محله‌های مناسب پیاده‌روی: این تحقیق جدید سلامتی‌تون رو متحول می‌کنه!

تازه‌ترین پژوهش‌ها در مورد محله‌های مناسب برای پیاده‌روی

تحقیقات گسترده‌ی ملی، حالا مدرک‌های محکم‌تری رو پشتوانه‌ی ایده‌ی محله‌های پیاده‌رو قرار داده. این مطالعه که تو ژورنال آمریکایی اپیدمیولوژی منتشر شده، با بررسی نزدیک به ۱۱ هزار جفت دوقلو، ارتباط قوی بین محل زندگی و فعالیت بدنی رو نشون می‌ده. این روش بهمون کمک می‌کنه تا تأثیرات خانوادگی و ژنتیکی رو بهتر کنترل کنیم.

محقق‌ها فهمیدن که به‌ازای هر ۱٪ افزایش تو درجه‌ی پیاده‌روی یه منطقه، میزان پیاده‌روی تو اون محل حدود ۰.۴۲٪ بیشتر می‌شه. اگه این عدد رو بزرگتر در نظر بگیریم، یعنی اگه قابلیت پیاده‌روی محله‌های اطراف ۵۵٪ زیادتر بشه، پیاده‌روی تقریباً ۲۳٪ افزایش پیدا می‌کنه؛ یا به زبون ساده‌تر، هر ساکن این محله‌ها به‌طور متوسط حدود ۱۹ دقیقه تو هفته بیشتر پیاده‌روی می‌کنه.

از نظر بهداشت عمومی، این تغییر می‌تونه تأثیر خیلی بزرگی روی جمعیت کم‌تحرک آمریکا داشته باشه. گلِن دانکن، که نویسنده‌ی اصلی این پژوهشه و استاد تغذیه و فیزیولوژی ورزشی تو دانشگاه ایالت واشنگتن، میگه: «تو جمعیت ایالات متحده، افراد زیادی هستن که به اندازه‌ی کافی فعال نیستن. اگه بتونیم درصد کمی از جمعیتی رو که فقط بیشتر پیاده‌روی می‌کنن تغییر بدیم، فایده‌های واقعی برای سلامتی‌شون خواهیم دید.» دانکن، مدیر ثبت‌نام دوقلوهای ایالت واشنگتن هم هست.

تو این تحقیق، محله‌ها بر اساس یه شاخص اندازه‌گیری شدن. این شاخص تراکم جمعیت، مسیرهای پیاده‌روی و وجود مکان‌های جذاب برای پیاده‌روی، مثل مغازه‌ها، پارک‌ها، رستورانا و کافه‌ها رو در نظر می‌گیره. محله‌هایی که این شرایط رو داشتن، به عنوان محله‌های قابل پیاده‌روی شناخته شدن. دوقلوهای شرکت‌کننده تو این مطالعه، تو جاهای مختلف آمریکا زندگی می‌کردن، اما محله‌های پیاده‌رو بیشتر تو مناطق شهری دیده می‌شدن.

ناحیه‌ی کپیتول هیل سیاتل: یه نمونه‌ی عالی از یه محله‌ی پیاده‌رو

دانکن می‌گه ناحیه‌ی کپیتول هیل تو سیاتل، یه نمونه‌ی خیلی خوب از یه محله‌ی قابل پیاده‌روی هست. چون پر از مغازه‌ها و رستوراناس و به حمل‌و‌نقل عمومی مثل اتوبوس و ایستگاه‌های راه‌آهن سبک دسترسی داره. از طرف دیگه، مناطق حومه‌ای یا روستایی معمولاً کمتر برای پیاده‌روی مناسبن، چون برای رسیدن به مغازه‌ی مواد غذایی یا بقیه‌ی امکانات، باید ماشین داشت.

تحلیل داده‌ها و نتایج

این مطالعه داده‌های مربوط به ۵۴۷۷ جفت دوقلو رو که بین سال‌های ۲۰۰۹ تا ۲۰۲۰ جمع‌آوری شده بود بررسی کرد. این اطلاعات شامل آدرس محل زندگی و میزان دقایق پیاده‌روی تو یه هفته‌ی معمولی بود. این پیاده‌روی‌ها می‌تونست برای تفریح، ورزش یا فقط برای رفتن از یه جا به جای دیگه باشه. تحلیل‌ها نشون داد که کسایی که تو مناطق پیاده‌رو زندگی می‌کنن، واقعاً بیشتر پیاده‌روی می‌کنن.

محقق‌ها همچنین بررسی کردن که آیا قابلیت پیاده‌روی یه منطقه باعث می‌شه مردم بیشتر از حمل‌ونقل عمومی استفاده کنن یا نه، ولی تعداد کمی از شرکت‌کننده‌ها از این نوع حمل‌ونقل استفاده می‌کردن. با این حال، زندگی تو یه محله‌ی پیاده‌رو احتمال استفاده نکردن از حمل‌ونقل عمومی رو تا ۳۲٪ کم می‌کنه.

تأثیر پیاده‌روی روی سلامتی

به نظر نمی‌رسه زندگی تو یه منطقه‌ی قابل پیاده‌روی تأثیری روی ورزش‌های شدیدتر داشته باشه، اما نویسنده‌ها اشاره می‌کنن که این نوع ورزش‌ها، مثل دویدن و وزنه‌برداری، محدود به محیط محله نیستن. مثلاً، یه نفر می‌تونه برای دوچرخه‌سواری سنگین، از محله‌اش بیرون بره.

با این حال، دانکن تأکید کرد که پیاده‌روی یه راه عالی و آسون برای بهتر کردن سلامتیه. تازه به ۱۵۰ دقیقه فعالیت بدنی تو هفته که خیلی توصیه می‌شه هم حساب می‌شه. اون گفت: «لازم نیست کلی پول برای لباس و تجهیزات ورزشی بدین. پیاده‌روی خیلی طبیعیه. فقط کافیه کفش‌هاتون رو بپوشین و از در برین بیرون.»

همکاری محققان

علاوه بر دانکن، نویسنده‌های دیگه این مقاله، محققایی از دانشگاه واشنگتن، دانشگاه کالیفرنیای جنوبی، دانشگاه ویرجینیا، دانشگاه کلمبیا و دانشگاه ایالتی واشنگتن هستن.