مهارت‌های غیرشناختی: رمز پنهان موفقیت تحصیلی

نقش مهارت‌های غیرشناختی در موفقیت تحصیلی

یک مطالعه جدید در مجله Nature Human Behaviour که به رهبری مشترک دکتر مارگریتا مالانچینی از دانشگاه کین ماری لندن و دکتر آندره آله‌گرینی از دانشگاه کالج لندن انجام شده، نشان می‌دهد که مهارت‌های غیرشناختی، مانند انگیزه و خودتنظیمی، به اندازه هوش در تعیین موفقیت تحصیلی اهمیت دارند. این مهارت‌ها در طول تحصیل کودک به طور فزاینده‌ای تأثیرگذار هستند و عوامل ژنتیکی نقش قابل توجهی در این زمینه ایفا می‌کنند. این تحقیق که با همکاری یک تیم بین‌المللی از کارشناسان انجام شده، پیشنهاد می‌کند که پرورش مهارت‌های غیرشناختی به همراه توانایی‌های شناختی می‌تواند به طور چشمگیری نتایج آموزشی را بهبود بخشد.

دکتر مالانچینی، استاد ارشد روان‌شناسی در دانشگاه کین ماری لندن، می‌گوید: “تحقیق ما فرضیه دیرینه‌ای را به چالش می‌کشد که هوش، عامل اصلی موفقیت تحصیلی است. ما شواهد قانع‌کننده‌ای یافته‌ایم که مهارت‌های غیرشناختی – مانند پشتکار، استقامت، علاقه به تحصیل و ارزشی که به یادگیری داده می‌شود – نه تنها پیش‌بینی‌کننده‌های مهمی از موفقیت هستند، بلکه تأثیر آن‌ها با گذشت زمان قوی‌تر می‌شود.”

تحقیق بر روی بیش از 10,000 کودک

این مطالعه که بر روی بیش از 10,000 کودک از سن 7 تا 16 سال در انگلستان و ولز انجام شده، از ترکیبی از مطالعات دوقلو و تحلیل‌های مبتنی بر DNA برای بررسی تعامل پیچیده بین ژن‌ها، محیط و عملکرد تحصیلی استفاده کرده است.

قدرت ژنتیک غیرشناختی

یکی از یافته‌های چشمگیر این تحقیق، نقش فزاینده ژنتیک در شکل‌گیری مهارت‌های غیرشناختی و تأثیر آن‌ها بر موفقیت تحصیلی است. با تحلیل DNA، محققان یک “امتیاز چندژنی” برای مهارت‌های غیرشناختی ایجاد کرده‌اند که در واقع یک نمایه ژنتیکی از تمایل کودک به این مهارت‌ها می‌باشد. دکتر آله‌گرینی، پژوهشگر دانشگاه کالج لندن، توضیح می‌دهد: “ما کشف کردیم که تأثیرات ژنتیکی مرتبط با مهارت‌های غیرشناختی در طول سال‌های تحصیل به طور فزاینده‌ای پیش‌بینی‌کننده موفقیت تحصیلی می‌شوند. در واقع، تأثیر آن‌ها تقریباً در بین سنین 7 تا 16 سال دو برابر می‌شود.”

او ادامه می‌دهد: “تا پایان تحصیلات اجباری، تمایلات ژنتیکی به مهارت‌های غیرشناختی به اندازه تمایلات مرتبط با توانایی‌های شناختی در پیش‌بینی موفقیت تحصیلی اهمیت داشتند.” این یافته، دیدگاه سنتی درباره موفقیت تحصیلی را که عمدتاً تحت تأثیر هوش می‌داند، به چالش می‌کشد.

نقش ساختار عاطفی و رفتاری کودک در مسیر آموزشی

این مطالعه نشان می‌دهد که ساختار عاطفی و رفتاری کودک، که تحت تأثیر ژن‌ها و محیط قرار دارد، نقش حیاتی در سفر آموزشی او ایفا می‌کند.

نقش محیط

در حالی که ژنتیک به طور قطع در مهارت‌های غیرشناختی تأثیر دارد، این مطالعه همچنین بر اهمیت محیط تأکید می‌کند. با مقایسه خواهران و برادرها، محققان توانستند تأثیر محیط مشترک خانوادگی را از عوامل ژنتیکی جدا کنند. دکتر آلگرینی گفت: «ما دریافتیم که در حالی که فرآیندهای خانوادگی نقش قابل توجهی دارند، تأثیر فزاینده ژنتیک غیرشناختی بر موفقیت تحصیلی حتی درون خانواده‌ها نیز مشهود است.» او افزود: «این نشان می‌دهد که کودکان ممکن است به طور فعال تجربیات یادگیری خود را بر اساس شخصیت، تمایلات و توانایی‌های خود شکل دهند و این فرآیند یک حلقه بازخورد ایجاد می‌کند که نقاط قوت آنها را تقویت می‌کند.»

پیامدها برای آموزش

یافته‌های این مطالعه پیامدهای عمیقی برای آموزش دارند. با شناخت نقش حیاتی مهارت‌های غیرشناختی، مدارس می‌توانند مداخلات هدفمندی برای حمایت از توسعه عاطفی و اجتماعی دانش‌آموزان در کنار یادگیری تحصیلی آنها طراحی کنند. دکتر مالانچینی گفت: «سیستم آموزشی ما به طور سنتی بر توسعه شناختی تمرکز کرده است. اکنون زمان آن است که این تمرکز را متعادل کنیم و به پرورش مهارت‌های غیرشناختی نیز اهمیت یکسانی بدهیم.» او ادامه داد: «با این کار، می‌توانیم محیط یادگیری فراگیر و مؤثرتری برای همه دانش‌آموزان ایجاد کنیم.»

این مطالعه همچنین نیاز به تحقیقات بیشتر در مورد تعامل پیچیده بین ژن‌ها، محیط و آموزش را مورد تأکید قرار می‌دهد. با درک این عوامل، معلمان و سیاست‌گذاران می‌توانند استراتژی‌های مؤثرتری برای حمایت از توسعه کلی دانش‌آموزان و دستیابی به نتایج آموزشی بهتر طراحی کنند. دکتر مالانچینی در پایان گفت: «این مطالعه تنها آغاز کار است. ما امیدواریم که این تحقیق الهام‌بخش تحقیقات بیشتری باشد و منجر به تحول در نحوه رویکرد ما به آموزش شود.»

همکاری‌های بین‌المللی در این تحقیق

این مطالعه یک تلاش مشترک بود که شامل محققانی از چندین مؤسسه در شش کشور می‌شد: دانشگاه کالج لندن، دانشگاه VU آمستردام، دانشگاه بولونیا، دانشگاه رویال هالووی لندن، دانشگاه اسلو، دانشگاه یورک، دانشگاه Vrije آمستردام، مؤسسه ژنتیک رفتاری، مؤسسه ماکس پلانک برای توسعه انسانی، دانشگاه تگزاس در آستین، مؤسسه روانپزشکی، روانشناسی و علوم اعصاب، کالج کینگز لندن و دانشگاه کوئین ماری لندن. این تحقیق توسط شورای تحقیقات پزشکی (MRC) بریتانیا و نوآوری بریتانیا (UKRI) تأمین مالی شده است.