فراموشی حافظه: علائم، انواع، و راه‌های درمان | این اطلاعاتو از دست نده!

نگاهی به پریدگی حافظه

پریدگی حافظه چیست؟

پریدگی حافظه یعنی از دست دادن آشکار حافظه. این می‌تونه نشانه‌‌ای از یه بیماری دیگه باشه یا خودش به تنهایی پیش بیاد. ریشه‌ی کلمه‌‌ی “آمنزیا” به یونان باستان می‌رسه و یعنی “فراموشی”. اما این فقط یه فراموشی ساده نیست. پریدگی حافظه یعنی ناتوانی در یادآوری رویدادها یا جزییات مهم زندگی‌تون، نه اینکه کلیدتون رو گم کنید یا وقتی خرید می‌کنید، یه کاری رو یادتون بره.

آیا انواع مختلفی از پریدگی حافظه وجود داره؟

دو نوع اصلی پریدگی حافظه داریم:

• پریدگی حافظه‌ی رتروگراد: وقتی نمی‌تونید خاطرات گذشته‌تون رو به یاد بیارید.
• پریدگی حافظه‌ی آنتروگراد: وقتی نمی‌تونید خاطرات جدید بسازید، اما چیزهایی که قبل از این اتفاق یادتون بوده رو هنوز می‌تونید به خاطر بیارید.

انواع دیگه‌‌ی پریدگی حافظه هم هست که شامل اینا می‌شه:

• پریدگی حافظه پس از آسیب: این نوع پریدگی حافظه بعد از آسیب‌دیدگی پیش میاد و ممکنه شامل چند نوع پریدگی حافظه باشه.
• پریدگی حافظه‌ی گذرا و جهانی: یه نوع پریدگی حافظه‌ی کوتاه‌مدته که هر دو نوع پریدگی حافظه‌ی آنتروگراد و رتروگراد رو شامل می‌شه و معمولاً کمتر از ۲۴ ساعت طول می‌کشه.
• پریدگی حافظه‌ی کودکی: این نوع پریدگی حافظه مربوط به دوران نوزادیه و تقریباً همه‌ی آدما این نوع فراموشی رو تجربه می‌کنند.
• پریدگی حافظه‌ی تجزیه‌‌ای: این نوع پریدگی حافظه به خاطر یه مشکل مرتبط با سلامت روان پیش میاد و رویدادهای آسیب‌زا، سوء‌استفاده و بقیه‌ی شرایط استرس‌زای روانی شدید می‌تونن باعثش بشن.

پریدگی حافظه چقدر شایعه؟

پریدگی حافظه به تنهایی شایع نیست، اما یه علامت خیلی معمول از بعضی بیماری‌هاست. این بیماری‌ها معمولاً شامل آسیب به مغز یا اختلالات فعالیت مغزی می‌شن. مثلاً بیماری آلزایمر یکی از دلایل اصلی پریدگی حافظه‌‌ست و حدود ۲۴ میلیون نفر در سراسر جهان به این بیماری مبتلان که میلیون‌ها نفرشون پریدگی حافظه رو تجربه می‌کنن. دلایل دیگه‌‌ای هم وجود دارن.

علائم و دلایل

علائم پریدگی حافظه چیه؟

علائم پریدگی حافظه به نوعش بستگی داره. ممکنه اینا رو تجربه کنید:

• تغییراتی در توانایی یادآوری رویدادها یا چیزهایی که براتون اتفاق افتاده.
• مشکل در به‌یادآوردن اسم‌ها و چهره‌ها.
• فراموش کردن جاها و چگونگی رسیدن بهشون.
• فراموش کردن رویدادهای آینده که قرار بود توشون شرکت کنید.

آدمایی که پریدگی حافظه دارن، ممکنه تجربه‌‌ی “خاطره‌سازی” رو داشته باشن. این یعنی مغزتون به‌طور خودکار سعی می‌کنه جزییات یه خاطره رو پر کنه و ممکنه اشتباه کنه. مثلاً، ممکنه روز یه رویداد رو اشتباه به‌یاد بیارید یا جزییات یه رویداد از گذشته‌تون رو فراموش کنید.

آدمایی که “خاطره‌سازی” دارن، باور دارن که حافظه‌شون واقعیه و دقیق، و قصد ندارن دروغ بگن یا کسی رو گول بزنن. این فقط یه خطای ناآگاهانه است و معمولاً ضرری نداره، اما می‌تونه به یه مشکل بزرگ‌تر تبدیل بشه، مخصوصاً وقتی از دست دادن حافظه خیلی شدید باشه.

علل پریدگی حافظه چیه؟

پریدگی حافظه می‌تونه به دلایل مختلفی اتفاق بیفته و به‌طور کلی به دو دسته‌‌ی اصلی تقسیم می‌شن: دلایل مغزی و دلایل روانی.

علل مغزی پریدگی حافظه

علل مغزی پریدگی حافظه شامل آسیب به مغز یا اختلالات در فعالیت مغزی می‌شن. این دلایل ممکنه اینا باشن (اما محدود به اینا نیستن):

• مسمومیت الکلی (این می‌تونه به‌طور موقت تشکیل خاطرات جدید رو متوقف کنه و باعث “خاموشی” بشه).
• بیماری آلزایمر.
• آنوریسم مغزی.
• تومورهای مغزی (شامل تومورهای سرطانی و غیرسرطانی).
• هیپوکسی مغزی (آسیب مغزی ناشی از کمبود اکسیژن).
• داروها (به‌خصوص بعضی از آرام‌بخش‌ها و داروهای بیهوشی) و مصرف مواد مخدر غیرپزشکی.
• صرع و تشنج (مخصوصاً صرع لوب گیجگاهی).
• ضربه به سر مثل ضربه مغزی یا آسیب‌های مغزی تروماتیک (TBI).
• عفونت‌ها (به‌خصوص عفونت‌هایی که باعث انسفالیت می‌شن، مثل ویروس هرپس ساده).
• دیگر بیماری‌های تحلیل‌برنده‌ی مغز، مثل بیماری پارکینسون یا اسکلروز چندگانه (MS).
• سکته.
• سموم و مواد سمی مثل مسمومیت با مونوکسید کربن یا مسمومیت با فلزات سنگین.
• پریدگی حافظه‌ی گذرا و جهانی.
• سندرم ورنیکه-کورساکف (این یه کمبود شدید ویتامین B1 است که در اثر اختلالات طولانی‌مدت مصرف الکل ایجاد می‌شه).

علل روانی پریدگی حافظه

از دست دادن حافظه می‌تونه با مسائل سلامت روان هم مرتبط باشه. نمونه‌هاش شامل اختلالات تجزیه‌‌ای، به‌خصوص پریدگی حافظه‌‌ی تجزیه‌‌ای و اختلال استرس پس از سانحه (به‌خصوص PTSD پیچیده) هستن. این موارد معمولاً شامل یه رویداد آسیب‌زا یا استرس روانی یا عاطفی شدید می‌شن. متخصصا به‌درستی نمی‌دونن چرا این اتفاق میفته، اما فکر می‌کنن این روش مغز شما برای محدود کردن یا محافظت از خودش در برابر آسیب‌های روانیه.

تشخیص و آزمایش‌ها

چطوری پریدگی حافظه تشخیص داده می‌شه؟

یه متخصص مراقبت‌های بهداشتی معمولاً می‌تونه پریدگی حافظه رو با حرف زدن با شما و پرسیدن سوالایی درباره‌ی خودتون و زندگیتون تشخیص بده. آزمایش‌های تشخیصی و اسکن‌های تصویربرداری هم وجود دارن که می‌تونن به تشخیص کمک کنن. آزمایش‌هایی که متخصصتون توصیه می‌کنه، بستگی به این داره که فکر می‌کنه علت پریدگی حافظه‌تون چیه و اگه علائم دیگه‌‌ای دارین، با هم فرق دارن.

چه آزمایش‌هایی برای تشخیص پریدگی حافظه انجام می‌شه؟

چندین آزمایش می‌تونه به تشخیص یه بیماری که باعث پریدگی حافظه می‌شه کمک کنه، یا سایر شرایطی که ممکنه باعثش شده باشه رو رد کنه. اسکن‌های تصویربرداری از رایج‌ترین ابزارها هستن، اما تنها ابزار مفید نیستن.

آزمایش‌ها ممکنه شامل اینا باشه:

• معاینه فیزیکی و عصبی.
• ارزیابی روان‌شناختی.
• اسکن‌های توموگرافی کامپیوتری (CT).
• اسکن‌های تشدید مغناطیسی (MRI).
• الکتروانسفالوگرام (EEG) برای بررسی فعالیت تشنجی در مغزتون.
• آزمایش خون (برای بررسی علائم عفونت، بررسی سطح ویتامین‌ها و مواد معدنی، قند خون و …).
• نخاع‌گیری (پونکسیون لومباری) برای بررسی مایع مغزی-نخاعی‌تون به منظور شناسایی نشانه‌های یه علت احتمالی.

مدیریت و درمان

چطوری درمان می‌شه؟ آیا درمانی وجود داره؟

هیچ درمان مستقیم یا دارویی برای درمان پریدگی حافظه وجود نداره. وقتی پریدگی حافظه به خاطر یه بیماری قابل درمان پیش میاد، درمان اون بیماری بهترین راه برای برگردوندن حافظه است. چون بیماری‌های زیادی می‌تونن باعث پریدگی حافظه بشن، درمان‌ها هم می‌تونن خیلی با هم فرق داشته باشن. خیلی وقتا، مغزتون می‌تونه خودش رو درمان کنه و حافظه‌تون کم‌کم برمی‌گرده.

آدمایی که پریدگی حافظه دارن ممکنه متوجه نشن چه اتفاقی براشون میفته و نتونن درباره‌ی مراقبت‌های پزشکی‌شون تصمیمای درستی بگیرن. تو این موارد، یه فرد نزدیک که اختیارات لازم رو داره ممکنه باید به جاشون تصمیم بگیره.

توانبخشی شناختی و کاردرمانی هم ممکنه به بعضی از آدمایی که از دست دادن حافظه کمک کنه. این نوع درمان‌ها می‌تونن مهارت‌ها و تکنیک‌هایی رو بهتون یاد بدن تا بهتون کمک کنن از دست دادن حافظه یا توانایی‌های مرتبطتون رو جبران کنید. توانبخشی و درمان همچنین می‌تونه به عزیزانتون کمک کنه تا یاد بگیرن چطوری بهترین حمایت رو از شما داشته باشن.

پیشگیری

آیا می‌شه از پریدگی حافظه پیشگیری کرد یا می‌تونم خطر ابتلا بهش رو کم کنم؟

بعضی از علل پریدگی حافظه قابل پیشگیری هستن، اما خود پریدگی حافظه قابل پیش‌بینی نیست. آدما ممکنه به یه بیماری که باعثش می‌شه مبتلا بشن، اما هیچ‌وقت پریدگی حافظه رو به عنوان یه علامت تجربه نکنن. پریدگی حافظه همچنین می‌تونه به دلایلی اتفاق بیفته که کاملاً خارج از کنترل شما هستن.

اما شما می‌تونید اقداماتی برای کم کردن خطر ابتلا به پریدگی حافظه انجام بدید:

• از تجهیزات ایمنی استفاده کنید.
• یه رژیم غذایی متعادل داشته باشید.
• استراحت، خواب و آرامش رو مدیریت کنید و در صورت نیاز استرس رو کم کنید.
• به وزن سالمی برسید و اون رو حفظ کنید.
• عفونت‌های چشمی یا گوشی رو نادیده نگیرید، چون اینا می‌تونن به مغزتون سرایت کنن.
• بیماری‌هایی که می‌تونن روی مغزتون تاثیر بذارن رو مدیریت کنید.
• با کتاب‌ها، معماها و … فعال بمونید.
• روابط اجتماعی‌تون رو حفظ کنید تا مغزتون درگیر بمونه.
• استفاده از محصولات تنباکو رو ترک کنید یا از شروع استفاده ازشون خودداری کنید.

چشم‌انداز / پیش‌آگهی

اگه پریدگی حافظه داشته باشم، چه انتظاری می‌تونم داشته باشم؟

اگه پریدگی حافظه دارین، ممکنه بلافاصله متوجهش نشید. بیشتر آدمایی که پریدگی حافظه دارن، اولش احساس سردرگمی می‌کنن. ممکنه درک تجربه‌تون براتون سخت باشه، چون نمی‌تونید به یاد بیارید یا درک کنید که چه چیزی باعث پریدگی حافظه‌تون شده. اتفاقی که منتظرش هستید هم به هر نوع علامت دیگه‌ای که دارین بستگی داره.

به‌طور کلی، متخصص مراقبت‌های بهداشتی‌تون (یا متخصص مراقبت‌های بهداشتی عزیزتون) بهترین فرد برای گفتن اطلاعات بیشتر در مورد اینکه چه انتظاری می‌تونید داشته باشید هست. اطلاعاتی که اونا میدن، دقیق‌ترین و مرتبط‌ترین اطلاعات برای مورد خاص شما خواهد بود.

پریدگی حافظه چقدر طول می‌کشه؟

وقتی پریدگی حافظه روی نحوه‌‌ی شکل‌گیری یا ذخیره‌سازی حافظه‌تون تاثیر می‌ذاره (پریدگی حافظه‌ی آنتروگراد)، این نوع از دست دادن حافظه دائمیه.

آمنزیای بازگشتی و بهبودی

آمنزیایی که روی نحوه‌‌ی بازیابی خاطرات تاثیر میذاره (آمنزیای بازگشتی) ممکنه با گذشت زمان بهتر بشه، بستگی داره چی باعثش شده باشه. از دست دادن حافظه وقتی به خاطر بیماری‌‌هایی باشه که به‌طور دائم به مغز آسیب می‌زنن یا نحوه‌ی کارش رو مختل می‌کنن (مثل بیماری آلزایمر) بیشتر احتمال داره که دائمی باشه. چون این موضوع می‌تونه فرق داشته باشه، پزشکتون (یا پزشک عزیزانتون) بهترین فرد برای گفتن اینه که تو موقعیت شما چه چیزی محتمل‌تره.

زندگی با آمنزیا

چطور از خودم مراقبت کنم؟

آدمایی که آمنزیا دارن معمولاً می‌تونن به روش‌های مختلفی برای از دست دادن حافظه‌شون جبران کنن. بعضیاشون از لیست‌ها و یادداشت‌ها استفاده می‌کنن یا از برنامه‌های گوشی هوشمند و فناوری‌های دیگه بهره می‌برن. خانواده، دوستان و نزدیکان هم می‌تونن با حمایت از تلاش‌هاتون برای برگردوندن خاطراتتون (اگه و وقتی ممکن باشه) و بهبود از اونچه که باعث آمنزیاتون شده، کمک کنن. آدمایی که آمنزیا ناشی از بیماری‌های تحلیل‌برنده‌‌ی مغز دارن یا آمنزیای پیشرفته (و نمی‌تونن خاطرات جدید رو شکل بدن یا ذخیره کنن) معمولاً به حمایت یا مراقبت پزشکی شبانه‌روزی احتیاج دارن (مثل اعضای خانواده یا تو یه مرکز پرستاری ماهر).

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کنم؟

اگه از دست دادن حافظه‌‌ای دارین که آروم‌آروم شروع می‌شه و پیشرفت می‌کنه، ممکنه نتونید اونو تو خودتون تشخیص بدید. احتمال بیشتری وجود داره که یه عزیز اول متوجهش بشه. اگه تو خودتون متوجهش شدید، درخواست کمک ایده‌ی خوبیه. همه یه روزی به حمایت نیاز دارن و اعتراف به نیاز به کمک هیچ عیبی نداره.

اغلب، یه عزیز اولین کسیه که نشانه‌های از دست دادن حافظه رو متوجه می‌شه. اگه تو کسی که براتون مهمه این نشانه‌ها رو دیدید، ممکنه اون نخواد قبول کنه مشکلی وجود داره یا احساس کنه اینطور نیست. تو این صورت، بهتره به نکات زیر توجه کنید:

• گوش بدید و بپرسید چطوری می‌تونید کمک کنید.
• تشویقش کنید که به پزشک مراجعه کنه.
• آرومش کنید و همدردی و محبت‌تون رو نشون بدید.
• آرامش داشته باشید، بحث نکنید و مقاومت اون رو شخصی نگیرید.
• از درخواست کمک یا منابع برای خودتون نترسید.

اگه یه عزیز به مراقبت و حمایت بیشتری نیاز داره که شما نمی‌تونید فراهم کنید، از جستجوی راه‌های دیگه یا درخواست کمک نترسید. جستجوی راه‌های مراقبت طولانی‌مدت برای یه عزیز ممکنه بهترین راه برای حفظ ایمنی و کیفیت زندگی اون باشه.

چه زمانی باید به بیمارستان یا اورژانس مراجعه کنم؟

از دست دادن ناگهانی حافظه تو خودتون یا کسی که باهاش هستید همیشه یه نشونه‌ست که باید بهش توجه پزشکی بشه. این بهترین و ایمن‌ترین کاره، فارغ از اینکه علت واضحی وجود داره یا نه. اگه هر نوع از دست دادن حافظه بعد از آسیب به سر یا ضربه‌ای که ممکنه باعث آسیب گردنی بشه، دارید، باید فوراً به پزشک مراجعه کنید. حتی اگه بیهوش نشدید، فراموش کردن یه آسیب بلافاصله بعد از اتفاق افتادنش می‌تونه یه نشونه از ضربه مغزی یا آسیب مغزی تروماتیک باشه.

چه سوالاتی باید از پزشک بپرسم؟

اگه نشانه‌های احتمالی از دست دادن حافظه رو دیدید، ممکنه بخواید از پزشکتون بپرسید:

• چی باعث از دست دادن حافظه‌م شده؟
• آیا از دست دادن حافظه تو شرایط من طبیعیه؟
• آیا داروهایی هستن که بتونن به اختلالی که باعث آمنزیای من شده کمک کنن؟
• آیا حافظه‌م با گذشت زمان بهتر یا بدتر می‌شه؟
• چه کاری می‌تونم انجام بدم تا به خودم کمک کنم و حافظه و عملکرد مغزم رو حفظ کنم؟
• چطوری خانواده و دوستام می‌تونن به من کمک کنن؟
• چه منابع یا خدماتی وجود داره که ممکنه به من کمک کنه؟
• آیا از درمان یا راه‌های توانبخشی شناختی بهره‌مند می‌شم؟
• می‌تونید منابع بهداشت روانی مثل روان‌پزشک و درمانگر (تو صورت نیاز) رو توصیه کنید؟

سوالات رایج دیگه

آیا آمنزیا می‌تونه روی مهارت‌های حرکتی تاثیر بذاره و باعث بشه فراموش کنم چطوری فعالیت‌ها یا کارهای معمولی رو انجام بدم؟

آمنزیا به‌ندرت روی مهارت‌های حرکتی تاثیر می‌ذاره. وقتی شما یاد می‌گیرید چطوری یه کاری رو انجام بدید، مثل شنا کردن یا دوچرخه‌سواری، مغزتون خاطراتی از نحوه‌ی انجام اون رو تو یه بخش متفاوت از مغز ذخیره می‌کنه. به همین دلیله که آمنزیا معمولاً روی توانایی‌های حرکتی یا مهارت‌های آموخته‌شده تاثیر نمی‌ذاره.

آیا آمنزیا می‌تونه شخصیت شما رو تغییر بده یا هویت یه فرد رو پاک کنه؟

نه، حافظه‌تون تو یه بخش متفاوت از مغزتون نسبت به نواحیی که شخصیت و رفتار رو نگه می‌دارن، قرار داره. در حالی که ممکنه آسیب به هر دوشون وارد بشه، آسیب به یه ناحیه به‌طور خودکار به اون یکی آسیب نمی‌زنه.

آیا اختلال شناختی خفیف (MCI) همون آمنزیا‌ست؟

نه، آمنزیا و اختلال شناختی خفیف با هم فرق دارن. شما می‌تونید هر دوش همزمان داشته باشید (مثل بیماری‌های تحلیل‌برنده‌ی مغز یا آسیب‌های سر)، اما اونا یکی نیستن.

آیا آمنزیا تو موقع نوشیدن الکل شایعه؟

الکل می‌تونه شکل‌گیری خاطرات جدید رو مختل کنه، اما معمولاً باید خیلی مست باشید تا این اتفاق بیفته (اصطلاح معمول برای این وضعیت “سیاه‌مستی“ه). نوشیدن بیش از حد ممکنه شانس این اتفاق رو زیاد کنه. تعریف نوشیدن بیش از حد، یه جائه که توش پنج یا بیشتر نوشیدنی (اگه مرد به دنیا اومده باشید) یا چهار یا بیشتر نوشیدنی (اگه زن به دنیا اومده باشید) مصرف می‌کنید.

حافظه چطوری کار می‌کنه؟

حافظه‌تون مثل ضبط مغزتون از رویدادها یا جزییات مهم زندگی‌تونه. بهش مثل یه کتابخونه از چیزایی که تو زندگیتون اتفاق افتاده فکر کنید. ساختن این کتابخونه شامل مراحل زیر می‌شه:

• کدگذاری: این وقتیه که مغزتون خاطره رو می‌سازه. مثل اینه که مغزتون یه خاطره رو تو قالب یه کتاب تایپ و منتشر می‌کنه.
• ذخیره‌سازی: این نحوه ذخیره‌سازی خاطره توسط مغزتونه. مثل اینه که مغزتون کتاب رو تو کتابخونش بایگانی می‌کنه. مغزتون همچنین خاطره رو علامت‌گذاری می‌کنه تا تو صورت نیاز بتونید بهش برگردید و پیداش کنید.
• بازیابی: این وقتیه که شما به کتابخونه‌تون برمی‌گردید، کتاب رو باز می‌کنید و اونچه توشه رو مرور می‌کنید.

فرمت‌های حافظه

مغزتون فرمت‌های حافظه متفاوتی داره که بسته به اینکه چقدر طول می‌کشه تا یه خاطره رو ذخیره کنید، فرق داره. این فرمت‌ها اینان:

• حافظه کاری (بازخوانی فوری): این نحوه یادآوری موضوع یه مکالمه‌ای هست که توش هستید، شماره‌ای که دارید می‌نویسید و … . این مثل نسخه‌ای از کاغذ یادداشت مغزتونه و اطلاعات رو برای حداکثر ۱۰ دقیقه ذخیره می‌کنه.
• حافظه کوتاه‌مدت: اینا خاطراتی هستن که شما برای یه مدت‌زمان کمی بیشتر از حافظه کاری ذخیره می‌کنید. مغزتون حافظه‌های کاری رو به حافظه‌های کوتاه‌مدت تبدیل می‌کنه وقتی نیاز دارید اطلاعات رو برای مدت طولانی‌تری نگه دارید. حافظه کوتاه‌مدت اطلاعات رو برای حدود یه ساعت ذخیره می‌کنه.
• حافظه بلندمدت: این وقتیه که مغزتون حافظه‌های کوتاه‌مدت رو برای ذخیره دائمی تبدیل می‌کنه. به‌طور نظری، مغزتون می‌تونه حافظه‌های بلندمدت رو برای بقیه عمرتون ذخیره کنه (اما بازیابی ممکنه همیشه درست کار نکنه، به همین دلیله که از دست دادن حافظه بلندمدت ممکنه اتفاق بیفته).

انواع حافظه

شما شکل‌های مختلفی از حافظه دارین، حافظه‌ی صریح (اعلامی) و حافظه‌ی ضمنی (غیر اعلامی). آمنزیا فقط روی حافظه‌ی صریح تاثیر می‌ذاره.

• حافظه‌ی صریح (اعلامی): اینا خاطراتی هستن که می‌تونید وقتی می‌خواید یه چیزی رو به‌یاد بیارید بهشون دسترسی پیدا کنید. حافظه‌ی صریح شامل حافظه معنایی (مثل حقایق یا توصیفای پایه‌ای از رویدادها) و حافظه اپیزودیک هست، که وقتیه که جزییات و ظرافت‌های یه خاطره رو به‌یاد می‌آرید.
• حافظه‌ی ضمنی (غیر اعلامی): اینا چیزایی هستن که شما حتی بدون به‌یادآوردن نحوه‌ی یادگیری‌شون می‌دونید. یه مثال از این می‌تونه دونستن نحوه بستن بند کفش یا دم کردن قهوه یا چای باشه.

حافظه‌تون بخش کلیدی هویتتونه، پس ناتوانی توی به‌یادآوردن یه چیزی می‌تونه تجربه‌ی ترسناکی باشه. اگه شما دچار از دست دادن حافظه هستید یا یه عزیز نشانه‌هایی از اون رو نشون می‌ده، باید با یه متخصص مراقبت‌های بهداشتی صحبت کنید. با وجود اونچه که تو تلویزیون یا فیلما دیده می‌شه، از دست دادن ناگهانی حافظه شایع نیست. و خیلی از شرایطی که باعث از دست دادن حافظه می‌شن قابل درمانن. پزشکتون می‌تونه بهتون کمک کنه بهتر درک کنید که چه چیزی ممکنه باعث از دست دادن حافظه شده باشه، چه کاری می‌تونید در موردش انجام بدید و چطوری می‌تونید تاثیرش رو کم کنید.