این راز علمی: چرا لاک‌پشت، پنگوئن و نهنگ‌ها در یک عمق شنا می‌کنند!

یه نگاه تازه به عمق شنای جانورای دریا

تحقیقای جدیدی که تو دانشگا‌ه‌های سوانزی و دیکین انجام شده نشون می‌ده که حیوونای دریایی، از پستاندارا بگیر تا پرنده‌ها و خزنده‌ها، وقتی دارن راه می‌رن یا غذا نمی‌خورن، ترجیح میدن تو عمق نسبتاً ثابتی شنا کنن تا بتونن انرژیشونو حفظ کنن. دکتر کیمبرلی استوکس، پروفسور گراهام هیز و دکتر نیکول استبان، از دانشگاه‌های سوانزی و دیکین، با همکاری شش مؤسسه دیگه توی پنج تا کشور، عمق شنای گونه‌های مختلف لاک‌پشت دریایی، پنگوئن و نهنگ رو بررسی کردن.

نکته‌ی جالب اینه که همه‌ی این حیوونا تقریباً تو عمقی برابر با سه برابر طول بدنشون از سطح آب شنا می‌کنن. اینجوری به یه نقطه‌ی طلایی می‌رسن که هم تولید موج‌های سطحی به حداقل می‌رسه و هم مسیری که باید عمودی طی کنن کوتاه می‌شه. بعضی از حیوونای نیمه‌آبی، مثل مرغ‌های دریایی، سطح آب رو برای شنا انتخاب می‌کنن، چون تولید موج توی سطح آب یه منبع بزرگ از هدر رفتن انرژی به حساب میاد. اما برای پرنده‌ها، پستاندارا و خزنده‌های دریایی که تو طول عمرشون مسافت‌های طولانی رو طی می‌کنن، به نظر میرسه سازگاری‌ای وجود داره که هزینه‌ی انرژی جابه‌جاییشون رو به حداقل برسونه، مخصوصاً تو سفرهای طولانی.

قبلاً هم مشخص شده بود که اگه یه جسم تو عمقی بیشتر از سه برابر قطرش قرار بگیره، کشش اضافی ناشی از تولید موج به کمترین حد می‌رسه. اما مقایسه با عمق سفرهای حیوونای وحشی به خاطر محدودیت‌های ردیابی، کار سختی بوده.

بررسیای جدید درباره عمق شنای جانورای دریایی

توی این مطالعه‌ی جدید که توی مجله‌ی Proceedings of the National Academy of Sciences (PNAS) منتشر شده، عمق شنای نزدیک به سطح آب برای پنگوئن‌های کوچیک و لاک‌پشت‌های سر گنده با دقت ۱.۵ سانتی‌متر ثبت شده. علاوه‌بر این، از دوربین‌های نصب‌شده روی این حیوونا، داده‌های حرکتی و فیلم جمع‌آوری شده. این اطلاعات با داده‌های ردیابی ماهواره‌ای برای مهاجرت‌های طولانی‌مدت لاک‌پشت‌های سبز و اطلاعاتی که از مطالعات دیگه روی پنگوئن‌ها و نهنگ‌ها به دست اومده، مقایسه شده.

نتایج نشون داد که این حیوونا تو عمق‌های بهینه شنا می‌کنن، که این عمق‌ها بر اساس اصول فیزیکی پیش‌بینی شده بود؛ چه موقعی که دارن به مناطق تغذیه شون می‌رن و برمی‌گردن و چه توی مهاجرت‌های طولانی‌مدت و بدون غذا خوردن.

دکتر کیمبرلی استوکس، نویسنده‌ی اصلی این مطالعه از دانشگاه سوانزی، گفت: «البته نمونه‌هایی وجود داره که عمق شنای حیوونای دریایی تحت تأثیر عوامل دیگه‌ای مثل پیدا کردن غذا قرار می‌گیره، ولی خیلی هیجان‌انگیز بود که تمام نمونه‌های منتشر شده از حیوونای دریایی غیرغذایی که هوا تنفس می‌کنن، از الگوی پیش‌بینی شده پیروی کردن. این موضوع خیلی به ندرت ثبت شده، چون جمع‌آوری داده‌های عمق از حیوونایی که مسافتای طولانی رو مهاجرت می‌کنن، خیلی سخته. برای همین، پیدا کردن تعداد کافی مثال که بتونه رابطه‌ی مشترک بین عمق شنا و اندازه‌ی بدن رو تو حیوونایی که طولشون بین ۳۰ سانتی‌متر تا حدود ۲۰ متره نشون بده، خیلی جالب بود.»