرد و یکپارچه وجود داره که شاید ویژگی اصلی اسکیزوفرنی باشه.»

نویسنده‌ها: به جز ماخلوف و صدیقی، نویسنده‌های Mass General Brigham شامل ویلیام درو، جیکوب ال. استابز، جوزف جی. تیلور، دیوید سیلبرسوئگ و مایکل دی. فاکس هستن. نویسنده‌های دیگه هم داناتو لیلویا و جوردن گرافمن می‌باشن.

“`