باورنکردنی! ورزش حافظه‌تون رو تا فردا شارژ می‌کنه! (علمی و ثابت شده)

فوایدِ حافظه‌ایِ ورزش در روز بعد

یه پژوهشِ تازه که محققای دانشگاه کالج لندن (UCL) انجام دادن، نشون میده که بهبودِ کوتاه‌مدتِ کارکردِ مغز بعدِ ورزش، تا روزِ بعدش هم ادامه داره. تحقیقاتِ قبلی تو محیط‌های آزمایشگاهی نشون دادن که عملکردهای شناختیِ آدما تو ساعاتِ بعدِ ورزش بهتر می‌شه، ولی مدت‌زمانش هنوز معلوم نبود.

این مطالعه که تو مجله‌ی بین‌المللیِ تغذیه، رفتارِ حرکتی و فعالیت فیزیکی چاپ شده، نشون داد که به‌طورِ متوسط، کسایی که ۵۰ تا ۸۳ سال‌شون بود و یه روز خاص، فعالیتِ بدنیِ متوسط تا شدیدِ بیشتری نسبت به معمول داشتن، تو آزمونای حافظه‌ی روزِ بعد، عملکردِ بهتری داشتن. همین‌طور، کمتر نشستن و ۶ ساعت یا بیشتر خوابیدن، با نمره‌های بهتر تو آزمونای حافظه تو روزِ بعد مرتبط بود. خوابِ عمیق‌تر (موجِ آهسته) هم به عملکردِ حافظه کمک کرد و تیمِ تحقیقاتی فهمیدن که یه بخشِ کوچیکی از ارتباطِ بینِ ورزش و بهبودِ حافظه‌ی روزِ بعد رو توضیح می‌ده.

تیمِ تحقیق به داده‌های ۷۶ تا مرد و زن توجه کردن که هشت روز ردیابِ فعالیت همراهشون بود و هر روز آزمونای شناختی انجام می‌دادن. دکتر میکائلا بلومبرگ، نویسنده‌ی اصلیِ این پژوهش از مؤسسه‌ی اپیدمیولوژی و مراقبت‌های بهداشتی UCL، گفت: «یافته‌های ما نشون می‌ده که فوایدِ حافظه‌اییِ کوتاه‌مدتِ ناشی از فعالیت بدنی ممکنه بیشتر از اونی که فکر می‌کردیم، دوام داشته باشه و ممکنه تا روزِ بعد هم اثر بذاره، نه فقط چند ساعت بعدِ ورزش. خوابِ بیشتر، به‌خصوص خوابِ عمیق، به این بهبودِ حافظه کمک می‌کنه.»

ایشون اضافه کردن: «فعالیتِ متوسط یا شدید یعنی هر چیزی که ضربانِ قلب‌تون رو بالا ببره؛ مثل پیاده‌رویِ تند، رقصیدن یا بالا رفتن از چند طبقه. نیازی به ورزشِ ساختاریافته نیست.»

دکتر بلومبرگ همچنین یادآوری کرد: «این پژوهش کوچیک بود و برای همین نیازه که با یه نمونه‌ی بزرگ‌تر از شرکت‌کننده‌ها تکرار بشه تا بتونیم به نتایج‌مون اطمینان داشته باشیم.»

تأثیرای کوتاه‌مدت و بلندمدتِ ورزش روی مغز

تو کوتاه‌مدت، ورزش خون‌رسانی به مغز رو زیاد می‌کنه و باعثِ ترشحِ انتقال‌دهنده‌های عصبی مثل نوراپی‌نفرین و دوپامین می‌شه که به طیفِ وسیعی از عملکردهای شناختی کمک می‌کنن. این تغییراتِ نوروشیمیایی تا چند ساعت بعدِ ورزش ادامه دارن. با این حال، محققا اشاره کردن که دیگه شرایطِ مغزی که به ورزش مربوطن، موندگاریِ بیشتری دارن. مثلا، شواهد نشون می‌ده که ورزش می‌تونه حالِ روحی رو تا ۲۴ ساعت بهتر کنه.

یه مطالعه‌ی قبلی که یه تیمِ تحقیقاتیِ دیگه تو سالِ ۲۰۱۶ منتشر کردن، نشون داد که فعالیتای هماهنگ‌تر تو هیپوکامپ (که نشونه‌ی افزایشِ عملکردِ هیپوکامپه و به آسون‌تر شدنِ حافظه کمک می‌کنه) تا ۴۸ ساعت بعد تمرینای تناوبی با شدتِ بالا (HIIT) وجود داره.

پروفسور اندرو استپتو، نویسنده‌ی همکار از مؤسسه‌ی اپیدمیولوژی و مراقبت‌های بهداشتی UCL، گفت: «واسه بزرگسالای مسن‌تر، حفظِ عملکردِ شناختی واسه داشتنِ یه زندگیِ خوب، رفاه و استقلال، خیلی مهمه.»

عواملِ مؤثر روی سلامتِ شناختی

بنابراین، پیدا کردنِ عواملی که می‌تونن روی سلامتِ شناختی تو روزای مختلف تأثیر بذارن، مفیده. این پژوهش شواهدی رو ارائه می‌ده که فایده‌های شناختیِ فوریِ ورزش ممکنه از اونی که فکر می‌کردیم بیشتر دووم داشته باشه. همین‌طور نشون می‌ده که کیفیتِ خوبِ خواب به طور جداگانه به عملکردِ شناختی کمک می‌کنه. با این حال، از این پژوهش نمی‌شه نتیجه گرفت که آیا این افزایشای کوتاه‌مدت تو عملکردِ شناختی به سلامتِ شناختیِ بلندمدت کمک می‌کنه یا نه. اگرچه شواهدِ زیادی هست که نشون میده فعالیتِ بدنی ممکنه روندِ کاهشِ شناختی رو کند کنه و خطرِ آلزایمر رو کم کنه، ولی هنوزم این مسئله بحث‌برانگیزه.

تحقیقِ نو و روش‌های اون

تو این تحقیقِ جدید، محققا به داده‌های جمع‌آوری شده از ردیابای فعالیت که به مچ دست وصل می‌شن، نگاه کردن تا بفهمن شرکت‌کننده‌ها چقدر وقت به نشستن، فعالیتِ بدنیِ سبک و فعالیتِ بدنیِ متوسط یا شدید اختصاص دادن. اونا همین‌طور مدتِ زمانِ خواب و زمانِ صرف شده تو خوابِ سبک (خواب با حرکات سریعِ چشم یا همون REM) و خوابِ عمیق و موجِ آهسته رو اندازه‌گیری کردن.

تو بررسیِ ارتباطِ بینِ انواعِ مختلفِ فعالیت و عملکردِ شناختیِ روزِ بعد، تیمِ تحقیقاتی تنظیماتِ لازم رو واسه یه سری از عواملی که ممکنه نتایج رو عوض کرده باشن، انجام دادن. این عوامل شامل حجمِ فعالیتِ بدنیِ متوسط یا شدیدی بود که شرکت‌کننده‌ها تو روزِ آزمایش انجام داده بودن. اونا همین‌طور به سطحِ متوسطِ فعالیت و کیفیتِ خوابِ شرکت‌کننده‌ها تو طولِ هشت روز پیگیری توجه کردن، چون شرکت‌کننده‌هایی که معمولا فعال‌ترن و معمولا خوابِ باکیفیت‌تری دارن، تو آزمونای شناختی عملکردِ بهتری دارن.

یافته‌های کلیدی

تیمِ تحقیق فهمیدن که افزایشِ فعالیتِ بدنیِ متوسط یا شدید نسبت به میانگینِ یه فرد، با بهبودِ حافظه‌ی کاری و حافظه‌ی رویدادی (حافظه‌ی اتفاقا) تو روزِ بعد مرتبطه. خوابِ بیشتر به‌طورِ کلی با بهتر شدنِ حافظه‌ی رویدادی و حافظه‌ی کاری و سرعتِ روانی-حرکتی (یه معیار که نشون میده یه نفر چقدر سریع به محیط واکنش می‌ده) مرتبط بود. همین‌طور، خوابِ عمیق‌تر با بهبودِ حافظه‌ی رویدادی مرتبطه. برخلافِش، وقتی آدم بیشتر از معمول می‌نشست، با کاهشِ حافظه‌ی کاری تو روزِ بعد مرتبط بود.

محدودیت‌های پژوهش

این پژوهش یکی از اولیناس که عملکردِ شناختیِ روزِ بعد رو با استفاده از یه طراحیِ مطالعاتیِ میکرو-درازمدت ارزیابی می‌کنه، که توش شرکت‌کننده‌ها تو زندگیِ روزمره‌شون پیگیری می‌شدن و نیازی نبود تو آزمایشگاه بمونن. از محدودیتای این پژوهش، محققا اشاره کردن که شرکت‌کننده‌ها یه گروهی از افراد با سلامتِ شناختیِ خوب بودن، یعنی ممکنه نتایج واسه کسایی که اختلالای نوروشناختی دارن، صدق نکنه.

این پژوهش شامل محققایی از مؤسسه‌ی اپیدمیولوژی و مراقبت‌های بهداشتی UCL، گروهِ جراحی و علومِ مداخله‌ای UCL و دانشگاهِ آکسفورد بود و از طرف شورای تحقیقاتِ اقتصادی و اجتماعیِ بریتانیا (ESRC) تأمین مالی شد.

*خوابِ موجِ آهسته به خاطرِ امواجِ مغزیِ خاصی که تو این مرحله از خواب دیده می‌شه، اسم‌گذاری شده. این نوعِ اون خواب، عمیق و ترمیم‌کننده‌اس که توش ضربانِ قلبِ آدم کم می‌شه و فشارِ خون پایین میاد.