فرار مالیاتی میلیاردرها از آمریکا: ایالت‌ها چطور ضرر می‌کنند؟

بررسی اثرات مالیات بر درآمد در آمریکا

یه پژوهش تازه نشون می‌ده که بعد از وضع مالیات بر درآمد تو ایالات متحده، آدمایی که درآمدشون بالاست رفتن به ایالت‌هایی که مالیات کمتری می‌گیرن یا کلاً مالیات ندارن. این بررسی دقیق، که برای اولین بار به بررسی ۱۱۰ سال اجرای مالیات بر درآمد ایالتی تو کل آمریکا پرداخته، پیامدهای فرار مالیاتی از ایالت‌هایی که مالیات کمی دارن یا اصلاً مالیات ندارن رو هم روشن می‌کنه. این تحقیق که تو مجله اقتصادی آمریکایی: سیاست اقتصادی منتشر شده، با عنوان “معرفی مالیات بر درآمد، ظرفیت مالی و مهاجرت: شواهدی از ایالت‌های ایالات متحده” نوشته شده توسط اوگو آنتونیو تروئانو، یه اقتصاددان و استاد دانشگاه کالیفرنیا، ریورسایده.

تأثیرات مالیات بر درآمد تو دوره بعد از جنگ جهانی دوم

این بررسی به تأثیرات مالیات بر درآمد شخصی تو دوره‌ی قبل و بعد از جنگ جهانی دوم می‌پردازه. سیاست‌های مالیاتی ایالتی از سال ۱۹۰۰ تا ۲۰۱۰ که تو این مقاله بررسی شدن، نشون میدن که ایالت‌هایی که مالیات بر درآمد رو گذاشتن، درآمد سرانه رو بین ۱۲٪ تا ۱۷٪ بالا بردن؛ ولی این افزایش به این معنی نیست که کل درآمدهای دولت از نظر مالی هم زیاد شده. دلیلش اینه که وضع مالیات بر درآمد تو دوره بعد از جنگ جهانی دوم باعث شد که آدمای پولدار آمریکایی کوچ کنن.

هدف از مالیات بر درآمد و واکنش ثروتمندها

تروئانو تو این باره میگه: “مالیات بر درآمد شخصی یعنی مالیات بر درآمدی که آدم کار می‌کنه و اولش با این هدف گذاشته شد که ثروت رو دوباره تقسیم کنه.” اون ادامه میده: “هدف این بود که به قشر فقیرتر جامعه کمک بشه و بی‌عدالتی بین ساکنینی که درآمد کم دارن و اونایی که درآمدشون بالاست کم بشه.”

نتایج این تحقیق نشون میده که وضع مالیاتای بالاتر از طرف خیلی از آمریکایی‌های پولدار خوب پذیرفته نشده. درآمد بیشتر این افراد، این اجازه رو بهشون میده که دنبال یه جای جدید برای زندگی تو ایالت‌هایی بگردن که مالیات بر درآمدشون کمتره یا اصلاً مالیات ندارن. از نظر تاریخی، جابه‌جایی تو ایالات متحده…

تحلیل مهاجرت و مالیات بر درآمد تو آمریکا

به گفته تروئانو، نرخ مهاجرت تو آمریکا نسبت به کشورهای اروپایی بیشتر بوده، چون مردم تو اینجا به یه زبون حرف می‌زنن و این کارِ خونه عوض کردن رو آسون‌تر می‌کنه. این بررسی همچنین نشون داد که روند مهاجرت از دهه ۱۹۸۰ کم‌کم کمتر شده.

مالیات بر درآمد برای ایالت‌ها خیلی مهمه، چون به دولت‌ها این امکان رو میده که درآمد سرانه رو ببرن بالا. ولی قبل از جنگ جهانی دوم، این سیاست‌های مالیاتی با کلی دردسر قانونی روبرو بودن. مثلاً، ایالت پنسیلوانیا هشت بار تلاش کرد تا قانون اساسی ایالت رو عوض کنه. ایالت‌های دیگه مثل ایندیانا و واشنگتن هم تلاش کردن ولی همه‌شون شکست خوردن. تا الان، شش ایالت شامل تگزاس، فلوریدا، نوادا، ایالت واشنگتن، وایومینگ و داکوتای جنوبی هیچ‌وقت مالیات بر درآمد شخصی همیشگی رو نذاشتن.

ایالت کالیفرنیا تو سال ۱۹۳۵ مالیات بر درآمد شخصی رو گذاشت و یکی از ۱۸ ایالتی بود که بین سال‌های ۱۹۳۰ تا ۱۹۴۰ این مالیات رو اجرا کردن. تو نیومکزیکو، قانون مالیات بر درآمد اولیه‌ی خودشون رو تو سال ۱۹۲۰ برداشتن. تو آیووا، مجلس ایالتی تو سال ۱۹۳۲ لایحه مالیات بر درآمد رو تصویب کرد، ولی این لایحه بعداً تو سنای ایالت رد شد. تو کلرادو، فرماندار لایحه مالیات بر درآمدی که توسط مجلس ایالتی تو سال ۱۹۳۵ تصویب شده بود رو وتو کرد. با این حال، بجز واشنگتن، همه‌ی این ایالت‌ها آخرش مالیات بر درآمد رو گذاشتن

، نویسنده‌ها تو مقاله‌شون گفتن.

تروئانو و همکاراش، تراویس کاسیدی، استاد اقتصاد تو دانشگاه آلاباما، و مارک دینچکو، استاد دانشگاه میشیگان، با بررسی داده‌های سرشماری آمریکا، فهمیدن که آمریکایی‌های پولدار وقتی مالیات بر درآمد خیلی زیاد باشه، از ایالت میرن، ولی اگه افزایش مالیات بر درآمد کم باشه، تو ایالت می‌مونن. تروئانو گفت که وقتی ایالت‌ها دارن به فکر کمتر کردن بی‌عدالتی تو درآمد هستن، باید به عکس‌العمل‌های جابه‌جایی هم توجه کنن. تروئانو اشاره کرد که “زیاد کردن مالیات بیش از حد ممکنه نتیجه عکس بده، چون ایالت ممکنه تعداد زیادی از آدمای نسبتاً پولدار رو از دست بده.”