مأموریت عظیم: ماموت‌ها، منبع غذایی باستانی آمریکایی‌ها

شواهد جدید از رژیم غذایی انسان‌های باستانی در آمریکا

دانشمندان نخستین شواهد مستقیم را کشف کرده‌اند که نشان می‌دهد انسان‌های باستانی در آمریکا عمدتاً به تغذیه از ماموت‌ها و سایر حیوانات بزرگ وابسته بودند. این تحقیق نور جدیدی بر روی گسترش سریع انسان‌ها در سراسر قاره آمریکا و انقراض پستانداران بزرگ عصر یخ می‌افکند. مطالعه‌ای که در تاریخ ۴ دسامبر در جلد مجله Science Advances منتشر شد، از تحلیل ایزوتوپ‌های پایدار برای مدل‌سازی رژیم غذایی مادر یک نوزاد که در یک محل دفن ۱۳,۰۰۰ ساله کلویس در مونتانا کشف شده بود، استفاده کرده است.

قبل از این مطالعه، رژیم غذایی پیشاتاریخی از طریق تحلیل شواهد ثانویه، مانند ابزارهای سنگی یا بقایای حفظ‌شده حیوانات شکار شده، استنباط می‌شد. یافته‌ها از فرضیه‌ای حمایت می‌کنند که نشان می‌دهد مردم کلویس در شکار حیوانات بزرگ تخصص داشتند و نه صرفاً در جستجوی حیوانات و گیاهان کوچک‌تر. مردم کلویس حدود ۱۳,۰۰۰ سال پیش در آمریکای شمالی زندگی می‌کردند. در آن زمان، حیواناتی مانند ماموت‌ها در سراسر شمال آسیا و آمریکا زندگی می‌کردند. آن‌ها مسافت‌های طولانی را مهاجرت می‌کردند که این امر آن‌ها را به منبعی مطمئن از چربی و پروتئین برای انسان‌های بسیار متحرک تبدیل می‌کرد.

جیمز چترز، نویسنده همکار این تحقیق از دانشگاه مک مستر، گفت: “تمرکز بر روی ماموت‌ها کمک می‌کند تا توضیح دهیم چگونه مردم کلویس توانستند در عرض چند صد سال در سراسر آمریکای شمالی و به سمت آمریکای جنوبی گسترش یابند.” بن پاتر، استاد باستان‌شناسی در دانشگاه آلاسکا فیربنکس، نیز افزود: “آنچه برای من جالب است این است که این یافته‌ها بسیاری از داده‌های دیگر سایت‌ها را تأیید می‌کند. به عنوان مثال، بقایای حیوانی که در سایت‌های کلویس یافت می‌شود، عمدتاً شامل پستانداران بزرگ است و نقاط پرتابه بزرگ و تیرک‌های پرتابی متصل هستند که سلاح‌های مؤثری برای فاصله‌های دور به شمار می‌روند.”

پاتر همچنین گفت که شکار ماموت‌ها زندگی انعطاف‌پذیری را فراهم می‌کرد. این امر به مردم کلویس اجازه می‌داد تا به مناطق جدیدی منتقل شوند بدون اینکه مجبور باشند به شکار حیوانات کوچک‌تر و محلی وابسته باشند که می‌توانستند به طور قابل توجهی از یک منطقه به منطقه دیگر متفاوت باشند. او افزود: “این تحرک با آنچه در فناوری و الگوهای استقرار کلویس مشاهده می‌کنیم، همخوانی دارد. آن‌ها بسیار متحرک بودند و منابعی مانند سنگ ابزار را بر روی مسافت‌های طولانی جابه‌جا می‌کردند.”

محققان توانستند رژیم غذایی مردم کلویس را با تحلیل داده‌های ایزوتوپی که در مطالعه‌های قبلی توسط دیگر محققان از بقایای کودک کلویس به نام آنزیک-۱، که ۱۸ ماهه بود، منتشر شده بود، مدل‌سازی کنند. با تنظیم داده‌ها برای شیردهی، آن‌ها توانستند مقادیر رژیم غذایی مادر او را تخمین بزنند.

تحقیقات درباره رژیم غذایی انسان‌های اولیه و تأثیر آن بر انقراض حیوانات بزرگ یخچالی

مت وولر، یکی از نویسندگان این مطالعه و مدیر مرکز ایزوتوپ‌های پایدار آلاسکا در دانشگاه UAF، گفت: «ایزوتوپ‌ها اثر انگشت شیمیایی رژیم غذایی یک مصرف‌کننده را ارائه می‌دهند و می‌توان آنها را با ایزوتوپ‌های مواد غذایی بالقوه مقایسه کرد تا سهم نسبی اقلام مختلف رژیم غذایی را تخمین بزنیم.» تیم تحقیقاتی اثر انگشت ایزوتوپ‌های پایدار مادر را با ایزوتوپ‌های منابع غذایی متنوعی از همان دوره و منطقه مقایسه کردند. آنها دریافتند که حدود ۴۰ درصد از رژیم غذایی او از ماموت‌ها تأمین می‌شد و سایر حیوانات بزرگ مانند الک و بایسون باقی‌مانده را تشکیل می‌دادند. پستانداران کوچک، که گاهی به عنوان منبع غذایی مهمی در نظر گرفته می‌شوند، نقش بسیار کمی در رژیم غذایی او داشتند.

در نهایت، دانشمندان رژیم غذایی مادر را با رژیم غذایی سایر همه‌چیزخواران و گوشت‌خواران از همان دوره مقایسه کردند، از جمله شیرهای آمریکایی، خرس‌ها و گرگ‌ها. رژیم غذایی مادر بیشترین شباهت را به رژیم غذایی گربه شمشیری، که متخصص در شکار ماموت‌ها بود، داشت. یافته‌ها همچنین نشان می‌دهند که انسان‌های اولیه ممکن است به انقراض حیوانات بزرگ یخچالی کمک کرده باشند، به‌ویژه زمانی که تغییرات محیطی زیستگاه‌های آنها را کاهش داد.

پاتر گفت: «اگر اقلیم به گونه‌ای تغییر کند که زیستگاه‌های مناسب برای برخی از این مگا فونا را کاهش دهد، این امر آنها را به طور بالقوه در معرض شکار انسان‌ها قرار می‌دهد. این افراد شکارچیان بسیار موثری بودند.» چترز افزود: «شما ترکیبی از یک فرهنگ شکار بسیار پیشرفته دارید که مهارت‌های آن در طول ۱۰,۰۰۰ سال در اوراسیا پرورش یافته و با جمعیت‌های ناآگاه از مگا فونا در زیر فشارهای محیطی مواجه می‌شود.»

به گفته پاتر و چترز، یک جنبه مهم این تحقیق، ارتباط آنها با بومیان آمریکایی در مونتانا و وایومینگ درباره نگرانی‌ها و علاقه‌مندی‌هایشان به این کار است. آنها گفتند: «مشورت با مردم بومی در مورد سوالات مربوط به میراث آنها مهم و اخلاقی است.» آنها با شین دویل، مدیر اجرایی سازمان Yellowstone Peoples همکاری کردند که با نمایندگان متعدد دولت‌های قبیله‌ای در سراسر مونتانا، وایومینگ و آیداهو ارتباط برقرار کرد. دویل گفت: «پاسخ‌ها شامل توجه و شمول قدردانی بوده است.»

او افزود: «من این تیم را به خاطر کشف شگفت‌انگیزشان درباره شیوه‌های زندگی مردم بومی در دوره کلاویس تبریک می‌گویم و از آنها به خاطر احترام و شمول قبیله‌ای در طول تحقیقاتشان تشکر می‌کنم.» او ادامه داد: «این مطالعه درک ما از چگونگی رونق مردم بومی در سراسر آمریکا را با شکار یکی از خطرناک‌ترین و غالب‌ترین حیوانات آن زمان، یعنی ماموت، تغییر می‌دهد.»

سایر نویسندگان این مقاله شامل استوارت جی فیدل، پژوهشگر مستقل؛ جولیت ای مورو، دانشگاه آرکانزاس؛ و کریستوفر ان جاس، موزه سلطنتی آلبرتا هستند.