خانه‌دار شدن در آمریکا: راز طول عمر بیشتر؟

تحقیقی جدید درباره تأثیر مالکیت خانه بر امید به زندگی در آمریکا

دکتر کاسی برین، پژوهشگر ارشد پسادکتری در مرکز علوم جمعیتی لورهلوم دانشگاه آکسفورد و دپارتمان جامعه‌شناسی، مطالعه‌ای را انجام داده است که امروز در نشریه «دموگرافی» منتشر شد. این مطالعه نشان می‌دهد که مالکیت خانه با افزایش ۰.۳۶ سال به امید به زندگی مردان سیاه‌پوست آمریکایی که در اوایل قرن بیستم به دنیا آمده‌اند و ۰.۴۲ سال برای همتایان سفیدپوست آنها مرتبط است.

دکتر کاسی برین در این باره گفت: «مطالعه من نشان می‌دهد که مالکیت خانه تأثیر مثبت و معناداری بر امید به زندگی دارد. این نتایج نشان می‌دهد که سیاست‌های اجتماعی که به طور عادلانه فرصت‌های مالکیت خانه را برای سیاه‌پوستان آمریکایی گسترش می‌دهند، می‌توانند به کاهش فاصله بین امید به زندگی مردان سیاه‌پوست و سفیدپوست در ایالات متحده کمک کنند.»

بر اساس این مطالعه، گسترش فرصت‌های مالکیت خانه برای اقلیت‌های نژادی می‌تواند به کاهش نابرابری‌های عمیق نژادی در مرگ و میر که ایالات متحده در حال حاضر با آن مواجه است، کمک کند. این تحقیق همچنین به نابرابری‌های قابل‌توجه در نرخ مالکیت خانه در قرن بیستم اشاره می‌کند، به‌طوری‌که آمریکایی‌های سفیدپوست تقریباً دو برابر بیشتر از آمریکایی‌های سیاه‌پوست احتمال مالکیت خانه را داشتند.

به دلیل مسائل تاریخی سیستماتیک مانند برده‌داری و نژادپرستی، آمریکایی‌های سیاه‌پوست در سال ۱۹۴۰ فرصت‌های بسیار کمتری برای مالکیت خانه داشتند؛ به‌طوری‌که کمتر از ۱۰٪ از آنها بین سنین ۱۸ تا ۲۵ سال در آن سال صاحب خانه بودند و تنها ۴۰٪ از افراد بالای ۶۵ سال خانه‌های خود را مالک بودند.

تحلیل تأثیر مالکیت خانه بر امید به زندگی مردان آمریکایی

این مطالعه با استفاده از داده‌های سرشماری سال‌های ۱۹۲۰ و ۱۹۴۰ که به سوابق مرگ و میر تأمین اجتماعی مرتبط شده بود و با یک استراتژی شناسایی مبتنی بر خواهر و برادر، نتایج مختلفی را در مورد امید به زندگی مردان بزرگسال آمریکایی که در سنین ۲۴ تا ۳۵ سالگی صاحب خانه بودند، تحلیل کرد. در حالی که مالکیت خانه در مقایسه با اجاره می‌تواند به انباشت ثروت کمک کند و با بهبود سلامت و افزایش طول عمر مرتبط است، این مطالعه نشان داد که ارزش ملک تأثیر چندانی بر امید به زندگی ندارد.

این تحقیق همچنین به دلایل دیگری برای افزایش امید به زندگی در میان مالکان خانه اشاره می‌کند، شامل وجود یک جامعه اجتماعی قوی‌تر، مزایای روانی مالکیت خانه و شرایط زندگی بهتر. دکتر کیسی برین گفت: «این مطالعه همچنین نشان می‌دهد که تفاوت معنادار و آماری قابل توجهی در امید به زندگی بین آمریکایی‌هایی که صاحب خانه هستند و کسانی که اجاره‌نشین هستند، وجود دارد. مالکان خانه در اوایل بزرگسالی تقریباً شش ماه بیشتر از اجاره‌نشین‌ها در سن ۶۵ سالگی زندگی می‌کنند.»

این مطالعه برای ارائه تصویری از تأثیر مالکیت خانه در ایالات متحده بر امید به زندگی در قرن بیستم، عوامل مختلفی مانند سطح تحصیلات، نژاد، درآمد، وضعیت تأهل و زمینه خانوادگی مشترک را کنترل کرده است. با این حال، مهم است که توجه داشته باشیم که نمونه مورد بررسی از نظر جنسیت، قومیت، ملیت و زمینه تاریخی محدود بود و احتمالاً نماینده سایر جمعیت‌ها نیست.