محله‌های پرجمعیت مردم را به پیاده‌روی بیشتر ترغیب می‌کنند

اهمیت محله‌های قابل پیاده‌روی در افزایش فعالیت بدنی

یک مطالعه بزرگ ملی که شواهد قوی برای حمایت از محله‌های قابل پیاده‌روی ارائه می‌دهد، نشان داد که محیط ساخته‌شده می‌تواند به طور قابل توجهی بر میزان پیاده‌روی افراد تأثیر بگذارد. این مطالعه که در مجله آمریکایی اپیدمیولوژی منتشر شده است، ارتباط قوی بین مکان و فعالیت را با بررسی حدود ۱۱,۰۰۰ جفت دوقلو نشان داد. این روش به محققان کمک می‌کند تا تأثیرات خانوادگی و عوامل ژنتیکی را کنترل کنند.

محققان دریافتند که هر ۱٪ افزایش در قابل پیاده‌روی بودن یک منطقه، منجر به افزایش ۰.۴۲٪ در میزان پیاده‌روی محله می‌شود. اگر این افزایش را به مقیاس بزرگ‌تری تعمیم دهیم، به این معنی است که افزایش ۵۵٪ در قابلیت پیاده‌روی محله می‌تواند حدود ۲۳٪ پیاده‌روی بیشتر را به همراه داشته باشد، که معادل تقریباً ۱۹ دقیقه در هفته برای هر ساکن آن منطقه است.

از نظر سلامت عمومی، این تغییر می‌تواند تفاوت بزرگی برای جمعیت بسیار کم‌تحرک ایالات متحده به همراه داشته باشد. به گفته گلن دانکن، نویسنده اصلی این مطالعه و استاد تغذیه و فیزیولوژی ورزش در دانشگاه ایالت واشنگتن، “ما در جمعیت ایالات متحده افراد زیادی داریم که فعالیت کافی ندارند. اگر بتوانیم درصدی از جمعیت را که فقط بیشتر پیاده‌روی می‌کند، تغییر دهیم، واقعاً شاهد مزایای بهداشتی خواهیم بود.” دانکن همچنین مدیر ثبت‌نام دوقلوهای ایالت واشنگتن است.

در این مطالعه، محله‌ها بر اساس یک شاخص که تراکم افراد، جاده‌ها و مکان‌های مطلوب برای پیاده‌روی مانند فروشگاه‌ها، پارک‌ها، رستوران‌ها و کافی‌شاپ‌ها را ارزیابی می‌کند، قابل پیاده‌روی محسوب شدند. جفت‌های دوقلو در این مطالعه در نقاط مختلف ایالات متحده زندگی می‌کردند، اما محله‌های قابل پیاده‌روی معمولاً در مناطق شهری یافت می‌شدند.

منطقه کاپیتول هیل سیاتل: نمونه‌ای از محله‌های قابل پیاده‌روی

دونکن گفت که منطقه کاپیتول هیل در سیاتل نمونه خوبی از یک محله قابل پیاده‌روی است، به دلیل وجود فراوانی از فروشگاه‌ها و رستوران‌ها و همچنین دسترسی به حمل‌ونقل عمومی مانند اتوبوس‌ها و ایستگاه مترو. در مقابل، مناطق حومه‌ای یا روستایی معمولاً کمتر قابل پیاده‌روی هستند، زیرا برای دسترسی به امکاناتی مانند فروشگاه‌های مواد غذایی نیاز به رانندگی دارند.

تحلیل داده‌ها و نتایج

این مطالعه داده‌های مربوط به ۵۴۷۷ جفت دوقلو را که از سال ۲۰۰۹ تا ۲۰۲۰ جمع‌آوری شده بود، تحلیل کرد. این داده‌ها شامل اطلاعاتی درباره محل زندگی و تعداد دقایق پیاده‌روی در یک هفته معمولی بود، چه برای تفریح، ورزش یا صرفاً برای رفتن از یک مکان به مکان دیگر. تحلیل‌ها نشان داد که افرادی که در مناطق قابل پیاده‌روی زندگی می‌کنند، در واقع بیشتر پیاده‌وری می‌کنند.

محققان همچنین بررسی کردند که آیا قابلیت پیاده‌روی یک منطقه باعث افزایش استفاده از حمل‌ونقل عمومی می‌شود یا خیر، اما تعداد کمی از شرکت‌کنندگان در مطالعه از حمل‌ونقل عمومی استفاده می‌کردند. با این حال، زندگی در یک محله قابل پیاده‌روی احتمال عدم استفاده از حمل‌ونقل عمومی را به میزان ۳۲٪ کاهش می‌دهد.

تأثیر پیاده‌روی بر فعالیت‌های ورزشی

زندگی در یک منطقه قابل پیاده‌روی به نظر نمی‌رسد تأثیری بر فعالیت‌های ورزشی شدید داشته باشد، اما نویسندگان اشاره می‌کنند که این نوع ورزش، که شامل دویدن و وزنه‌برداری است، محدود به محیط محله نیست. به عنوان مثال، یک فرد می‌تواند برای دوچرخه‌سواری شدید به خارج از مرزهای محله خود برود.

پیاده‌روی: راهی ساده برای بهبود سلامتی

با این حال، دونکن تأکید کرد که پیاده‌روی یک روش عالی و آسان برای بهبود سلامتی است. این فعالیت همچنین به ۱۵۰ دقیقه فعالیت بدنی در هفته که به طور گسترده توصیه می‌شود، حساب می‌شود. او گفت: “شما نیازی به صرف هزینه‌های زیاد برای لباس‌های ورزشی و تجهیزات بهترین ندارید. پیاده‌روی یک کار بسیار طبیعی است. فقط کافی است کفش‌هایتان را بپوشید و از در بیرون بروید.”

علاوه بر دونکن، نویسندگان همکار این مطالعه شامل محققانی از دانشگاه واشنگتن، دانشگاه کالیفرنیای جنوبی، دانشگاه ویرجینیا، دانشگاه کلمبیا و دانشگاه ایالتی واشنگتن هستند.