شگفتی کشف روش‌های نوین شناسایی کلمات!

تحقیقات دانشگاه آیووا در مورد شناسایی کلمات

محققان دانشگاه آیووا روش‌هایی را که افراد برای شناسایی کلمات استفاده می‌کنند، تعریف کرده‌اند. در یک مطالعه جدید با افرادی که از ایمپلنت‌های حلزونی برای شنیدن استفاده می‌کنند، محققان سه رویکرد اصلی را شناسایی کردند که افراد با یا بدون نقص شنوایی برای شناسایی کلمات به کار می‌برند. این رویکردها که برای درک زبان گفتاری ضروری هستند، به ویژگی‌های فرد بستگی دارند و ارتباطی به توانایی شنوایی ندارند. برخی افراد قبل از شناسایی یک کلمه کمی صبر می‌کنند، در حالی که دیگران ممکن است بین دو یا چند کلمه تردید کنند تا تصمیم بگیرند کدام کلمه را شنیده‌اند.

زمانی که یک فرد کلمه‌ای را می‌شنود، مغز به طور موقت صدها، اگر نگوییم هزاران، گزینه را در نظر می‌گیرد و بیشتر آن‌ها را در کمتر از یک ثانیه رد می‌کند. به عنوان مثال، وقتی کسی “هاکیز” را می‌شنود، مغز ممکن است به طور موقت “هات داگ”، “هواپیما”، “هکی” و دیگر کلمات مشابه را در نظر بگیرد تا در نهایت به کلمه هدف برسد. در حالی که مغز به سرعت عمل می‌کند و تفاوت‌ها در استراتژی‌های شناسایی کلمات ممکن است جزئی باشد، یافته‌های این مطالعه مهم هستند زیرا می‌توانند راه‌های جدیدی را برای متخصصان شنوایی برای شناسایی مشکلات شناسایی کلمات در دوران کودکی یا در بزرگسالان مسن‌تر، که معمولاً شنوایی خود را از دست می‌دهند، و مدیریت مؤثرتر این شرایط باز کنند.

باب مک‌موری، استاد ف. وندل میلر در دپارتمان علوم روانشناسی و مغز و نویسنده مسئول این مطالعه می‌گوید: “با این مطالعه، متوجه شدیم که افراد به یک شکل عمل نمی‌کنند، حتی در سطح شناسایی یک کلمه واحد.” او ادامه می‌دهد: “به نظر می‌رسد افراد راه‌حل‌های منحصر به فرد خود را برای چالش شناسایی کلمات اتخاذ می‌کنند. هیچ روش واحدی برای استفاده از زبان وجود ندارد. وقتی به این موضوع فکر می‌کنید، واقعاً جالب است.”

مک‌موری به مدت سه دهه است که به مطالعه شناسایی کلمات در کودکان و بزرگسالان مسن‌تر پرداخته است. تحقیقات او نشان داده است که تفاوت‌هایی در نحوه شناسایی زبان گفتاری در افراد در تمام سنین وجود دارد. اما این تفاوت‌ها به قدری جزئی بودند که دسته‌بندی دقیق آن‌ها دشوار بود. بنابراین، مک‌موری و تیم تحقیقاتی‌اش به افرادی که از ایمپلنت‌های حلزونی استفاده می‌کنند، روی آوردند — دستگاه‌هایی که توسط افراد ناشنوا یا با شنوایی شدید ضعیف استفاده می‌شوند و مسیرهای طبیعی شنوایی را دور می‌زنند و با استفاده از الکترودها صدا را منتقل می‌کنند.

مک‌موری می‌گوید: “این مانند جایگزینی میلیون‌ها سلول مویی و هزاران فرکانس با ۲۲ الکترود است. این همه چیز را با هم مخلوط می‌کند. اما کار می‌کند، زیرا مغز می‌تواند سازگار شود.” تیم تحقیقاتی ۱۰۱ شرکت‌کننده را از مرکز تحقیقات بالینی ایمپلنت حلزونی آیووا در مرکز پزشکی دانشگاه آیووا جذب کردند. شرکت‌کنندگان از طریق بلندگوها به کلمه‌ای که گفته می‌شد گوش می‌دادند و سپس از بین چهار تصویر روی صفحه کامپیوتر، تصویری را که با کلمه شنیده شده مطابقت داشت، انتخاب می‌کردند.

تحقیقات جدید درباره انتخاب کلمات در کاربران کاشت حلزون

فعالیت‌های شنیداری و انتخاب کلمات با استفاده از فناوری ردیابی چشم ثبت شد. این فناوری به محققان این امکان را داد که در کسری از ثانیه، نحوه و زمان تصمیم‌گیری هر شرکت‌کننده در مورد کلمه‌ای که شنیده‌اند را دنبال کنند. نتایج آزمایش‌ها نشان داد که کاربران کاشت حلزون، حتی با روش متفاوتی که برای شنیدن دارند، از همان فرآیندهای پایه‌ای برای انتخاب کلمات گفتاری استفاده می‌کنند که افراد با شنوایی طبیعی دارند.

ابعاد شناسایی کلمات

محققان سه بعد شناسایی کلمات را شناسایی کردند:

• انتظار و مشاهده
• فعال‌سازی پایدار
• فعال‌سازی کند

اکثر شرکت‌کنندگان با کاشت حلزون به نوعی از روش انتظار و مشاهده استفاده کردند. این بدان معناست که آن‌ها تا یک‌چهارم ثانیه پس از شنیدن کلمه صبر می‌کردند تا به‌طور قطعی تصمیم بگیرند که کدام کلمه را شنیده‌اند. تحقیقات قبلی در آزمایشگاه مک‌موری نشان داده است که کودکان با کم‌شنوایی زودرس تمایل به روش انتظار و مشاهده دارند، اما این موضوع به‌طور کلی در کاربران بزرگسال مشاهده نشده است. مک‌موری می‌گوید: “شاید این یک راه برای آن‌ها باشد که از رقابت‌های کلامی دیگر در ذهن خود اجتناب کنند. آن‌ها می‌توانند کمی آرام‌تر شده و کار را ساده نگه دارند.”

محققان همچنین متوجه شدند که برخی از شرکت‌کنندگان با کاشت حلزون به سمت فعال‌سازی پایدار تمایل دارند، جایی که شنوندگان برای مدتی بین کلمات درگیر می‌شوند و سپس بر روی آنچه فکر می‌کنند کلمه‌ای که شنیده‌اند، تمرکز می‌کنند. یا از فعال‌سازی کند استفاده می‌کنند، به این معنی که آن‌ها در شناسایی کلمات کندتر هستند. به‌طور مهم، به نظر می‌رسد هر شنونده یک ترکیب از این استراتژی‌ها را به کار می‌برد، با درجات متفاوتی از هر یک.

تطابق با الگوهای شناسایی کلمات

این ابعاد با الگوهایی که افراد بدون نقص شنوایی، از جوانی تا سنین بالاتر، برای شناسایی کلمات به کار می‌برند، مطابقت دارد. مک‌موری می‌گوید: “حالا که ابعاد را در جمعیت کاربران کاشت حلزون شناسایی کرده‌ایم، می‌توانیم به افراد بدون نقص شنوایی نگاه کنیم و ببینیم که دقیقاً همین ابعاد نیز اعمال می‌شود. آنچه که به وضوح در شناسایی کلمات توسط کاربران کاشت حلزون مشاهده می‌کنیم، در بسیاری از افراد دیگر نیز در حال وقوع است.”

امید به بهبود استراتژی‌ها

محققان اکنون امیدوارند که یافته‌ها را برای توسعه استراتژی‌هایی که ممکن است به افرادی که در انتهای طیف خاصی از ابعاد شناسایی کلمات قرار دارند، کمک کند، به کار ببرند. حدود ۱۵ درصد از بزرگسالان در ایالات متحده دچار کم‌شنوایی هستند که می‌تواند به کاهش شناختی، تعاملات اجتماعی کمتر و انزوا منجر شود. مک‌موری می‌گوید: “هدف ما این است که روشی دقیق‌تر از صرفاً پرسیدن از آن‌ها، ‘چقدر خوب گوش می‌دهید؟ آیا در درک گفتار در دنیای واقعی مشکل دارید؟’ داشته باشیم.”

این مطالعه با عنوان “کاربران کاشت حلزون ابعاد زیرین شناسایی کلمات در زمان واقعی را نشان می‌دهند”، در تاریخ ۲۹ اوت در مجله Nature Communications منتشر شد. نویسندگان همکار، همه از آیووا، شامل فرانسیس اسمیت، ماریسا هافمن، کریستین روف، جان موگه، شارلوت جپسن، ایتن کاتلو و سارا کلبی هستند. این تحقیق توسط مؤسسه ملی بهداشت و بنیاد ملی علوم ایالات متحده تأمین مالی شده است، که بخشی از ۳۰ سال تأمین مالی مرکز تحقیقات بالینی کاشت حلزون آیووا است.