دانشگاه‌ها در بحران سلامت روان دانشجویان: راه حل‌های فوری و حیاتی چیست؟

بالا رفتن مشکلات روانی در میان دانشجویان دانشگاهی

مشکلات سلامت روان در بین دانشجویان دانشگاهی، یه معضل رو به گسترشه که داره تو سطح جهانی بیشتر میشه. اکثر تلاش‌ها برای مقابله با این مسائل، شامل درمان‌های فردی و تغییراتی تو روش‌های تدریس هستن. اما واسه دانشگاه‌ها، لازمه که اقدامات بیشتری در سطح ساختاری یا محیطی انجام بدن تا یادگیری و رفاه همه دانشجوها تضمین بشه. این موضوع تو یه بررسی ادبیاتی که تو دانشگاه گوتنبرگ انجام شده، مورد بحث قرار گرفته.

خانم ترز سکوگ، نویسنده ارشد این مطالعه، میگه: «افزایش مشکلات سلامت روان، نه فقط تو سوئد، بلکه تو سراسر دنیا نشون میده که علل این مسائل می‌تونن ساختاری یا محیطی باشن.» اون و همکاراش، بیش از ۸۰۰۰ تا تحقیق رو تو زمینه اقدامات در دانشگاه‌ها بررسی کردن تا به مشکلات رفاهی دانشجوها رسیدگی کنن. تو این بررسی، محققان خواستن یه نگاه کلی به انواع اقداماتی که انجام شده و چطوری دانشجوها ازشون استقبال کردن، بندازن.

دو سوم از این اقدامات، به تغییر روش‌های تدریس اختصاص داشته. رایج‌ترین اقداماتی که روی تغییرات ساختاری تمرکز داشتن، ارائه مشاوره بهداشت فردی بوده. خانم سکوگ میگه: «همه این کارها خوبن، ولی کافی نیستن.» اون ادامه میده: «با این اوضاع، دانشگاه‌ها به سادگی نمی‌تونن آموزش رو با همه تشخیص‌ها و نیازهای دانشجوها هماهنگ کنن. و اگه روند رو به رشد مشکلات سلامت روان برعکس نشه، خطر کاهش عملکرد تحصیلی و تموم نکردن دوره‌های تحصیلی، وجود داره.»

به جای این، اون استدلال می‌کنه که محیط‌های یادگیری، در کل باید تغییر کنن تا یادگیری پایدار رو تقویت کنن.

یه رویکرد جامع به محیط‌های یادگیری تو دانشگاه

همه چیز، از محیط فیزیکی گرفته تا طراحی دوره‌ها، الزامات، فرصت‌های بهبود و رابطه بین دانشجوها و استادا، وقتی دانشگاه‌ها به یه رویکرد جامع تو محیط‌های یادگیری فکر می‌کنن، باید در نظر گرفته بشه. خانم سکوگ میگه: «فرصت‌ها برای تغییر به سمت بهتر، خیلی زیادن.» یکی از ابتکارات امیدوارکننده‌ای که اون بهش اشاره می‌کنه، مدل «دانشگاه‌های سالم» هست که توسط دانشگاه‌های بریتانیا توسعه پیدا کرده. این مدل براساس یه دیدگاه جامع درباره سلامت هست که شامل محیط‌های یادگیری و فرهنگ سازمانی میشه.

«یه مدل دیگه هم هست، راهنمای طراحی جهانی برای یادگیری که اساساً به طراحی محیط‌های یادگیری می‌پردازه تا اونارو برای همه گروه‌های دانشجوها دسترس‌پذیرتر کنه، در حالی که اهداف دوره‌ها ثابت می‌مونن.»

برای بیشتر آدما، شروع تحصیلات دانشگاهی، یه قدم بزرگه؛ معمولاً به این معنیه که باید بری تو یه محیط جدید، با آدمای جدید آشنا بشی و یاد بگیری چطوری تو زمینه‌های جدید حرکت کنی. خانم سکوگ میگه: «هر چی محیط بهتر باشه، استرس کمتری برای دانشجوها داره.» پروفسور سکوگ مسئول پروژه محیط‌های یادگیری پایدار و دسترس‌پذیر تو دانشگاه گوتنبرگ بوده. هدف این پروژه این بود که بررسی کنه دانشگاه‌ها چطوری می‌تونن به صورت ساختاری، نه فقط یادگیری، بلکه سلامت روان دانشجوها رو هم تقویت کنن.

این پروژه توجه دانشگاه‌های دیگه رو هم جلب کرده. تو دانشگاه گوتنبرگ، یه پروژه که تمرکزش روی محیط‌های یادگیری فیزیکی بود، به عنوان یه پیگیری شروع شده. خانم سکوگ میگه: «این خیلی خوشحال‌کننده‌ست که دانشگاه‌های بیشتری دارن این موضوع رو جدی می‌گیرن. دیدن اینکه چطوری ابتکاراتی تو نقاط مختلف جهان برای برعکس کردن روند منفی و بهبود سلامت روان دانشجوها داره انجام میشه، خیلی امیدوارکننده‌ست.»

“`