مرجان‌ها: راز بقای آنها در همسایگی نزدیک‌!

تحقیقی جدید: نزدیکی مرجان‌ها برای تولید مثل ضروری است

یک مطالعه جدید نشان می‌دهد که مرجان‌ها باید تنها چند متر از یکدیگر فاصله داشته باشند تا بتوانند به‌طور موفقیت‌آمیز تولید مثل کنند، و این مسئله آن‌ها را در دنیای گرم‌شونده آسیب‌پذیر می‌سازد. این تحقیق بین‌المللی که به رهبری پروفسور پیتر مامی از دانشگاه کوئینزلند انجام شده، موفقیت یک رویداد طبیعی تخم‌گذاری را در ماه مارس امسال اندازه‌گیری کرد.

پروفسور مامی گفت: “در کمال تعجب، متوجه شدیم که مرجان‌ها باید در فاصله ۱۰ متری از یکدیگر باشند و هر چه این فاصله کمتر باشد، برای باروری بهتر است.” او افزود: “ما می‌دانستیم که مرجان‌ها نمی‌توانند خیلی از هم دور باشند، اما متوجه شدیم که نیاز به نزدیکی بیشتری دارند تا فرایند باروری انجام شود.”

او همچنین بیان کرد: “تأثیرات تغییرات اقلیمی، مانند سفید شدن مرجان‌ها، باعث مرگ و کاهش تراکم آن‌ها می‌شود. بنابراین، نگران هستیم که ممکن است مرجان‌ها به اندازه‌ای از هم دور شوند که نتوانند به‌طور موفقیت‌آمیز تولید مثل کنند.”

برای اندازه‌گیری موفقیت تولید مثل، تیم تحقیقاتی ظرف‌هایی را بالای ۲۶ کلنی مرجان در یک صخره در پالائو، میکرونزی قرار دادند، در زمانی که مرجان‌های هرمافرودیت تخم و اسپرم خود را آزاد می‌کردند. پروفسور مامی توضیح داد: “این ظرف‌ها مقداری از تخم‌های هر مرجان را جمع‌آوری کرده و به سطح آب می‌رفتند و با جزر و مد حرکت می‌کردند.” او افزود: “اگرچه تخم‌ها نمی‌توانستند فرار کنند، اما اسپرم می‌توانست وارد ظرف شود و تخم‌ها را بارور کند.”

اهمیت باروری مرجان‌ها و تلاش‌های احیای آن‌ها

پس از یک ساعت شناور شدن، نسبت تخمک‌های بارور شده برای هر نوع مرجان ثبت شد، به همراه فاصله آن‌ها از مرجان‌های مشابهی که قبلاً مستقر شده بودند. میانگین باروری در زمانی که مرجان‌ها بسیار نزدیک بودند، ۳۰ درصد بود، اما این نسبت با فاصله ۱۰ متری به کمتر از ۱۰ درصد کاهش یافت و در فاصله ۲۰ متری تقریباً به صفر رسید.

دکتر کریستوفر دوروپولوس، نویسنده همکار این تحقیق از سازمان ملی علوم استرالیا (CSIRO)، گفت که باروری مرجان‌ها برای تاب‌آوری جمعیت و تکامل آن‌ها اساسی است. او افزود: “در آینده ممکن است نیاز داشته باشیم که به مرجان‌ها کمک کنیم تا این بخش کلیدی از زندگی خود را ادامه دهند.” دکتر دوروپولوس ادامه داد: “درک اهمیت همسایگی‌های محلی، اهداف ملموسی برای مداخلاتی مانند احیای مرجان‌ها فراهم می‌کند.”

او همچنین بیان کرد: “ایده‌آل این است که چگالی مرجان‌ها در مکان‌های مهم تحت نظارت قرار گیرد و احیای آن‌ها انجام شود تا چگالی به سطوح مورد نیاز برای باروری موفق بازگردد.”

پروفسور مامی در تلاش‌های خود برای ترمیم صخره‌های مرجانی آسیب‌دیده فعالیت می‌کند. او گفت: “کار ما در پنج سال گذشته روی صخره بزرگ مرجانی از طریق برنامه احیا و سازگاری صخره به تعریف این آستانه‌های بحرانی کمک کرده است تا متخصصان احیا بتوانند اهدافی برای چگالی تعیین کنند و به حفظ جمعیت مرجان‌ها کمک کنند.”

این مطالعه با حمایت بنیاد مک‌کاسکر و برنامه احیا و سازگاری صخره‌های مرجانی دولت استرالیا انجام شده است. نتایج این تحقیق در مجله Proceedings of the National Academy of Sciences USA (PNAS) منتشر شده است.