همیشه وصل بودن=مرگِ سلامت؟ بررسی علمیِ رنج‌های کار دیجیتال

یک پژوهش جدید: فشارهای روحی و جسمی ناشی از وابستگیِ بی‌وقفه‌ی تکنولوژی

یه بررسی تازه نشون می‌ده که کارکنان بخاطر “زیاد وصل بودن” توی دنیای دیجیتال، دچار رنج‌های روحی و جسمی می‌شن؛ این وضع اونقدر هست که نمی‌تونن از کارشون فاصله بگیرن. محققای دانشگاه ناتینگهام، از دانشکده‌های روان‌شناسی و پزشکی، با کارکنان از مشاغل مختلف مصاحبه‌های دقیقی انجام دادن. نتیجه‌ش این شد که تلاش‌های ذهنی و احساسیِ ناشی از این اتصال پیوسته و سرعتِ زیادِ کار توی محیط دیجیتال، به سلامتِ کارمندا آسیب می‌زنه. نتایج این تحقیق امروز توی مجله‌ی «فرانتیرز در روان‌شناسیِ سازمانی» منتشر شده.

این مقاله، آخرین قسمت از یک پروژه‌ی پژوهشیه که داره “پیامدهای منفی” کار دیجیتال رو بررسی می‌کنه؛ اینا شامل استرس، فشارِ اضافه، اضطراب و ترس از دست دادن اطلاعات می‌شن. نتایج این تحقیق روی یه موضوعِ کلی به اسم “شدتِ تکنولوژی در محیط کار دیجیتال” تأکید داره؛ که ریشه در مطالبه‌های شغلیِ این محیط داره. یافته‌های مقاله نشون می‌ده که حسِ فشارِ اضافه ناشی از کار دیجیتال، برای بیشترِ شرکت‌کننده‌ها، به شکلِ غرق شدن توی پیام‌ها، برنامه‌ها و جلسات توی محیط کار دیجیتال، بروز کرده.

ترس از اینکه اطلاعات مهم رو از دست بدن و نتونن با همکاراشون در ارتباط باشن هم، به استرس و فشار روی کارکنان دیجیتال اضافه کرده؛ همین‌طور، مشکلاتی که توی استفاده از فناوری‌های دیجیتال پیش میاد هم مزید بر علت شده. الیزابت مارش، دانشجوی دکتریِ ESRC در دانشکده روان‌شناسی، سرپرست این پژوهشِ کیفی بود. اون گفت: “محیط‌های کارِ دیجیتال هم به سازمان‌ها و هم به کارمندا سود می‌رسونن، مثلا با امکان همکاری و انعطاف‌پذیری توی کار. اما چیزی که توی تحقیقاتمون مشخص شد، اینه که یه جنبه‌ی تاریکِ احتمالی هم توی کار دیجیتال وجود داره؛ جایی که کارکنان به خاطرِ بارِ زیادِ کار و شدتِ محیط کار دیجیتال، خسته و تحت فشار قرار می‌گیرن. احساسِ اینکه باید همیشه وصل باشی و پیام‌ها رو دنبال کنی، می‌تونه باعث بشه که از نظرِ روحی از کار فاصله بگیری.”

توی این تحقیق، با چهارده کارمند مصاحبه‌های دقیقی انجام شده؛ و اون‌ها درباره‌ی درک و تجربه‌هاشون از مطالبه‌های شغلی توی محیط کار دیجیتال و تأثیراتش روی سلامت‌شون صحبت کردن.

تحلیلِ عواملِ تأثیرگذار روی تجربه‌ی کارمندا توی محیط کار دیجیتال

توی این تحلیل، محققان دارن عواملِ روان‌شناختی، تکنولوژیکی و سازمانی رو بررسی می‌کنن که ممکنه روی نحوه‌ی تجربه‌ی کارمندا از مطالبه‌های شغلی توی محیط کار دیجیتال تأثیر بذاره. تجربه‌های تاریکِ شرکت‌کننده‌ها، به‌خصوص، تحتِ تأثیرِ وضعیتِ همیشگی و فراگیرِ اتصال توی محیط کار دیجیتال قرار داشت؛ که بهش می‌گن “هایپر-کانکتیویتی“. این تجربه‌ها منجر به احساس مسئولیت برای در دسترس بودن و از بین رفتنِ مرزهای کار و زندگیِ شخصی شد.

شواهد همچنین نشون می‌ده که این هایپر-کانکتیویتی، بعد از دورانِ پاندمی، تبدیل به یه قانونِ کلی بین کارگرا شده. نظراتِ مصاحبه‌شونده‌ها شامل اینا بود: “[این کار] فقط سخت‌تره، خیلی بیشتر از اون چیزی که فکر می‌کردم، سخت‌تره که بتونم بذارمش کنار؛ وقتی همه چیز آنلاینه و می‌تونم توی هر ساعتی از شبانه‌روز کار کنم.” “حس می‌کنی که باید همیشه در دسترس باشی. باید یه چراغ سبز باشی.” “این فشارِ برای جواب دادنه […]. من یه ایمیل دریافت کردم، باید سریع انجامش بدم؛ چون اگه نه، یکی ممکنه فکر کنه ‘اون داره توی خونه چیکار می‌کنه؟'” الیزابت اضافه می‌کنه: “نتایج این تحقیق روی این موضوع تأکید می‌کنه که محققان و متخصص‌ها باید مطالبه‌های شغلی توی محیط کار دیجیتال رو شناسایی، درک و کم کنن؛ تا از سلامتِ کارمندای دیجیتال محافظت بشه.”

این تحقیق، پیشنهادهای عملی‌ای برای کارفرماها داره؛ که شامل کمک به کارمندا برای بهتر کردن مهارت‌های دیجیتال و توانمند کردن‌شون برای مدیریت مرزها توی محیط کار دیجیتال می‌شه. یافته‌ها، همین‌طور می‌تونه توسط بخش‌های تکنولوژی استفاده بشه؛ تا به بهتر شدنِ قابلیت استفاده و دسترسی به محیط کار دیجیتال هم کمک کنه؛ همین‌طور کنترل گسترش برنامه‌ها. درکِ نیازها و ترجیحاتِ کارمندا برای کار دیجیتال، اهمیت زیادی داره تا چنین اقداماتی رو هدایت کنه.

دکتر الکسا اسپنس، استاد روان‌شناسی، اضافه می‌کنه: “این تحقیق، ادبیاتِ مطالبه‌های شغلی و منابع رو گسترش می‌ده؛ با روشن کردنِ مطالباتی که توی محیط کار دیجیتال هست؛ از جمله هایپر-کانکتیویتی و بارِ اضافه. همین‌طور، یه چارچوبِ جدید از شدتِ تکنولوژی توی محیط کار دیجیتال معرفی می‌کنه؛ که بینش‌های جدیدی درباره‌ی علت‌های استرسِ تکنولوژیکی توی محیط کار دیجیتال می‌ده. با این کار، تأثیراتِ بالقوه‌ی سلامتی، هم از نظر روانی و هم جسمی، کار دیجیتال رو برجسته می‌کنه.” این تحقیق توسط ESRC-MGS (شورای پژوهش‌های اقتصادی و اجتماعی – مدرسه تحصیلات تکمیلی میدلند) تأمین مالی شده.