باورهای غلط درباره موفقیت تحصیلی: ژن‌ها و مهارت‌های پنهان، راز قبولی در مدرسه!

نقش مهارت‌های غیرشناختی در موفقیت تحصیلی

مطالعه‌ی جدیدی که در مجله‌ی Nature Human Behaviour منتشر شده و رهبری مشترک اون رو خانم دکتر مارگاریتا مالانچینی از دانشگاه کینگز کالج لندن و آقای دکتر آندره‌آ آلگرینی از دانشگاه کالج لندن به عهده داشتن، نشون می‌ده که مهارت‌های غیرشناختی، مثل انگیزه و خودتنظیمی، به اندازه‌ی هوش در تعیین موفقیت تحصیلی اهمیت دارن. این مهارت‌ها در طول دوران تحصیل بچه، اهمیتشون بیشتر هم می‌شه و عوامل ژنتیکی هم نقش قابل توجهی تو این قضیه دارن. این تحقیق که با همکاری یه تیم بین‌المللی از متخصص‌ها انجام شده، پیشنهاد می‌ده که اگه مهارت‌های غیرشناختی رو در کنار توانایی‌های شناختی پرورش بدیم، می‌تونیم نتایج آموزشی رو به شکل چشمگیری بهتر کنیم.

دکتر مالانچینی که استاد ارشد روان‌شناسی در دانشگاه کینگز کالج لندن هستن، می‌گن: “تحقیق ما یه فرضیه‌ی قدیمی رو به چالش می‌کشه که می‌گه هوش، عامل اصلی موفقیت تحصیلیه. ما شواهد محکمی پیدا کردیم که نشون می‌ده مهارت‌های غیرشناختی – مثل پشتکار، استقامت، علاقه‌مندی به درس و ارزشی که برای یادگیری قائل می‌شیم – نه تنها پیش‌بینی‌کننده‌های مهمی برای موفقیت هستن، بلکه تأثیرشون با گذشت زمان قوی‌تر هم می‌شه.”

تحقیق بر روی بیش از 10,000 کودک

این مطالعه که روی بیش از 10،000 کودک از سن 7 تا 16 سال تو انگلستان و ولز انجام شده، از ترکیبی از مطالعات روی دوقلوها و آنالیزهای مبتنی بر DNA استفاده کرده تا تعامل پیچیده‌ی بین ژن‌ها، محیط و عملکرد تحصیلی رو بررسی کنه.

قدرت ژنتیک غیرشناختی

یکی از یافته‌های جالب این تحقیق، نقش رو به افزایش ژنتیک در شکل‌گیری مهارت‌های غیرشناختی و تأثیر اون‌ها روی موفقیت تحصیلیه. محقق‌ها با آنالیز DNA، یه “امتیاز چندژنی” برای مهارت‌های غیرشناختی درست کردن؛ این امتیاز در واقع یه شناسنامه‌ی ژنتیکی از تمایل بچه به این مهارت‌هاست. دکتر آلگرینی که پژوهشگر دانشگاه کالج لندن هستن، توضیح می‌دن: “ما متوجه شدیم که تأثیرات ژنتیکی مربوط به مهارت‌های غیرشناختی در طول سال‌های تحصیل، به شکل فزاینده‌ای پیش‌بینی‌کننده‌ی موفقیت تحصیلی می‌شن. در واقع، تأثیرشون تقریباً بین سنین 7 تا 16 سال دو برابر می‌شه.”

ایشون ادامه می‌دن: “تا پایان تحصیلات اجباری، تمایلات ژنتیکی به مهارت‌های غیرشناختی به اندازه‌ی تمایلات مرتبط با توانایی‌های شناختی، تو پیش‌بینی موفقیت تحصیلی اهمیت داشتن.” این یافته دیدگاه سنتی درباره‌ی موفقیت تحصیلی رو که بیشتر تحت تأثیر هوش می‌دونه، به چالش می‌کشه.

نقش ساختار عاطفی و رفتاری کودک در مسیر آموزشی

این مطالعه نشون می‌ده که ساختار عاطفی و رفتاری کودک، که تحت تأثیر ژن‌ها و محیط قرار داره، نقش حیاتی تو مسیر آموزشیش بازی می‌کنه.

نقش محیط

در حالی که ژنتیک به طور قطع تو مهارت‌های غیرشناختی تأثیر داره، این مطالعه روی اهمیت محیط هم تأکید می‌کنه. محقق‌ها با مقایسه‌ی خواهرها و برادرها، تونستن تأثیر محیط مشترک خانوادگی رو از عوامل ژنتیکی جدا کنن. دکتر آلگرینی گفت: “ما فهمیدیم در حالی که فرآیندهای خانوادگی نقش مهمی دارن، تأثیر رو به افزایش ژنتیک غیرشناختی روی موفقیت تحصیلی، حتی تو خود خانواده‌ها هم دیده می‌شه.” ایشون اضافه کردن: “این نشون می‌ده که بچه‌ها ممکنه به طور فعال تجربه‌های یادگیری خودشون رو بر اساس شخصیت، تمایلات و توانایی‌هاشون شکل بدن و این فرآیند یه چرخه‌ی بازخورد ایجاد می‌کنه که نقاط قوتشون رو تقویت می‌کنه.“

پیامدها برای آموزش

نتایج این مطالعه، پیامدهای مهمی برای آموزش داره. با شناختن نقش حیاتی مهارت‌های غیرشناختی، مدرسه‌ها می‌تونن مداخلات هدفمندی برای حمایت از رشد عاطفی و اجتماعی دانش‌آموزا، در کنار یادگیری درسی‌شون، طراحی کنن. دکتر مالانچینی گفتن: “سیستم آموزشی ما به طور سنتی روی توسعه‌ی شناختی متمرکز بوده. الان وقتشه که این تمرکز رو متعادل کنیم و به پرورش مهارت‌های غیرشناختی هم اهمیت یکسانی بدیم.” ایشون ادامه دادن: “با این کار، می‌تونیم یه محیط یادگیری فراگیر و مؤثرتر برای همه‌ی دانش‌آموزا ایجاد کنیم.“

این مطالعه همچنین نیاز به تحقیقات بیشتر درباره‌ی تعامل پیچیده‌ی بین ژن‌ها، محیط و آموزش رو تأکید می‌کنه. با درک این عوامل، معلم‌ها و سیاست‌گذاران می‌تونن استراتژی‌های مؤثرتری برای حمایت از رشد همه‌جانبه‌ی دانش‌آموزان و رسیدن به نتایج آموزشی بهتر، طراحی کنن. دکتر مالانچینی در پایان گفتن: “این مطالعه فقط شروع کاره. ما امیدواریم که این تحقیق، الهام‌بخش تحقیقات بیشتری باشه و باعث تحول تو نحوه‌ی نگاه ما به آموزش بشه.“

همکاری‌های بین‌المللی در این تحقیق

این مطالعه یک تلاش مشترک بود که محققینی از چند مؤسسه تو شش تا کشور توش شرکت داشتن: دانشگاه کالج لندن، دانشگاه VU آمستردام، دانشگاه بولونیا، دانشگاه رویال هالووی لندن، دانشگاه اسلو، دانشگاه یورک، دانشگاه Vrije آمستردام، مؤسسه ژنتیک رفتاری، مؤسسه ماکس پلانک برای توسعه‌ی انسانی، دانشگاه تگزاس در آستین، مؤسسه روانپزشکی، روان‌شناسی و علوم اعصاب، کالج کینگز لندن و دانشگاه کوئین ماری لندن. این تحقیق توسط شورای تحقیقات پزشکی (MRC) بریتانیا و نوآوری بریتانیا (UKRI) تأمین مالی شده.