نظریات تازه فیزیک کوانتومی درباره‌ی افزایش دمای اقیانوس‌ها

یه دانشمند استرالیایی اخیراً اعلام کرده که افزایش سرعت جذب گرما توسط اقیانوس‌ها، که با مدل‌های اقلیمی فعلی هم‌خوانی نداره، حالا می‌تونه با کمک فیزیک کوانتومی توضیح داده بشه. یه مقاله که تازگی‌ها تو مجله‌ی ارتباطات فیزیک چاپ شده، نوشته‌ی پروفسور بازنشسته‌ی فیزیک کاربردی از دانشگاه فناوری سیدنی (UTS) به اسم جف اسمیت هست. تو این مقاله، ایشون یه «پارادایم فیزیک حرارتی کوانتومی» جدید رو معرفی کرده که به ما کمک می‌کنه تأثیر گرمایش جهانی روی اقیانوس‌ها و بالطبعش، روی آب و هوا و اقلیم رو بهتر بفهمیم.

پروفسور اسمیت گفت که اطلاعاتی که طی ۷۰ سال گذشته جمع‌آوری شده، نشون می‌ده که دمای اقیانوس‌ها و کل انرژی ذخیره شده توشون، با سرعت داره بالا می‌ره. ایشون اشاره کرد که امسال، دنیا به یه «نقطه‌ی عطف نگران‌کننده» رسید؛ به‌طوری که میانگین دمای سطح دریا به ۲۱.۱ درجه‌ی سانتی‌گراد رسیده.

عکس پروفسور استرالیایی تو یه آزمایشگاه دانشگاه، داره در مورد مدل جدید ترمودینامیک کوانتومی‌ش توضیح می‌ده، در حالی که نمودارهایی که افزایش دمای اقیانوس‌ها رو نشون می‌دن، تو پس‌زمینه هستن.
پروفسور جف اسمیت داره در مورد پارادایم جدید فیزیک حرارتی کوانتومی‌ش توضیح می‌ده تا بهتر بفهمیم گرمایش جهانی چه تأثیری داره.

ایشون اضافه کردن: «مدل‌های علمی فعلی، با وجود این‌که گازهای گلخانه‌ای تو جو داره مدام بیشتر می‌شه، این سرعتِ خطرناک رو پیش‌بینی نمی‌کردن.» پروفسور اسمیت ادامه داد: «راه حل این معما اینه که انرژی‌ای که تو اقیانوس‌ها ذخیره می‌شه، ترکیبی از گرما و انرژی هست که منبع اطلاعات طبیعت در مورد خواص مواد هست.»

نقش انرژی غیر‌گرمایی تو افزایش دمای اقیانوس‌ها

وقتی آب اقیانوس‌ها توسط نور خورشید و آسمون گرم می‌شه، این آب انرژی رو نه‌تنها به‌صورت گرما، بلکه به‌شکل جفت‌های ترکیبیِ فوتون هم ذخیره می‌کنه که به مولکول‌های نوسانی آب وصل هستن. این جفت‌ها، یه نوع طبیعی از اطلاعات کوانتومی هستن که با اطلاعاتی که محقق‌ها تو توسعه‌ی محاسبات کوانتومی دنبال می‌کنن، فرق داره. این ذخیره اضافی انرژی، همیشه وجود داشته و به پایدار موندن گرمای اقیانوس‌ها قبل از سال ۱۹۶۰ کمک کرده.

یه عکس از اقیانوس با نور خورشید که روی سطح آب افتاده، با نماهای نزدیک از امواج اقیانوس و ذراتی که جفت‌های فوتون ترکیبی رو نشون می‌دن.
یه تصویر از انرژی ذخیره‌شده تو اقیانوس‌ها که به‌شکل ترکیبی بافته شده و به مسأله‌ی افزایش دما اشاره داره.

ولی الان، متوسط گرمایی که هر شب از گرمای روزانه آزاد می‌شه، دیگه پایدار نیست، چون ورودیِ گرمای اضافی از جو زمین، هر دو شکل انرژی ذخیره‌شده رو زیاد می‌کنه. پروفسور اسمیت گفت که نقش آشکار انرژی غیر‌گرمایی تو تسریع دمای اقیانوس‌ها، الان باید تو مدل‌های اقلیمی در نظر گرفته بشه. مدل‌های فعلی ما برای پاسخ‌های گرمایی سیستم‌های طبیعی و ساخته‌شده در فضای باز، شاید لازم بشه تصحیح بشن تا آسایش بیشتری فراهم بشه، مصرف انرژی کمتر بشه و سلامت بهتر انسان‌ها، گیاهان و حیوانات تو یه اقلیم گرم‌تر حفظ بشه.

تصویری از مدلسازی تغییرات اقلیمی که شامل اطلاعات و شبیه‌سازی‌های پیچیده با نمودارهای رنگی هست و دو نوع انرژی که روی دمای اقیانوس‌ها تأثیر می‌ذارن رو نشون می‌ده.
مدل‌سازی پیچیده‌ی تغییرات اقلیمی که نشون می‌ده چرا باید انرژی غیر‌گرمایی رو تو پیش‌بینی دمای اقیانوس‌ها بررسی کنیم.

در نهایت، پروفسور اسمیت تأکید کرد که تنها راه برای کم کردن سرعت و بعد متوقف کردن این افزایش خطرناک دما، اینه که جلوی بیشتر شدنِ گازهای گلخانه‌ای تو جو رو بگیریم.

مقاله های شبیه به این مقاله

بیشتر بخوانید

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *