لکنت زبان، درآمد و شغل: تحقیقی تکان‌دهنده از دانشگاه فلوریدا

تأثیر لکنت زبان بر درآمد و رضایت شغلی

نتیجه‌ی یک پژوهش تازه از دانشگاه فلوریدا پرده از این برداشت که افراد با تجربه‌ی لکنت زبان، در مقایسه با کسانی که این مشکل رو ندارن، با درآمد پایین‌تری مواجه هستن، در پیدا کردن شغل دچار مشکل میشن و از شغل‌شون هم رضایت کمتری دارن. این تحقیق که توسط یکی از پژوهشگران دانشکده‌ی بهداشت عمومی و مشاغل بهداشتی دانشگاه فلوریدا هدایت شده، داده‌های جمع‌آوری شده طی دو دهه رو روی افرادی که لکنت زبان دارن، بررسی کرده تا ببینه این مسئله چطور می‌تونه روی سرنوشت شغلیشون در طول زمان اثر بذاره. نتایج این پژوهش در نشریه‌ی «American Journal of Speech-Language Pathology» منتشر شده.

ناهمگونی‌های درآمدی در تمام سطوح درآمدی قابل مشاهده بود و به‌ویژه در سطح درآمد سالیانه ۱۰۰,۰۰۰ دلار، جایی که احتمال داشتن ۱۰۰,۰۰۰ دلار یا بیشتر درآمد برای افراد دارای لکنت، تقریباً چهار برابر کمتر از بقیه بود. همچنین، کسانی که لکنت زبان دارن، حدود ۲۵ درصد کمتر احتمال داره از شغلشون راضی باشن، و این نارضایتی با گذر زمان بیشتر هم میشه.

دکتر مالی جیکوبز، مؤلف ارشد و اقتصاددان حوزه‌ی بهداشت و استادیار پژوهشی خدمات بهداشتی، مدیریت و سیاست، در این باره گفت: «شاید رضایت شغلی در نگاه اول نشونه‌ی خوبی از وضعیت اشتغال نباشه چون لزوماً سطح درآمد رو مشخص نمی‌کنه؛ اما از منظر اقتصادی خیلی مهمه، چون با گردش شغلی و ماندگاری در ارتباطه، و این‌ها شاخص‌ها و ویژگی‌های اقتصادی کلیدی هستن که نیروی کارِ پایدار، آماده و با بازدهی رو می‌سازن.» او اضافه کرد: «کارگران آمریکایی بخش قابل توجهی از زندگیشون رو در محیط کار سپری می‌کنن. بنابراین، وقتی دیدیم اکثر کسانی که لکنت زبان دارن از شغلشون رضایت کمی دارن، شگفت‌زده شدیم و به این باور رسیدیم که احتمالاً در محیط کار ناراضی و ناامید هستن.»

لکنت زبان یک اختلال عصبی- رشدیه که حدود ۳ میلیون آمریکایی رو تحت تأثیر قرار میده. تا یک سوم از بچه‌های کوچیک ممکنه لکنت زبان رو تجربه کنن، که در بیشتر موارد، تا سن ۵ یا ۶ سالگی برطرف میشه. بین ۳ تا ۵ درصد از کسانی که در بچگی لکنت داشتن، این مشکل رو در بزرگسالی هم ادامه میدن. در حال حاضر درمانی برای لکنت زبان وجود نداره، اما درمان‌هایی برای بهبود روان صحبت کردن در دسترسه، و متخصصان توصیه می‌کنن این درمان‌ها باید همچنان برای بزرگسالان هم در دسترس باشن. وقتی جوان‌هایی که لکنت زبان دارن وارد بازار کار میشن، ممکنه شغل‌هایی رو انتخاب کنن یا به سمت مشاغلی برن که نیاز کمتری به ارتباط کلامی داره؛ پدیده‌ای که بهش میگن «محدودیت نقش».

چالش‌های ارتباطی و تأثیر بر شغل

جیکوبز گفت: «افرادی که در صحبت کردن مشکل دارن یا خودشون رو این‌طور می‌بینن، ممکنه به سمت شغل‌هایی برن که نیازی به تعامل مستقیم نداره و ارتباط منظم با دیگران رو نمی‌طلبه.» او افزود: «متأسفانه، مشاغل برجسته و تعاملی که نیاز دارن مدام با مردم در ارتباط باشی، معمولاً دستمزد بالاتری هم دارن.»

تحقیقات و نتایج

برای این مطالعه، جیکوبز و همکاراش؛ هوپ گرلاچ-هاوک، دکترا، CCC-SLP از دانشگاه میشیگان غربی و پاتریک برایلی، دکترا، CCC-SLP از دانشگاه کارولینای شرقی، داده‌های مطالعه‌ی ملی طولی سلامت نوجوانان تا زمان بزرگسالی رو تحلیل کردن. این مطالعه که نماینده‌ی کل کشوره و شرکت‌کننده‌ها رو در طول دهه‌ها دنبال می‌کنه، داده‌هایی در مورد رفاه اجتماعی، اقتصادی، روان‌شناختی و جسمی پاسخ‌دهنده‌ها جمع‌آوری میکنه، و اطلاعات زمینه‌ای در مورد خانواده، محله، جامعه، مدرسه، دوستی‌ها، گروه‌های هم‌سن و روابط عاشقانه رو هم در نظر میگیره.

تیم تحقیق متوجه شد که در اواخر نوجوانی و اوایل بیست سالگی، شرکت‌کنندگانی که لکنت زبان داشتن، احتمال کمتری داشت که انتظار داشته باشن به دانشگاه برن یا درآمد متوسطی داشته باشن. در سری بعدی نظرسنجی‌ها که تقریباً زمانی انجام شد که شرکت‌کننده‌ها در اواخر سی سالگی و اوایل چهل سالگی بودن، مشخص شد که پاسخ‌های قبلی تا حدودی پیش‌بینی‌کننده نتایج شغلی بوده. کسانی که لکنت زبان داشتن، درآمدی به‌طور قابل توجهی کمتر از بقیه گزارش کردن و احتمال فارغ‌التحصیلی از دانشگاه براشون کمتر بود.

دلایل نابرابری‌های شغلی

به گفته‌ی پژوهشگران، احتمالاً دلایل متعددی برای این نابرابری‌های شغلی وجود داره، از جمله تبعیض، خود-کم‌بینی و حتی ناامیدی و خستگی ناشی از خودِ لکنت. جیکوبز گفت: «در حالی که تحقیقات بیشتری برای درک این عوامل لازمه، یافته‌های مطالعه‌ی فعلی نشون‌دهنده‌ی نیاز جدی به ادامه‌ی درمان و فراهم کردن امکانات برای بزرگسالانی هست که لکنت زبان دارن.» او همچنین افزود: «همهٔ ما می‌تونیم کاری انجام بدیم تا محیط کار رو برای کسانی که در صحبت کردن دچار مشکل هستن، حمایت‌کننده‌تر کنیم.»

نکات مهم در برخورد با افراد دارای لکنت

جیکوبز گفت: «بسیاری از ما با کسی صحبت کردیم که در صحبت کردن مشکل داره. مهمه که صبور باشیم. ما تمایل داریم که بخوایم طرف مقابل تندتر صحبت کنه یا سریع جواب بده. این یه تمایل طبیعیه که آدم‌ها به جای طرف مقابل حرف بزنن یا وقتی توی صحبت کردنش شک کرد، حرفش رو قطع کنن. اما این کار، نه تنها به شما کمکی نمی‌کنه، بلکه به همکارتون که مشکل داره هم کمکی نمی‌کنه. اگر کسی در صحبت کردنش مکث یا تردید داره، باید صبور باشیم و بهش زمان بدیم. زمان، یه منبع ارزونه وقتی به ارزشی که همهٔ افراد می‌تونن به محیط کار اضافه کنن فکر می‌کنیم.»

“`