ارتباط شبکه مغزی با الگوهای زوال در اسکیزوفرنی مشخص شد

شناسایی شبکه‌ای منحصر به فرد در مغز مرتبط با آتروفی ناشی از اسکیزوفرنی

یک مطالعه جدید که توسط محققان Mass General Brigham انجام شده، شبکه‌ای منحصر به فرد در مغز را شناسایی کرده است که الگوهای مختلف آتروفی یا کوچک شدن مغز را که با اسکیزوفرنی مرتبط است، به هم پیوند می‌دهد. با ترکیب داده‌های نورومد imaging از چندین مطالعه که بیش از ۸۰۰۰ شرکت‌کننده را شامل می‌شود، تیم تحقیقاتی الگوی خاصی از اتصالات آتروفی را شناسایی کرد که در مراحل و علائم مختلف اسکیزوفرنی وجود داشت و از شبکه‌های مغزی مرتبط با سایر اختلالات روانی متمایز بود. این یافته‌ها به راهنمایی یک آزمایش بالینی کمک خواهد کرد که به زودی شروع به جذب بیماران خواهد کرد و مکان‌های تحریک مغزی مرتبط با شبکه اسکیزوفرنی را ارزیابی خواهد کرد. نتایج این تحقیق در مجله Nature Mental Health منتشر شده است.

احمد تی. مخلوف، MD، نویسنده مسئول این تحقیق و مدیر پزشکی برنامه روان‌پریشی بیمارستان Brigham و زنان، گفت: “ما به دنبال نقاط مشترک در گزارش‌ها درباره تأثیر اسکیزوفرنی بر مغز بودیم.” او افزود: “ما دریافتیم که آتروفی در نقاط مختلف مغز وجود دارد، اما همه آن‌ها به یک شبکه واحد متصل هستند.”

با وجود تلاش‌های گسترده برای درک نورواناتومی اسکیزوفرنی، نتایج متنوع و تفاوت‌های روش‌شناسی، فهم کارشناسان از مدارهای مرتبط با آتروفی مغز را محدود کرده است. شان اچ. سیدیکی، MD، روانپزشک در مرکز درمان‌های مدار مغزی Brigham، گفت: “یک توضیح می‌تواند این باشد که همه در واقع به یک چیز نگاه می‌کنند اما از زاویه‌های مختلف. اگر چند نفر سعی کنند قسمت‌های مختلف یک فیل را با چشمان بسته لمس کنند، توصیف‌های متفاوتی خواهند داشت.” او افزود: “رویکرد ما در این مطالعه تلاش برای بازسازی فیل بود.”

این تحقیق داده‌های ۹۰ مطالعه را که به آتروفی در اسکیزوفرنی مربوط می‌شد، بررسی کرد. این مجموعه داده شامل ۱۶۳۶ بیمار با تشخیص جدید اسکیزوفرنی، ۲۱۲۰ فرد با بیماری مزمن و کمی بیش از ۶۰۰۰ نفر سالم بود.

تحلیل نتایج یک مطالعه درباره اسکیزوفرنی

این مطالعه همچنین نتایج حاصل از ۹۲۷ نفر و ۵۸۰ نفر با خطر ژنتیکی یا بالینی (بر اساس علائم اولیه) بالا برای ابتلا به اسکیزوفرنی را بررسی کرد. در ابتدا، محققان نقشه‌ای مشترک از مغز ایجاد کردند که مکان‌های گسترده آتروفی در اسکیزوفرنی را ترکیب می‌کرد. سپس، آن‌ها از تکنیکی به نام نقشه‌برداری شبکه‌ای مختصات (CNM) استفاده کردند تا همپوشانی بین مکان‌های آتروفی و شبکه‌های عملکردی مغز را برآورد کنند.

نقشه اتصال آتروفی به مناطق مغزی مرتبط با اسکیزوفرنی، از جمله جزیره دوطرفه، هیپوکامپ و قشر فوزی همپوشانی داشت. در نهایت، محققان نشان دادند که این نقشه‌ها با نقشه‌های اتصال مغزی که برای بیماران سالخورده یا افرادی با شرایطی مانند بیماری آلزایمر، اختلال افسردگی عمده یا اختلالات مصرف مواد توسعه یافته بودند، متفاوت است. این نشان می‌دهد که یک شبکه خاص برای اسکیزوفرنی وجود دارد.

محققان دریافتند که این شبکه در بیماران با علائم متضاد یا در مراحل مختلف اسکیزوفرنی مشابه است و به طور قابل توجهی با درمان‌های ضد روان‌پریشی تغییر نمی‌کند. بیماران با خطر بالای ابتلا به اسکیزوفرنی شباهت‌هایی در آتروفی داشتند، اما الگوی اتصالی منحصر به فردی در بیمارانی که به بیماری بالینی پیشرفت کرده بودند، وجود داشت. نویسندگان پیشنهاد می‌کنند که درک بیشتر از الگوهای آتروفی در افراد در معرض خطر می‌تواند به پیش‌بینی احتمال ابتلا به اسکیزوفرنی کمک کند.

محققان اشاره می‌کنند که مطالعات آینده با اتصال‌های خاص بیماران می‌تواند بینش‌های فردی ارائه دهد. آن‌ها همچنین اعلام کردند که یک آزمایش بالینی برنامه‌ریزی شده است که از تحریک مغناطیسی ترانس‌کرانیال برای ارزیابی اتصال نقاط تحریک به شبکه شناسایی شده اسکیزوفرنی استفاده خواهد کرد.

ماخلوف گفت: “در این زمینه، بحثی وجود دارد که آیا اسکیزوفرنی یک اختلال نورودژنراتیو است یا خیر. مطالعه ما نشان می‌دهد که یک شبکه منحصر به فرد و یکپارچه وجود دارد که ممکن است ویژگی اصلی اسکیزوفرنی باشد.”

نویسندگان: علاوه بر ماخلوف و صدیقی، نویسندگان Mass General Brigham شامل ویلیام درو، جیکوب ال. استابز، جوزف جی. تیلور، دیوید سیلبرسوئگ و مایکل دی. فاکس هستند. نویسندگان اضافی شامل داناتو لیلویا و جوردن گرافمن می‌باشند.