چگونه بفهمیم آیا مدیتیشن ذن مناسب شماست؟

مدیتیشن ذن: تکنیکی برای آرامش ذهن

مدیتیشن ذن، که به عنوان زازن نیز شناخته می‌شود، یک تکنیک مدیتیشن است که ریشه در روان‌شناسی بودایی دارد. هدف از مدیتیشن ذن تنظیم توجه است. گاهی اوقات به این تمرین به عنوان “فکر کردن به عدم فکر” اشاره می‌شود.

چه اتفاقی در مدیتیشن ذن می‌افتد

مدیتیشن ذن به عنوان یک مدیتیشن نظارت باز شناخته می‌شود که در آن مهارت‌های نظارتی به کار گرفته می‌شوند. این مهارت‌ها به حالتی از آگاهی انعکاسی تبدیل می‌شوند که دامنه توجه وسیعی دارد و بر روی یک شی‌ء خاص متمرکز نمی‌شود.

مدیتیشن ذن مشابه مدیتیشن ذهن‌آگاهی است، زیرا بر روی حضور ذهن تمرکز دارد. با این حال، مدیتیشن ذهن‌آگاهی بر روی یک شی‌ء خاص تمرکز می‌کند، در حالی که مدیتیشن ذن شامل آگاهی کلی است.

برخلاف مدیتیشن محبت و دلسوزی که بر روی پرورش دلسوزی تمرکز دارد، یا مدیتیشن مانترا که شامل تکرار یک مانترا است، مدیتیشن ذن شامل افزایش آگاهی از فرآیندهای فیزیکی و خودارجاعی جاری است.

افرادی که مدیتیشن ذن را تمرین می‌کنند سعی دارند دامنه توجه خود را گسترش دهند تا جریان ادراکات، افکار، احساسات و آگاهی‌های ذهنی را در بر بگیرند. در مدیتیشن ذن، معمولاً چشمان به طور نیمه‌باز نگه داشته می‌شوند، که با اکثر انواع دیگر مدیتیشن که به بستن چشم‌ها تشویق می‌کنند، متفاوت است. در طول مدیتیشن ذن، تمرین‌کنندگان همچنین هر فکری که به ذهنشان می‌آید را کنار می‌گذارند و به‌طور اصولی به هیچ چیز فکر نمی‌کنند.

با گذشت زمان، آن‌ها یاد می‌گیرند که چگونه از سرگردانی ذهن خود جلوگیری کنند و ممکن است حتی بتوانند به ناخودآگاه خود دسترسی پیدا کنند. هدف اغلب این است که آگاهی بیشتری از پیش‌فرض‌ها و بینش به خود پیدا کنند.

مزایای مدیتیشن ذن

تحقیقات به وضوح نشان می‌دهد که مدیتیشن دارای طیف وسیعی از مزایای جسمی، شناختی، اجتماعی، معنوی و عاطفی است. و البته، مدیتیشن می‌تواند یک روش عالی برای کاهش استرس باشد، به همین دلیل بسیاری از افراد به آن روی می‌آورند.

به احتمال زیاد مدیتیشن ذن بسیاری از مزایای مشابه سایر انواع مدیتیشن را ارائه می‌دهد، اما بسیاری از تحقیقات در مورد مدیتیشن تفاوت‌های بین انواع مختلف را مشخص نکرده‌اند.

تأثیر بر مغز

سال‌هاست که دانشمندان در حال مطالعه تأثیر مدیتیشن بر ذهن و بدن هستند. توجه خاصی به تمرین مدیتیشن ذن و تأثیر آن بر مغز شده است. در یک مطالعه در سال 2008، محققان 12 نفر را که بیش از سه سال به‌طور روزانه مدیتیشن ذن را تمرین کرده بودند با 12 مبتدی که هرگز مدیتیشن نکرده بودند، مقایسه کردند.

اسکن‌ها نشان داد که آموزش ذن منجر به فعالیت در مجموعه‌ای از نواحی مغزی به نام شبکه پیش‌فرض می‌شود. شبکه پیش‌فرض به ذهن‌های سرگردان مرتبط است.

داوطلبانی که به طور منظم مدیتیشن ذن را تمرین می‌کردند نیز توانستند به سرعت بیشتری نسبت به مبتدیان پس از قطع تمرکز به تنفس خود بازگردند. نویسندگان این مطالعه نتیجه‌گیری کردند که مدیتیشن ممکن است ظرفیت تمرکز، توجه و محدود کردن حواس‌پرتی‌ها را افزایش دهد که همه این‌ها می‌تواند برای افراد در دنیای دیجیتال امروز چالش‌برانگیز باشد.