فقط 35 دقیقه! راهی برای افزایش اراده و رسیدن به آرزوها کشف شد

یه وقتایی دلت می‌خواد هیچ‌چی مهم نباشه، این‌طور نیست؟

شده دلت بخواد بیشتر ورزش کنی، یه زبان جدید یاد بگیری یا درس و مشقت رو ادامه بدی، ولی حس کنی همه چی خیلی سخته؟ اگه اینطوریه، شاید بیشتر از هرچیز دیگه به اراده و باور به خودت و توانایی‌هات برای رسیدن به آرزوهات نیاز داری. یه تحقیق اولیهٔ تازه، یه روزنه‌ی امید باز کرده و تحقیقات بیشتر نشون می‌ده که آیا این روش جدید می‌تونه دستِ چند نفر رو بگیره و نجاتشون بده. رازِ کار اینه که بتونیم به اون پتانسیل نهفته و ذاتیِ خودمون دست پیدا کنیم.

یه راه جدید واسه بیشتر کردن اراده و اعتقاد به خود

پروفسور هرموندور سیگموندسون، از دانشگاه علوم و فناوری نروژ (ان‌تی‌ان‌یو) توی بخش روان‌شناسیش می‌گه: “ما یه روشی رو درست کردیم که می‌تونه به آدما کمک کنه عزم و باورشون به توانایی‌هاشون برای رسیدن به آرزوهاشون رو بیشتر کنن.”

موفقیت، به چیزای زیادی بنده

پروفسور سیگموندسون سال‌هاست داره سعی می‌کنه بفهمه دقیقاً چه چیزایی به آدما کمک می‌کنه توی اوج بمونن و چطوری می‌تونن پیشرفت کنن. فاکتورهای مختلفی تو این قضیه نقش دارن. جالبه که ما می‌تونیم تو عرض ۳۵ تا ۴۰ دقیقه نگاهمون رو عوض کنیم. مهمه که واقعاً به یه چیزی علاقه داشته باشی و طرز فکرت واقعاً فرق ایجاد می‌کنه. باید باور کنی که می‌تونی به هدف‌هات برسی، یعنی به رشد خودت ایمان داشته باشی. اگه بقیه‌ی جنبه‌های زندگیت هم روی روال باشه، احتمال موفقیتت هم بیشتر می‌شه. با این حال، اراده یا همون “عزم راسخ” ممکنه مشخص کنه که آیا اصلاً یه کاری رو شروع می‌کنی یا نهایتاً ادامه‌اش می‌دی یا نه.

باور به “من می‌تونم”

یه تحقیق اولیه شامل ۳۸ دانشجوی نروژی می‌شد که تو یه آزمایش اولیه شرکت کردن. این تحقیق توسط سیگموندسون و با همکاری دستیار تحقیقش هاوارد هاگه انجام شد. محقق‌ها اول از دانشجوها یه پرسشنامه گرفتن تا بفهمن تو چند تا عامل مختلف که توی موفقیت نقش دارن، چی‌جور نمره‌ای کسب می‌کنن و کلاً چه احساسی نسبت به خودشون دارن. بعد دانشجوها یه دوره‌ی آنلاین به مدت ۳۵ تا ۴۰ دقیقه رو که اسمش کاملاً درست “من می‌تونم” بود، گذروندن. بعدش، دوباره همون پرسشنامه رو پر کردن تا ببینن تغییری تو احساساتشون ایجاد شده یا نه.

پروفسور سیگموندسون می‌گه: “بعد از اینکه دانشجوها دورهٔ آنلاین رو تموم کردن، یه تغییر قابل توجه تو اراده‌شون دیدیم. واقعاً حیرت‌آوره که ما می‌تونیم تو ۳۵ تا ۴۰ دقیقه نگاهمون رو عوض کنیم.” واسه بقیه‌ی فاکتورها، اگه تغییری هم بود، خیلی کم بود.

تلاش واسه ایجاد یه نگرش مثبت توی دانش‌آموزا

تمایل به تلاش کردن بیشتر شده. پروفسور سیگموندسون می‌گه: “ما داریم سعی می‌کنیم یه طرز فکر”من می‌تونم” ایجاد کنیم، یه باوری که بهشون کمک می‌کنه واقعاً احساس کنن که موفق می‌شن. هم‌چنین می‌خوایم دانش‌آموزا رو تجهیز کنیم به یه سری استراتژی که کمکشون کنه این احساس رو تو موقعیت‌هایی که بهش نیاز دارن، بیدار کنن.” بیدار کردن این احساس، بارها و بارها می‌تونه به خودیِ خود شبکه‌های مغزی مورد نیاز برای توسعه‌ی استقامت بیشتر رو قوی کنه.

باور محکم‌تر، احتمال پیدا کردن علاقه‌ها رو بیشتر می‌کنه. پروفسور سیگموندسون ادامه می‌ده: “وقتی باور داری که واقعاً می‌تونی به یه چیزی برسی و آماده‌ای که زحمتش رو بکشی، این می‌تونه احتمال روبرو شدن با چالش‌های جدید رو زیاد کنه. این قضیه می‌تونه شجاعتت رو زیاد کنه و فرصت‌های بیشتری برای پیدا کردن چیزی که بهش علاقه داری، بهت بده و بعد بهت کمک کنه که این علاقه رو پرورش بدی.”

یاد گرفتن از راه تلاش شخصی

شرکت‌کننده‌ها یاد می‌گیرن که موفقیت به تلاش و تمرین شخصی بستگی داره. تحقیقات دیگه نشون داده که تمرین هدفمند، یه عامل کلیدی تو رسیدن به موفقیته، یعنی تو باید دقیقاً همون چیزی رو تمرین کنی که می‌خوای توش خوب بشی.

کم کردن فاصله‌ها با کمک به دانش‌آموزا

مطالعات دیگه نشون می‌دن که وقتی به جوونا کمک می‌شه باور کنن که می‌تونن موفق شن و واقعاً یه کاری رو انجام بدن، معمولاً تو مدرسه بهتر کار می‌کنن. این قضیه مخصوصاً واسه دانش‌آموزایی که از محیط‌های با “وضعیت اجتماعی-اقتصادی پایین” میان، یعنی خانواده‌هایی با درآمد کم یا شغلای کم‌ارزش، صدق می‌کنه. مثلاً یه مطالعه از یه دبیرستان توی اوگاندا نشون می‌ده که مخصوصاً دخترا از داشتن الگوهای زنانه سود می‌برن. این الگوها بهشون نشون می‌دن که واقعاً ممکنه به یه چیز سخت برسن. این می‌تونه به کم شدن اختلاف جنسیتی توی درس و مشق کمک کنه و هم‌چنین به دانش‌آموزایی که تو کارهای درسی مشکل دارن، کمک برسونه.

توسعه دادن اعتماد به نفس

پروفسور سیگموندسون می‌گه: “وقتی آدما به خودشون یا ‘کارآمدی خودشون’ باور قوی‌تری پیدا می‌کنن، تقریباً مثل این می‌مونه که یه کلید روشن می‌شه.” این دوره‌ و نتایجش از مطالعات قبلی حمایت می‌کنه که نشون داده بودن اثر مداخلات کوتاه‌مدت، از جمله مطالعه‌ای که دیوید اس. یاگر و همکاراش تو سال ۲۰۱۹ تو نشریهٔ نیچر منتشر کردن، رو تأیید می‌کنه. یافته‌های این پروژهٔ آزمایشی خیلی امیدبخش هستن، ولی محقق‌ها هنوز نیاز دارن اطلاعات بیشتری به‌دست بیارن. واسه همین دارن پروژهٔ “من می‌تونم” رو در مقیاس خیلی بزرگ‌تری انجام می‌دن، این‌بار با تقریباً ۱۰۰۰ دانش‌آموز سال دهم. نتیجه‌های این مطالعهٔ جدید هنوز در دسترس نیست.